ชู้รักพ่อเลี้ยง Nc++

EP.6 : นักเรียนตัวอย่าง และดาวโรงเรียน

“นี่มันโทรศัพท์รุ่นอะไรคะเนี่ย!!! แล้วโทรศัพท์ของฉันอะคะ” ฉันต้องตกใจเพราะโทรศัพท์ที่ฉันขอไป มันดันเป็นโทรศัพท์รุ่นดึกดำบรรพ์ ที่ปาหัวหมายังร้องไห้ แล้วฉันจะไม่ร้องไห้ได้ยังไง

“กันเธอถ่ายรูปในไร่ออกไปให้คนข้างนอกดูไง “คนที่ตอบ ตอบออกมาหน้านิ่งมาก ไม่ได้มีความเชื่อใจ ไม่ได้แยแสความอนาคตในสังคมคนต้องป๊อปของฉันจะเป็นยังไงเลย

” ป๊า หนูไม่ทำแน่นอนนนน ได้โปรดดดดดดเถอะค่ะ”

“ไอ้ไปร์ท มาลากยัยนี่ไปเรียนได้แล้ว อ้อ อิงฟ้า ฉันโทรไปเธอต้องรับ หากเธอไม่รับ บอกลาอนาคตโรงเรียนไปได้เลย” ป๊าพูดออกมาได้ยังไง จะให้หนูรับสายจากก้อนหินเหรอ!!!!

ฉันยังไม่ได้จะพูดอะไรมากไปกว่านั้นพี่ไปร์ทก็ลากกกก ฉันไปเรียน เพราะเขาเองก็ต้องไปมหาวิทยาลัย แล้วทำไมคนอื่นใช้สมาร์ตโฟนได้ ทำไมฉันใช้โทรศัพท์ของตัวเองก็ยังไม่ได้ ไม่ยุติธรรมเลยสักนิด

พี่ไปร์ทมาส่งฉันที่โรงเรียน โรงเรียนที่เป็นสังคมดัดจริตชีวิตต้องป๊อป ฉันก้าวลงจากรถ ก็มีคนมองตั้งแต่เดินเข้าประตู เพราะอะไรงั้นเหรอ เพราะตั้งแต่หน้าโรงเรียนก็มีหน้าฉันแปะเอาไว้แล้วไง การเป็นนักเรียนตัวอย่าง ทำให้เป็นที่สนใจของคนอยู่ตลอดเวลา เป็นที่ชื่อชื่นชมของน้อง ๆ มัธยมต้น

Rrrrrrr Rrrrrrrr Rrrrrrr อาการสั่นของก้อนหินในกระเป๋ากระโปรง มันทำให้ฉันตกใจ จะให้ฉันหยิบขึ้นมารับสายตรงนี้ ทุกคนต้องเห็นแน่ ๆ ว่าฉันใช้ก้อนหินสื่อสารกับดาวแม่ ฉันเลยทำเป็นเดินเข้าไปในห้องน่ำ แล้วกดรับสาย

สายสนทนา

“ค่ะ” ฉันบอกเลยไม่พอใจที่พ่อเลี้ยงจะโทรเข้ามาในเวลาแบบนี้

[ ลืมเองเงินไปกินข้าว อิ่มทิพย์หรือไง ]

”ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูหาเอาที่โรงเรียน“

[แอบคุยในห้องน้ำเหรอ เสียงก้องเชียว อายอะไร ก็แค่โทรศัพท์] พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง ตัวเองนั่นแหละที่แกล้งฉัน

”หนูวางนะคะ หนูจะต้องไปแล้ว"

[ วันนี้จะไปรับ อย่าช้า ]

จบการสนทนา

หะ อะไรเนี่ยกดวางใส่เฉย จะมารับงั้นเหรอ ฮึ้ย จริงเปล่า พ่อเลี้ยงว่างหรือไง ช่างเถอะ ก็เขาบอกว่าจะมา ก็คงมาแหละ ฉันกดโทรศัพท์โทรหาเพื่อนสาวต่อ แต่โทรยังไงมันก็ไม่รับ อยู่ที่กบดานแน่ ๆ เลย ฉันเลยตัดสินใจเดินขึ้นไปที่ชั้น 4 ของตึก แล้วตรงไปที่ห้องริมสุดทาง มันเป็นห้องเก็บของ ของโรงเรียน ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป

