[Patapee Talk]
หมับบบ//
ผมตกใจนิดหน่อยที่อยู่ดีๆ หนูดาก็เดินเข้ามาสวมกอดผมจากด้านหลัง เธอเอาหน้าซบลงมาบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของผมมันเลยทำให้ผมรับรู้ถึงน้ำที่ไหลออกมาโดนแผ่นหลังของผม
ใช่...เธอร้องไห้ ซึ่งผมไม่อยากเห็นมันเลย น้ำตาของผู้หญิงคนนี้ ผมเลือกที่จะปล่อยให้เธอกอดผมอยู่แบบนั้น
“นะ...นายอย่าหายไปอีกได้ไหม ฉันไม่รู้ว่าฉันต้องทำยังไง ฉันไม่รู้ว่าต้องไปหานายที่ไหน ฉันไม่รู้ว่านายจะกลับมาเมื่อไร ฉันไม่รู้อะไรเลย ฮึก ไม่รู้เลยจริงๆ” บ้าฉิบ ทำไมคำพูดแค่นี้ถึงทำให้ผมรู้สึกจุกอกอย่างบอกไม่ถูกนะ เธอร่ายมนตร์อะไรใส่ผมวะ แล้วผมจะต้องทำยังไงต่อ
“หนูดา...ฟังฉันนะ ฉันสัญญากับเธอไม่ได้ แต่ถ้าฉันหายไปไม่ต้องตามหา ให้เธอรอฉันอยู่ที่นี้ ฉันจะกลับมาหาเธอเอง เข้าใจไหม หืมม” ผมหันกลับไปพูดกับคนตัวเล็กพลางใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาที่แอบแก้มทั้งสองข้างของเธอ
“แล้ว...ถ้านายไม่กลับมาล่ะ ฉะ...จะทำยังไง ฮือ
