“โซ่ครับ” เคเอ่ยเรียกลูกโซ่เสียงอ่อนเสียงหวานในขณะที่ตัวเองนั่งเท้วคางมองดูเธอที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่ด้วยสายตาหวานเยิ้ม ลูกโซ่รับคำโดยไม่ได้หันมามองเพราะเธอกำลังจะเร่งงานที่กำลังทำอยู่ให้เสร็จก่อนเลิกงาน
“คะ???”
“บ่ายนี้พี่ต้องออกไปคุยกับลูกค้า โซ่ไปกับพี่ด้วยไหม”
“ไม่ดีกว่าค่ะ โซ่ไปก็ช่วยอะไรพี่ไม่ได้แถมไปเกะกะเวลาพี่คุยงานเปล่า ๆ พี่ไปกับคุณศิลาสองคนนะดีแล้ว”
“ไปนั่งเป็นกำลังใจให้พี่ก็ได้ครับ”
“เยอะไปค่ะ” เมื่ออีกคนไม่ยอมจบเซ้าซี้ไม่เลิกลูกโซ่เลยต้องละสายตาจากงานที่กำลังทำอยู่มองหน้าเคสายตาไม่เข้าใจออกแนวเหนื่อยใจ
“แต่พี่อยากให้โซ่ไปด้วย พอคุยงานเราจะได้เดินห้างด้วยไง” วันนี้เขานัดคุยกับลูกค้าที่ห้างเลยวางแผนไว้ว่าพอคุยงานจบจะพาลูกโซ่ไปเดินเล่นที่ห้างด้วยกันก็ตั้งแต่รู้จักและอยู่ด้วยกันมาเขาไม่เคยพาเธอไปไหนเลยนอกจากไปทานข้าวด้วยกันแค่นั้น
“ไม่ค่ะ วันนี้โซ่อยากพักผ่อนรู้สึกเพ
