หลังจากมาวินเดินลับสายตาไปแล้ว อริลก็ถอนหายใจยาวเหมือนยกภูเขาออกจากอก แต่พอหันมาเจอสายตาจับผิดกึ่งล้อเลียนของเพื่อนสาวแก้มเธอก็ร้อนวูบทันที
“อะไรกันไอ้ริล ทำไมเมื่อกี้ทำท่าเหมือนกลัวเขากินเข้าไปทั้งตัวอย่างนั้นล่ะ” ทรายยกคิ้วถาม แถมยังเอาศอกสะกิดเบา ๆ
“ไม่… ไม่ได้กลัวสักหน่อย” อริลรีบปฏิเสธ เสียงสั่นนิด ๆ ก่อนจะเม้มปากแน่น
“ก็แค่… เกรงใจเฉย ๆ”
“เกรงใจหรือเขิน??” น้ำเสียงทรายเน้นคำชัดเจน ทำให้อริลสะดุ้งทันที
“ทราย!!” อริลรีบหันไปค้อน แต่เพื่อนสาวกลับหัวเราะคิกออกมา
“โอ๊ย ๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้ แต่พี่มาวินนี่ก็ไม่เบาเลยนะ หล่อ โปรไฟล์ดี แล้วก็ท่าทางสนใจแกจริงจังด้วย” ทรายพูดพลางทำท่าครุ่นคิดเหมือนจะจริงจัง แต่ดวงตากลับเป็นประกายแซวไม่หยุด
“ทราย!! อย่าพูดสิ” อริลก้มหน้าหลบ สองแก้มขึ้นสีแดงจัดทันที “ริลไม่คิดอะไรกับพี่เขาทั้งนั้น พี่เขาก็แค่เข้ามาทักเฉย ๆ”
“แต่พี่มาวินคงไม่ได้แค่ทักเฉย ๆ
