İLKE
“Metin Savcım bize izin verir misiniz?”
“Tabi, sonra görüşürüz.”
Metin Savcı odadan çıkana kadar ağzımı açıp tek kelime etmedim. Ceyhun buradaydı. Yanımda! Dönmüştü! Ama Ceyhun değildi.
“Beni tanıyacağını biliyordum,” diyen adama dikkatle baktım. Onun Ceyhun olmadığını anlayabileceğim bir ipucu, bir işaret arıyordum. Lanet olsun ki yoktu. Kibri dışında!
Elimi kaldırmamla tokadım yanağını buldu. “Sen hangi hakla beni öpersin?” diye sordum öfkeli bir sesle.
“Özledim.”
Karşımdaki adamın bir katil olduğuna, o cinayetleri planlı bir şekilde işlediğine inanmak benim için oldukça zordu.
“Sen kimsin be!” Niyetim öfkesine oynamak değildi. O öfkelendikçe Ceyhun’un ortaya çıkması zordu ama kendimi de tutamıyordum. Ceyhun’un aylardır benden kaçıyor olmasının sebebi karşımdaki kişiyken s