"พี่บิ๊กขา ซี้ดดดด เบาหน่อย แบบนี้หนูเก็บเสียงไม่ไหว"

"เมจิ ประตูมันเปิด"

"ไม่เป็นไร อีอิงอ่า เมื่อกี้มันโทรมาแล้วฉันไม่ได้รับ ต่อเลย" จ้าาาา ปรบมือให้เพื่อนสุดที่รัก เดี๋ยวนี้มึงฝึกสกิลไม่อายกูไปแล้วว่างั้น ฉันเดินไปหาคุณเพื่อนที่นอนราบอยู่ที่พื้น แล้วมองหน้ามัน

อีนี่มันชื่อเมจิ เมษา ดาวโรงเรียน ฮอตสุดในรุ่น เด็กกิจกรรมตัวยง ถ้าฉันถือป้าย อีนี่ก็ดัมเมเย่อไม้หนึ่ง ทุกคนรู้จักยัยนี่ แต่ที่ทุกคนไม่รู้ คืออีนี่ ไม่เคยคบใครจริงจังเลย เหมือนกับว่า ตามหาคนที่ใช่ไปเรื่อย ๆ แล้วนี่ มึงจะมาเอากับผู้ชายไม่ซ้ำหน้าในห้องนี้ทุกเช้าไม่ได้ เมื่อวานนักกีฬาวันนี้นักดนตรีงั้นเหรอ เยี่ยมไปเลยเพื่อนรัก ฉันไปหาที่นั่งดูให้มันเป็นกิจจะ ก่อนจะปล่อยให้คนที่เข้าด้ายเข้าเข็มได้ทำกิจกรรมกันต่อ

"อย่าหยุดดิวะพี่" แล้วเพื่อนรักก็ดึงผู้ชายเข้าไปจูบ ทำให้ฉันได้ดูหนังสดในเช้าวันนี้ แววตาของผู้ชายระแวงฉันมากเลย เอาไป ระแวงมองฉันไป กลัวอะไร กลัวฉันถ่ายคลิปเหรอ

"ซี้ดดดดด เม เมคร้าบ แบบนี้ได้อารมณ์ไปวะ มีคนมาดูแบบนี้"

"อาาห์ พี่บิ๊ก พี่บิ๊ก เร่งหน่อย"

"เร่งไม่ไหว อ้าาาาห์ โอ้ยยย เม พี่จะเสร็จ" มันไม่จะเสร็จ มันกระแทกหนัก ๆ ไม่กี่ทีก็เสร็จนำลิ่วไปแล้ว

"อย่าเพิ่งดิ เอ๊ย!!!"

แล้วไอ้พี่บิ๊กนั่นก็เสร็จเฉย ทิ้งเมจิของฉันทำหน้าเซ็งนอนกองอยู่กับพื้น โอ๊ยย...สงสาร ฉันมองเพื่อนที่ลุกขึ้นมาใส่กางเกงในอย่างเวทนา ค้างเฉย แล้วไอ้พี่บิ๊กก็ยังมองหน้าฉันอยู่เลย มองทำไม นักเรียนตัวอย่าง ดูเพื่อนเอากับกิ๊กไม่ได้เหรอ ฉันชอบดูนะ บอกเลย

"เม พี่ไปก่อนนะ แล้วก็ไปก่อนนะอิง" พี่บิ๊กของมันใส่กางเกงเสร็จก็ขอตัวจากไปเลย น่าจะอายว่ะ ที่มีฉันมาดูด้วย คนอื่นของอีเมไม่เห็นอาย

เรามองดูพี่บิ๊กจากไป ฉันโบกมือลาด้วยนะ

"แม่ง แบบนี้โคตรน่าเบื่อ" เมจิสบถออกมาที่ตัวเองไม่เสร็จ เอ็นดูเพื่อนจัง

"แบบนี้ไง กูถึงไม่ชอบเด็ก ๆ แบบนี้ ไง ไม่เสร็จ เบ็ดไหมล่ะ กูนั่งดู"

