“โซ่ครับ......” เคเรียกลูกโซ่เสียงหวานอย่างออดอ้อนในขณะที่เขากำลังมองเธอที่กำลังก้มหน้าทำงานอยู่โต๊ะทำงานใกล้ ๆ ด้วยตาหวานเยิ้ม ก็คนมันคิดถึงอยากกอดอยากหอมอยู่ตลอดเวลายิ่งเห็นยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งคิดถึงตอนห่างกันยิ่งโหยหาเหมือนใจจะขาด
“คะ???”
“คิดถึงมาหาพี่หน่อยครับ”
“เป็นอะไรคะ อยู่แค่นี้เอง”
“นะครับ”
“เห้อ......” ลูกโซ่ถอนหายใจยาวออกมาแต่ก็ยอมลุกจากโต๊ะทำงานของตัวเองไปหาเขาอยู่ดี พอเธอเดินมาถึงเคก็คว้าตัวเธอมานั่งบนตักของตัวเองกอดเธอไว้แน่นและไม่ลืมจะหอมแก้มทั้งสองข้างของเธอเสียงดัง
“คิดถึง”
“รู้แล้วค่ะ”
“หิว”
“หิว???? หิวอะไรคะนี่ยังไม่เที่ยงเลย งั้นเดี๋ยวโซ่ไปหาของว่างมาให้รองท้องก่อนดีกว่าไหมคะ” เคไม่ตอบแต่ขยับแก่นกายที่เริ่มขยายใหญ่อยู่ภายใต้กางเกงทำงานสีดำให้มันเสียดสีกับก้นของเธอเพื่อให้รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร ไอ้ที่หิวเนี่ยคือหิวเธอและตอนนี้เขาก็หิวมากด้วยเพราะอดอยากปากแห้งมาหลาย
