Ep.5: สมภารไม่กินไก่วัด
1390 Words
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ศิลาเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้ามาโดยไม่รอให้คนในห้องเอ่ยอนุญาต ปกติถ้าเคไม่มีแขกเขาสามารถเข้าออกห้องได้ตลอดเพียงแค่เคาะประตูเท่านั้น
“บอสครับ”
“ว่า”
“วันนี้มีสัมภาษณ์นักศึกษาฝึกงานบอสจะไปสัมภาษณ์เองหรือให้ใครไปสัมภาษณ์ดีครับ” เคได้ยินคำถามของศิลาเขาก็หยุดคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับไปแบบไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ ปกติเรื่องพนักงานหรือนักศึกษาฝึกงานเขาไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่เพราะเขาไม่ใช่พวกสมภารกินไก่วัดมันจะทำให้เสียการปกครองแค่ไก่ข้างนอกเขาก็กินไม่ไหวแล้ว
“อืม...... นายไปเถอะ แล้วก็อย่าลืมกลับมารายงานให้ฟังด้วยนะ”
“ครับ” ศิลารับคำก็เดินออกจากห้องทำงานของเคแล้วเดินตรงไปยังห้องรับรองที่ใช้สำหรับสัมภาษณ์นักศึกษาฝึกงานตามที่ได้รับมอบหมายมา เพียงเขานั่งไม่นานนักศึกษาคนแรกก็ถูกพาเข้ามาโดยกวางฝ่ายบุคคล
ศิลานั่งสัมภาษณ์นักศึกษาไปจนถึงนักศึกษาคนสุดท้ายที่กวางพาเข้ามาพอเห็นหน้าเธอแค่นั้นแหละเขาแทบเซ็นอนุมัติทันทีโดยไม่ต้องสัมภาษณ์แต่ก็ต้องวางท่านิ่งทำเฉยแล้วลงมือสัมภาษณ์เหมือนคนอื่น ๆ หึ ถ้าเจ้านายเข้ามาเห็นคงได้แหกกฎของตัวเองที่ว่าสมภารไม่กินไก่วัดไม่ยุ่งกับพนักงานในบริษัทเป็นแน่ จากนี้ไปอีกสองเดือนได้สนุกแน่ หึหึ
“แนะนำตัวให้ฟังหน่อยครับ”
“ชื่อชลิสา เดชไพศาลดำรง ชื่อเล่นลูกโซ่ค่ะ เรียนอยู่มหาลัย.......” ลูกโซ่แนะนำตัวเองรวมถึงประวัติคร่าว ๆ ให้คนสัมภาษณ์ฟังอย่างตั้งใจ โดยที่ศิลาเองก็ตั้งใจฟังและบันทึกข้อมูลทุกอย่างของเธอลงในหัวสมองอย่างรวดเร็ว เขาถามคำถามแบบเดียวกับที่เขาถามคนอื่นยกเว้นคำถามสุดท้ายที่เขาเจาะจงถามเพื่อเจ้านายเขาโดยเฉพาะ
“คำถามสุดท้าย คุณพักอยู่กับใครแล้วมีแฟนหรือยังครับ”
“เอ่อ...... คือว่าแค่มาฝึกงานเกี่ยวอะไรกับคำถามนี้ด้วยละคะ”
“ที่ผมถามเรื่องพักกับใครหรือมีแฟนหรือยังเพราะทางบริษัทไม่อนุญาตให้แฟนของพนักงานทุกคนเข้ามาวุ่นวายที่บริษัทครับ อีกอย่างเกี่ยวกับเรื่องความปลอดภัยของข้อมูลที่เป็นความลับของบริษัท”
“อ๋อเข้าใจแล้วค่ะ ฉันพักคนเดียวและยังไม่มีแฟนค่ะ”
“ขอบคุณครับ ถ้ายังไงเดี๋ยวมีเจ้าหน้าที่ติดต่อกลับไปนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ” หลังจากลูกโซ่เดินออกจากห้องไปแล้วศิลาก็เผยรอยยิ้มกว้างออกมาอย่างคนอารมณ์ดี ตอนนี้เขามีข้อมูลทุกอย่างของเธอแม้กระทั่งที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์ แบบนี้เจ้านายไม่เพิ่มโบนัสพิเศษให้เขาให้มันรู้ไป ศิลาเดินยิ้มอารมณ์ดีกลับมาที่ห้องทำงานของเคเขาเคาะประตูและเปิดเข้าไป
“บอส!!!”