"ไม่เอาอะ ว่าแต่ ทำไมกูไลน์ไปไม่ตอบ" คำถามของเพื่อนทำให้ฉันต้องโชว์โทรศัพท์รุ่นพระเจ้าเหาให้เพื่อนดู เท่านั้นแหละ หัวเราะก๊ากเลย นี่สินะ ที่เขาเรียกว่า หัวเราะที่หลังดังกว่า รับสายโทรเข้าโทรออกได้ก็หรูแล้ว อย่าหัวเราะมากได้ไหม แค่พกมากูก็อายจะตายห่าแล้ว

หลังกิจกรรมหน้าเสาธงยามเช้าเสร็จ พี่ไทม์ ที่เป็นประธานนักเรียนก็มาขอให้ฉันถือป้ายโรงเรียนอีกครั้ง ฉันเลยต้องตอบปัดไปว่ายังไม่ได้คุยกับพ่อเลย ลำบากใจโคตร ฉันอาจจะต้องลองคุยเรื่องนี้กับพ่อเลี้ยงจริงจัง

"อิง ตอนเย็น คนที่บ้านมารับใช่ไหม ถ้างั้น กลางวันนี้เราคุยกันหน่อยได้หรือเปล่า"

"ค่ะ เจอกันที่โรงอาหารนะคะ" ฉันตอบตกลง พวกเพื่อน ๆ พี่ไทม์เขาก็โฮ่ร้องแซวกันยกใหญ่ ทำไมอ่า จีบฉันเหรอ ฮิ ๆ น่าสนุกจังเลยนะ ฉันกับเมจิเดินจากพวกกลุ่มประธานนักเรียน สายตาฉันกับอีเมก็สบกันเหมือนรู้กัน เกลียดเพื่อนตัวเองจัง รู้ทันไปทุกเรื่อง

"หล่อดีนะ" อีเมพูดขึ้นมา

"ไม่ชอบเด็ก"

"เด็กห่าอะไร ม.6 แล้ว" เมจิหันมาขยิบตาให้ฉัน มันก็สนุกดีอะนะ

พอถึงเวลาพักกลางวัน พี่ไทม์มาเจอฉันที่โรงอาหารจริง ๆ บอกเลยพวกรุ่นพี่รุ่นน้องให้ความสนใจมาก ๆ ก็ในโรงเรียนฉันกับเมจินี่คือป๊อปปูร่ามาก แล้วฉันกำลังถูกประธานนักเรียนนัดมาคุยอ่า ใครบ้างจะไม่สนใจ แต่อย่ามาสนใจกลางแดดร้อน ๆ แบบนี้ได้ไหมเนี่ย จะเป็นลมแล้ว แดดหน้าโรงอาหารนี่มันร้อนมากนะ

"อิง คือพี่"

"พี่ทำให้คนมองอิงเยอะเลย" ฉันมองไปรอบ ๆ ตัว ที่ตอนนี้มีสายตานับร้อยจับตามองเราไม่เลิก

"ขอโทษทีนะ อ๊ะ!! อิงระวัง!!!" ฉันถูกดึงอย่างแรงแล้วพี่ไทม์ก็หันกอดฉันเอาไว้ กว่าจะรู้ตัวอีกที ลูกฟุตบอลก็กระแทกกับหลังของพี่ไทม์แล้วตกลงสู่พื้น เสียงกรี๊ดกร๊าดของรุ่นน้องเกรียวกราว สงสัยเรื่องนี้ต้องท๊อค ออฟ เดอะ ทาวน์แล้วล่ะ ฉันเลยช้อนสายตามองคนที่ช่วยฉัน

"โห ดูแลดีแบบนี้ จีบเพื่อนเมปะเนี่ย" อีนี่ชงเก่งมาก

"จีบได้ไหมอ่า" คำถามของพี่ไทม์จะให้ฉันตอบยังไง

"แล้วแต่พี่เลย แต่จะติดเปล่าไม่รู้ ตอนนี้ ฉันพาพี่ไปดูที่หลังก่อนดีกว่า น่าจะเจ็บนะคะ เมื่อกี้แดงเลย" ฉันเอามือโอบลูบที่แผ่นหลังของพี่ไทม์ ก่อนจะรีบปล่อยมือออก

"หายเจ็บแล้ว คือ พี่จะมาคุยกับอิงเรื่องงานกีฬาสีหน่อย ไม่นึกว่าจะเป็นแบบนี้ ขอโทษทีนะที่เมื่อกี้กอด มันตกใจอ่ากลัวเธอเจ็บด้วย...."

