“ดิน ทำไมยังไม่ไปอะ” ฉันเอ่ยถามเขาทันทีที่เดินออกมาหน้าบ้านแล้วยังเห็นเขายืนพิงรถอยู่
“รอไปส่งเธอ”
“ฮะ! มะ...ไม่ต้อง ใกล้แค่นี้ฉันไปเองได้” ฉันรีบปฏิเสธแทบไม่ทัน
“ทำไม” เขาพูดพลางหรี่ตามองฉัน
“ก็...ไม่ทำไม เดี๋ยวนายไปสายนะ”
“ขึ้นรถ!!”
“แต่…”
“ให้ไว!!” เขาเปิดประตูให้ฉันแล้วเดินอ้อมไปฝั่งคนขับทันที ฉันได้แต่จำใจขึ้นไปนั่งอย่างห้ามไม่ได้ ป่านนี้จะมีใครมารึยังนะ ถ้ามีคนเห็นจะทำยังไง พวกเขาต้องว่าฉันเลี้ยงเด็กแน่ๆ ใครจะไปคิดว่าฉันจะมีแฟนหล่อแบบนี้ โอ้ยยยย..
“คิดอะไร...?”
“ปะ...เปล่า เอ๊ะ! มันเลยแล้วนะดิน” ฉันพูดพลางหันหลังกลับไปมองบริษัทที่เขาเพิ่งขับเลยมา
“รู้แล้ว” หา? อะไรคือรู้แล้วยังเลย...บ้าบอ
“แล้ว…?”
“กินข้าว หิว” เขาตอบพลางเลี้ยวรถเข้าข้างทาง แล้วเปิดประตูลงจากรถ ทำไมถึงเป็นที่นี่ นักศึกษาเยอะฉิบ ฉันจะทำยังไงดี...มีเรื่องให้ปวดหัวแต่เช้าเลย
“ลงมา” เขาเปิดประตูเรียกฉั
