บรรยากาศเรียบหรูของร้านอาหารในห้างกลางเมืองอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของอาหารที่เพิ่งถูกเสิร์ฟ ผสมกับกลิ่นไวน์จาง ๆ ที่ลอยอยู่ในอากาศ เสียงเพลงคลอเบา ๆ จากมุมร้านทำให้บรรยากาศดูโรแมนติกอย่างประหลาด
อริลนั่งตรงข้ามเอ็นเจ มือเล็กวางอยู่บนตักแน่นราวกับพยายามควบคุมความตื่นเต้นในใจไม่ให้แสดงออกเกินไป เขาเลือกโต๊ะในมุมสงบของร้าน มุมที่แสงไฟนวลส่องลงพอดีและมองเห็นวิวชั้นล่างของห้างที่ผู้คนเดินขวักไขว่ แต่ในมุมนี้กลับเงียบสงบเหมือนมีเพียงโลกของคนสองคนเท่านั้น
“อยากกินอะไรก็สั่ง” เสียงทุ้มเรียบของเขาเอ่ยขึ้นขณะพลิกเมนูดูอย่างใจเย็น
“พี่เอ็นเจสั่งเลยค่ะ ริลกินอะไรก็ได้” เธอยิ้มบาง ๆ ก่อนหลุบตาลง แก้มขึ้นสีระเรื่ออย่างห้ามไม่อยู่ เอ็นเจมองเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะยกยิ้มบางแทบไม่เห็น
“งั้นพี่เลือกให้ก็แล้วกัน” เขาเรียกพนักงานมาสั่งอาหารไม่กี่อย่าง ทุกจานเป็นเมนูแนะนำของทางร้าน และล้วนแต่เป็นรสชาติที่เขารู้