Rrrrrrrrr Rrrrrrrr Rrrrrrrrr ให้ตายเถอะ ไอ้หินบ้า อย่ามาสั่นตอนนี้ คนกำลังสร้างคู่จิ้น จะให้มารับสายตัวโทรศัพท์พระเจ้าเหาแบบนี้ใครจะไปกล้า แต่ถ้าไม่รับ อนาคตการเรียนก็เราดับสิ้นแน่ ๆ

"โทรศัพท์สั่นอะ อิงรับก่อนไหม" พี่ไทม์ถามถึงเสียงสั่นที่โคตรดัง ดังมาก ดังแบบ แกจะดังอะไรได้ขนาดนี้อีโทรศัพท์งี่เง่า เอาไงดีวะ

ฉันเลยตัดสินใจลากแขนของพี่ไทม์ ไปให้ห่างไกลจากผู้คน เพื่อที่จะรับโทรศัพท์ แต่ภาพของฉันที่ลากแขนประธานนักเรียนมันเป็นที่สนใจไง มันไม่สามารถหลบจากสายตาใครได้เลย ฉันเลยต้องจำใจลากพี่ไทม์ไปถึงชั้น 4 ห้องเก็บของ ห้องเดิมกับเมื่อเช้าเป๊ะ โดยมีอีเมวิ่งตามขึ้นมาด้วย เมื่อเข้ามาในห้องได้ ฉันก็หยิบโทรศัทพ์ที่สั่นไม่หยุดขึ้นมา แน่นอน พี่ไทม์ตกใจกับสภาพโทรศัพท์ของฉัน

"ไม่ใช่เครื่องเก่านี่"

"เครื่องนั้นส่งซ่อมค่ะ" แถไปเรื่อย ฉันเอามือปิดปากพี่ไทม์ ก่อนจะกดรับโทรศัพท์ แต่พี่ไทม์กลับดึงมือของฉันที่ปิดปากเขาออก แล้วเปลี่ยนมามองหน้าฉันเงียบ ๆ แทน

สายสนทนา

"ค่ะ ป๊า"

[ รับโคตรช้า บอกแล้วใช่ไหม ถ้าเธอตุกติก... ]

"หนูคุยธุระเรื่องงานโรงเรียนอยู่เลยค่ะ ป๊ามีอะไรรึเปล่า"

[ ไม่มี แค่จะเช็ค สภาพนักโทษ ] เพื่อออออออออออออออออออออออออ!!!!!!!!! แต่ในขณะที่ฉันคุยโทรศัพท์อยู่ ถึงได้รู้ว่าตัวเองอยู่ในห้องกับพี่ไทม์ 2 คน อีเมไปไหน เมื่อกี้เดินตามมาด้วย ฉันเลยคุยโทรศัพท์ไปเดินไปดูทีประตูไปถึงได้รู้ว่าอีเพื่อนตัวดีมันล็อคฉันกับพี่ไทม์เอาไว้ข้างในห้อง

"อะไรอ่าอิง ออกไม่ได้เหรอ" พี่ไทม์ถามขึ้นมาเบา ๆ

[ อยู่กับผู้ชายเหรอ ]

"ใช่ค่ะ พี่เขามาคุยเรื่องงานกีฬาสี เขามาขอให้ถือป้ายโรงเรียนค่ะ ป๊าจะอนุญาตไหม"

"ครับ ซ้อมแค่วันละ 1 ชั่วโมงเท่าไหร่ครับ แค่เดินสวนสนาม กลับไม่เกิน 5 โมงเย็นแน่นอนครับคุณพ่อ ผมจะดูแลน้องให้เอง ผมเป็นประธานนักเรียน ผมไม่ทำให้น้องเหลวใหลแน่นอน" นั่นขออนุญาตแทนเรียบร้อย โอ้ย ชีวิตฉันชะตาจะขาดไหม

[ อะไร แฟนเหรอ ]

"ไม่ใช่ หนูไม่เคยมีแฟนสักหน่อย" ฉันตอบปลายสายแต่ดูเหมือนคนที่อยู่ข้าง ๆ จะมองฉันเป็นประกายวิบวับ แถมมือใหญ่ ๆ ของเขา ยังรวบเข้าที่เอวของฉัน โหยยยย มองตาขนาดนี้ เป็นปลากัดท้องไปแล้ว

