ฉันรู้สึกตัวตื่นจากการถูกรบกวนบริเวณซอกคอ แน่นอนว่าไม่มีใครเข้ามาบ้านนี้หรือห้องนี้ได้นอกจาก...และเพื่อความแน่ใจ ฉันจึงเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟหัวเตียง
พรึบบบ
“ดิน!” เป็นเขาจริงๆ ด้วย ฉันรีบผลักเขาออกแล้วยันตัวลุกขึ้นนั่งดึงเอาผ้าห่มมาปิดร่างกายทันที ก่อนที่คนตัวสูงจะโน้มหน้าเข้ามาฉกฉวยสูดความหอมจากแก้มฉัน
ฟอดดด///
“นี่! ออกไปนะ อย่ามาแตะต้องตัวฉัน” ฉันใช้แรงทั้งหมดที่มีผลักดันให้เขาออกห่าง ถามว่าดีใจไหมที่เขากลับมา...ก็ดีใจอยู่หรอก แต่...ก็ไม่อยากให้อภัยเหมือนกัน การหายไปของคนเรามีอยู่ไม่กี่สาเหตุหรอกและฉันคิดว่าไม่มีเหตุผลที่เขาจะติดต่อกลับมา นอกเสียจากมันจะเป็นเรื่องที่ฉันรู้ไม่ได้
“หนูดา ฟังฉันก่อน” เขาพูดพลางจับข้อมือสองข้างของฉันไปรวบไว้ข้างหลังด้วยมือเพียงข้างเดียวของเขา เหตุการณ์นี้มัน...ไม่ได้นะ ฉันจะยอมให้เขาทำแบบนั้นอีกไม่ได้
“ไม่!! ฉันไม่ฟังออกไปเดี๋ยวนี้”
ปึกกก///
ฉันถีบเ