“ว่า???”
“ผมเอาเอกสารของนักศึกษาฝึกงานมาให้ดูครับ ผมสัมภาษณ์เรียบร้อยแล้ว”
“อืม ว่าแต่เป็นยังไงบ้าง”
“ปีนี้มีนักศึกษาที่มีความสามารถที่น่าสนใจหลายคนเลยครับ บอสจะเลือกเลยไหมครับ”
“อืม ถ้านายว่าคนไหนโอเคก็เลือกคนนั้นแหละฉันให้อำนาจนายตัดสินใจแทน ขี้เกียจยุ่งตอนนี้งานฉันก็เยอะจะแย่” ช่วงนี้เขางานยุ่งจริงแหละขนาดว่าจะแวะไปดูสาวที่ร้านคาเฟ่ที่ถูกตาถูกใจยังไม่มีเวลาไปเลย เห็นทีว่าวันนี้เลิกงานต้องแวะไปสักหน่อยเดี๋ยวจะโดนคนอื่นชกไปเสียก่อน
“บอส ไม่ดูสักหน่อยเหรอครับ”
“ไม่”
“แน่ใจนะครับว่าจะไม่ดู”
“เออ!!!” เคเงยหน้าขึ้นมองศิลาด้วยสายตาดุดันกับสีหน้าหงุดหงิดที่โดนอีกฝ่ายรบเร้ารบกวนการทำงานของเขาทั้งที่ปกติศิลาไม่ใช่คนเซ้าซี้ แถมตอนนี้เขายังไม่มีอารมณ์จะเล่นด้วยเพราะเขาจะรีบเคลียร์งานแล้วรีบไปหาสาว
“ครับ”
“ลูกโซ่” พัชราพนักงานรุ่นพี่ที่เป็นประจำของร้านสะกิดเรียกลูกโซ่ในขณะที่ทั้งคู่กำลังช่วยกับเก็บกวาดโต๊ะด้วยกันอยู่
“คะ??”
“ดูผู้ชายที่นั่งตรงนั้นสิโคตรหล่อเลยว่าไหม” พัชราพยักพเยิดหน้าไปทางชายหนุ่มที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอีกฟากของร้านให้ลูกโซ่ได้มอง
“หล่อแล้วก็ดูดีอยู่นะคะ พี่พัชรสนใจเขาเหรอ”
“เปล่า...... แต่พี่ว่าเขามองลูกโซ่ตลอดเลยนะ พี่สังเกตเห็นตั้งแต่เขาเดินเข้ามาแล้ว พี่ว่าเขาต้องสนใจลูกโซ่คนสวยของพี่แน่ ๆ เลย” จากที่ลูกโซ่ไม่ได้สนใจจะหันไปมองในตอนแรกต้องหันไปมองหลังจากไปฟังคำพูดของพัชรา เพียงแค่เห็นหันไปมองก็สบตาเข้าดวงตาคมที่มีเสน่ห์ดึงดูดอย่างจัง ใช่ เขามองเธออยู่จริง ๆ ด้วยแถมยังมองด้วยสายตาแพรวพราวอย่างที่ผู้ชายเจ้าชู้ ซึ่งสายตาแบบนี้เธอเห็นจนชินแล้วเพราะลูกค้าผู้ชายส่วนใหญ่ที่มาที่นี่ก็มองเธอแบบนี้เหมือนกัน
“เป็นไง??”