"พี่จะทำอะไรอ่าคะ" ฉันถามที่ไทม์ที่เอาหน้าเข้ามาใกล้ ก่อนที่พยายามจะตัดสายคนที่โทรมา โดยการสัมผัสหน้าจอ แล้วยัดมันใส่กระเป๋ากระโปรง

ปึง!! ปึง!! ฉันทุบประตูห้องเก็บของเสียงดัง เรียกให้เพื่อนตัวดีมาเปิด แต่มันดันมีแต่เสียงหัวเราะคิกคักแต่ไม่ยอมเปิดสักที

"เม เปิดประตู เม!!!" แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรมากไปกว่านี้ มือใหญ่ของพี่ไทม์ ก็ดึงฉันให้หันไปมองที่เขา เพื่อน!!!! เปิดประตูให้ฉันหน่อยเพื่อนรักกกกกก

"อิง เราคบกันไหม"

"คบอะไรคะ พี่ยังไม่จีบเลย แล้วอีกอย่าง หนูเป็นนักเรียนตัวอย่าง การมีแฟนอาจจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดี" แถอีกแล้ว ฉันไม่ได้อยากคบใครฉันอยากตั้งใจเรียนอ่า

"งั้นจีบ เพราะเราเหมาะสมกันไง เราคบกันจะเป็นที่สนใจของคนทั้งโรงเรียนเลย"

"แบบปั่นกระแสเหรอ แบบคู่จิ้นงี้ปะ ถ้าพี่ชอบแบบนั้น หนูจัดให้" ถ้าไม่ต้องคบกันจริงจัง หรือเอาใจลงไปเล่น แบบนี้ก็ไม่แย่นักหรอก

อีกด้าน

"มึงดูความแรดของลูกสาวกู" พ่อเลี้ยงตะวันกดเปิดลำโพงให้ชัยชนะฟังบทสนทนาที่อิงฟ้ายังไม่ได้กดวางสายจากเขา

"เขาชวนกันเป็นคู่จิ้นครับนาย"

[พี่จะทำอะไรอ่า จูบเหรอ เร็วไปค่ะ รู้อะไรไหม หนูไม่ง่ายนะ คู่จิ้นอะไม่ต้องจูบก็ได้] เสียงจากลำโพงยังคงดังไม่เลิก ทำให้พ่อเลี้ยงตะวันเริ่มอยากจะรู้ว่าไอ้คู่จิ้นนี่มันคืออะไร

"อะไรคือคู่จิ้น" พ่อเลี้ยงตะวันถามชัยชนะ ถึงสิ่งที่เรียกว่าคู่จิ้น

"แบบรักกระแส รักไม่จริง ให้ใครหลาย ๆ คนคิดไปเอง"

"แบบที่กูเอากับลูกค้างี้"

"อันนั้นคู่นอน แบบที่สาว ๆ มองผมกับนาย"

"อันนี้กูว่าคู่กรรม" ตะวันทำหน้าอี๋ใส่ชัยชนะ ก่อนจะมองหน้าชัยชนะอีกที

"นายมองผมทำไมครับ"

"ถ้ามึงจะลองเป็นเมียกู จะลองดูก็ได้" ตะวันแกล้งแหย่คนเป็นลูกน้อง

"จะอ้วกครับ ผมไปเอารถออกไปรับคุณหนูอิงดีกว่า อยากไปดูหน้าคู่แข่ง หล่อสู้ผมได้หรือเปล่า"

ชัยชนะขับรถพาพ่อเลี้ยงตะวันมาที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในตัวเมือง ทั้งคู่มาก่อนเวลาเลิกเรียนครึ่งชั่วโมง การแต่งตัวและรถหรูเรียกสายตาจากชาวบ้าน อาจารย์ และ นักเรียนได้เป็นอย่างดี

"เด็ก ม.6 จะบรรลุนิติภาวะแล้วนะครับ" ชัยชนะพูดขึ้นมา

"กูนึกว่ามึงชอบเด็กไม่บรรลุนิติภาวะ"

