ซันดรูชะงัก หลังได้ยินคำเรียกนี้ แต่นั่นคงเป็นท่าทางเศษเสี้ยววินาที ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นเลิกคิ้วแทน เขาเริ่มงงกับนิสัยใจคอของเด็กตรงหน้า
เพียรายิ้มแป้น เมื่อเห็นชายหนุ่มยักคิ้วให้ พลางขยับตัวแนบชิดมากกว่าเดิม เพื่อกกกอด
ในขณะซันดรูถึงกับนอนนิ่ง เบิกตามองเพดาน ครุ่นคิดจะเอายังไงกับเธอดี
จนกระทั่งหมดหนทางที่จะเสแสร้ง มาเฟียหนุ่มจึงถอนหายใจเฮือก
เขารู้ ใส่หน้ากากเข้าหาเธอมันไม่มีประโยชน์อะไร จึงเอ่ยเสียงเรียบ เพื่อทำลายความเงียบ
" รู้ใช่ไหม ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยสักนิด "
ทว่า กับต้องแน่นิ่งไปอีกรอบ เมื่อสาวเจ้าพยักหน้า ยิ้มแป้นไม่หุบ แถมยังจะยิ่งซุกแผงอกเขาอีก แทบจะเข้าไปอยู่ใต้จักแร้เลยก็ว่าได้
" ค่ะ หนูรู้..."
" หืม แล้ว?"
" อยากให้ทำจริงๆ"
กับประโยคนี้ที่ทำเขาถึงกับหลุดขำ
" เฮ้ย ไม่ได้..."
" ทำไมคะ?"
" ฉันไม่ชอบเด็ก"
ก่อนตอบรวดเร็วอย่างคนไม่คิดอะไร แต่ทำเธอแน่นิ่ง เบ้ปากเตร