“ก็ไม่เป็นไงนี่คะ”
“ไม่สนใจเหรอ คนนี้หล่อและดูภูมิฐานมากเลยนะดูท่าจะรวยมากด้วย”
“โซ่ไม่ชอบคนเจ้าชู้ค่ะ”
“แล้วลูกโซ่รู้ได้ไงว่าเขาเจ้าชู้”
“ก็สายตาเขาแพรวพราวขนาดนั้น ไม่เรียกว่าเจ้าชู้จะเรียกว่าอะไรอีกละคะ อีกอย่างโซ่ไม่อยากผิดหวังนั่งร้องไห้เพราะโดนนอกใจหรอกค่ะ” เธอตั้งปณิธานไว้ว่าจะยุ่งเกี่ยวกับคนเจ้าชู้เด็ดขาด เธอไม่อยากเป็นเหมือนแม่ที่ต้องร้องไห้ทุกวันเพราะพ่อนอกกายนอกใจไปมีผู้หญิงคนอื่นจนแม่ตรอมใจตายในที่สุด
เธอเคยสงสัยว่าทำไมแม่ถึงทนอยู่กับพ่อทั้งที่อยู่ไปก็มีแต่น้ำตากับช้ำใจแต่เธอมาได้คำตอบว่าแม่รักพ่อมากเพราะพ่อคือรักแรกและรักเดียวของแม่บวกกับอยากประคับประคองครอบครัวให้ถึงที่สุดไม่อยากให้เธอต้องกลายมาเป็นเด็กบ้านแตกพ่อแม่หย่าร้างกัน
“คนเจ้าชู้บางคนนะถ้าเจอคนที่ใช่พวกเขาจะหยุดเจ้าชู้ไปเลย พี่เห็นมาหลายคนแล้วนะ”
“ถ้าเจอคนแบบนั้นก็โชคดีไปค่ะ โซ่กลัวแต่พวกหยุดไม่จริงสุดท้ายก็ต้องมาเสียใจทีหลังมากกว่า”
“ก็จริง”
ลูกโซ่ไม่ได้พูดอะไรต่อเธอเพียงแต่ยิ้มให้พัชราก่อนเธอจะยกถาดใส่ของขึ้นแล้วเดินแยกตัวเอาถาดไปเก็บไว้ในครัวเพื่อรอคนมาล้างทำความสะอาดอีกที
หลังจากช่วยทุกคนเก็บร้านเรียบร้อยแล้วลูกโซ่เดินเข้าไปหาคิรินที่ห้องทำงานเพราะต้องการคุยกับเขาเป็นการส่วนตัว ก๊อก ก๊อก ก๊อก ลูกโซ่เคาะประตูห้องก่อนจะเปิดเข้าไปเมื่อได้ยินเสียงอนุญาต
“พี่คิรินค่ะ”
“อ้าว!!! ลูกโซ่เองเหรอ มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ”
“คือ...... โซ่”
“มีเรื่องอะไรก็พูดมาเถอะ ไม่ต้องเกรงใจ”
“เดือนหน้าโซ่เริ่มฝึกงานแล้ว โซ่เลยจะมาบอกพี่คิรินด้วยตัวเองว่าโซ่คงจะไม่ได้มาช่วยงานที่ร้านอีก” ถึงแม้จะเสียดายและผูกพันกับที่ร้านนี้มากแค่ไหนแต่เธอก็ต้องลาออกเพราะเกรงใจทุกคนที่นี่ ถ้าเริ่มฝึกงานแล้วเธอคงมีเวลาว่างน้อยลงทำให้เหลือเวลาที่จะมาทำงานที่ร้านคาเฟ่น้อยลงไปด้วย เธอถ้ายังฝืนทำงานต่อก็จะเป็นการเอาเปรียบคนอื่นการลาออกจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
“อืม พี่เข้าใจ แต่ถ้าโซ่อยากกลับมาทำงานที่เมื่อไหร่ก็มาได้ตลอด ที่นี่ต้อนรับโซ่เสมอนะ” คิรินพยักหน้าเข้าใจและยิ้มออกมาถึงแม้ในใจเขาจะไม่ได้ยิ้มไปด้วยก็ตาม เพราะจากนี้ไปเขาก็คงไม่ได้เห็นเธออีก ตอนแรกเขาคิดว่าเธอจะมาปรึกษาเรื่องฝึกงานกับเขาเสียอีกถ้าเป็นแบบนั้นเขาจะให้เธอไปฝึกงานที่บริษัทเขาแทน แต่นี่กลับเป็นว่าเธอได้ที่ฝึกงานแล้วและกำลังจะมาลาออก เขาช้าอีกแล้ว
“ขอบคุณพี่คิรินค่ะที่ใจดีโซ่มาตลอด”
“ครับ ถ้ามีปัญหาอะไรก็โทรหาพี่ได้ตลอดนะ”
“ขอบคุณค่ะ”
- Writer
