Baran, Defne’nin yorgun bakışlarını fark edince usulca başını eğdi.
“Biraz dinlen, olur mu?” dedi sessizce.
Defne, başını hafifçe sallayarak gözlerini kapattı.
Baran, onu yalnız bırakıp sessiz adımlarla odadan çıktı. Ceketini düzeltip kararlı adımlarla koridordan geçerek Melih’in yanına gitti. Toplantı çoktan başlamıştı ama Baran’ın gelişiyle odadaki hava bir anlığına değişti. Göz göze geldiklerinde, Melih başını eğerek onu selamladı. Baran ise her zamanki soğukkanlılığı ile masadaki yerine geçti.
Toplantı odasında ağır bir sessizlik hâkimdi. Baran, Melih’in gözlerinin içine baktı. Masanın üzerindeki harita kıvrımlarından daha karmaşık bir plan dolanıyordu havada.
Melih, kısa bir duraksamanın ardından dosyayı kapatıp gözlerini kaldırdı.
“Asıl meseleye gelelim,” dedi, sesi buğulu bir
