Bölüm: Karanlıkta Bir Umut
Rüzgâr, gecenin ıssızlığında çıplak dalları titretirken, siyah bir araç kıraç bir arazide, uzak bir beton yapının önünde durdu. Baran, kapıyı sertçe kapattı. Gözleri, puslu ışıklarla aydınlanan yapının üzerinde gezinirken yüzü gerildi.
Sessizlik, yaklaşmakta olan fırtınanın ayak sesiydi.
Gözlerini kıstı.
“Muhtemelen kamerayla izliyorlar. Psikolojik işkence. Sessizlik ve sıcak... susuzlukla boğmak, çaresizlikle ezmek. Defne’yi konuşturmak için en etkili yöntem bu.”
Bakışları binayı delip geçerken, zihninde plan çoktan şekillenmiştir.
Defne;
Toz kokan odada hava neredeyse kesilmişti. Tavandaki fan bozulmuştu ya da bilerek kapatılmıştı. Defne, yere oturmuştu. Üzerindeki kıyafetler terden sırılsıklam, dudakları çatlamıştı. Bir damla su bile vermemişlerdi.
Ell
