โซฟียามองตัวเองในกระจก หลังจากเขานำกล่องชุดราตรีมาวางไว้ให้ หลังจากกลับมาจากทำงาน เธอหยิบออกมาดู มันงดงามมากเลยทีเดียว เกาะอกสีชมพูอ่อน กับรองเท้าสีขาว เมื่อสวมใส่แล้วราวกับว่าเธอคือเจ้าหญิงในนิทาน ลูน่ามาช่วยทำผม ด้วยการดัดหยิกเป็นลอนบาง ๆ แล้วรวบไว้ครึ่งศีรษะ ทีเหลือปล่อยเคลียแผ่นหลัง เมื่อเรียบร้อยแล้ว คนสวยก้าวลงบันได้มา ท่ามกลางสายตาหลายคู่ จังหวะนั้นเซร์คิโอหันมาสบตาพอดี
เธอสาวเท้ามายืนเคียง คาร่าจ้องมองภาพนั้น กำมือแน่นด้วยความริษยา เธอไม่คิดเลยว่านีเอลจะพาภรรยาออกงานในคราวนี้ด้วย ทั้งที่ควรเป็นตนเอง ที่ได้ยืนตรงนั้น เจ็บใจจริง ๆ สองร่างเดินเคียงกัน มาถึงด้านหน้าคฤหาสน์ รถลีมูซีนมาจอดเทียบ เขาและเธอนั่งเบาะหลังคู่กัน รถเคลื่อนออกไป
“กรี๊ด!” เสียงกรีดร้องดังขึ้น ร่างบางกระทืบเท้าด้วยความอัดอั้น ทำไมต้องเป็นมันไม่ใช่เธอด้วย
คาปาสก้าวออกมา จับไหล่บุตรสาวเขย่า
“เลิกบ้าสักทีคาร่า!”