"อันนั้นเขาเรียกรสนิยม แบบคุณหนูอิงนี่กำลังดี เวลาถูกมองแบบนี้ก็รู้สึกตัวเองหล่อดีเหมือนกันนะครับ" ชัยชนะยืนเอาหลังพิงรถคันหรูแล้วมองเด็ก ๆ ที่บางคนก็เลิกเรียนแล้ว ทยอยออกมาจากโรงเรียนกันทีละน้อย แต่ไร้วี่แววของคุณหนูเขาเลย

"เจอคนที่จะจูบลูกกูตบปากมันด้วย"

"ลูกปลอม ๆ อินขนาดนั้นเลยเหรอนาย ผมไม่เคยเห็นนายปล่อยเด็กคนไหนนานขนาดนี้" ชัยชนะถามคนเป็นเจ้านาย ที่ผ่านมา 2 อาทิตย์แล้ว แต่ก็ปล่อยอิงฟ้าให้ไร้ราคีใด ๆ

"เขาขอมาเป็นลูกสาว ไม่ได้ขายตัวมาเป็นเมียเช่า อิงฟ้าเก่ง ฉลาด กูว่าอิงอิงยังไปได้อีกไกล กูจะปั้นให้เป็นนังตัวแสบ กูก็ปล่อยมึงอยู่กับกูมาจะสิบปีแล้วไอ้ชัย ไม่เห็นกูจะอยากกินมึง อิงก็เหมือนกัน"

"หะ หะ ยังไงนะ เหมือนยังไงนะครับ" ชัยชนะถามช้ำในความไม่เข้าใจ

"คนเอากูมีเยอะแล้ว ก็แค่นั้น กูอยากได้คนรู้ใจ ไม่ใช่คนที่จะเป็นแค่ความสัมพันธ์คู่นอนแล้วส่งซ่องเหมือนคนอื่น กูอยากได้คนแบบมึงที่ไม่ใช่มึง มึงก็ทำงานใช้แรงไป แต่นกต่อยังไง ก็ต้องใช้คนมีสมอง เอาตัวรอดเก่ง ๆ นั่นไง ออกมาแล้ว ไอ้แขนแดงนั่นใช้ประธานนักเรียนไหม"

"ผมว่าใช่"

ตะวันเดินเข้าไปรับเด็กสาวที่เดินออกมาจากโรงเรียน เพียงแค่เธอเห็นเขา เธอก็รีบดันผู้ชายที่มาด้วยให้เข้าไปในโรงเรียน แต่นอกจากไทม์จะไม่เข้า ยังเดินมาสวัสดีพ่อเลี้ยงตะวันอีกด้วย

"แห่ะ ๆ ป๊าาาา" รอยยิ้มเจื่อน ๆ ของสาวน้อย บอกว่าเธอกำลังลำบากใจสุด ๆ ไปเลย

"ผมจะมาขอให้อิงเดินถือป้ายโรงเรียนในงาน..."

แต่ตะวันไม่ได้ฟังต่อ พาอิงฟ้าไปขึ้นรถ ชัยชนะหันไปมองหน้าเด็กหนุ่มที่ตอนนี้ได้แต่มองตามคุณหนูของเขาตาละห้อย ก่อนจะรีบวิ่งไปที่รถคันหรูที่จอดอยู่ที่หน้าโรงเรียน เพียงแค่ทุกคนขึ้นมาบนรถครบ ชัยชนะก็ขับรถออกจากหน้าโรงเรียนทันที อิงฟ้ารีบอธิบายยกใหญ่ แต่พ่อเลี้ยงกลับไม่ได้ฟังที่เธอพูดเลย แถมยกมือขึ้นมาบอกให้เธอหยุดพูดอีกด้วย

"ชัยไปงานประมูลเด็ก กูจะพาอิงไปดู" สิ่งที่น่าตื่นเต้นถูกหยิบยื่นให้เด็กตัวน้อยอีกครั้ง อิงฟ้ามีอาการตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด ที่จะได้เจอสิ่งที่เธอไม่เคยเจอ

"ประมูลเหรอคะ"

"ใช่"

"ป๊าคะ วันนี้หนูถูกจูบมาด้วยแหละ หนูไม่ชอบเลย ป๊าช่วยย...." เด็กหญิงเผยอปากแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้พ่อเลี้ยง แต่กลับโดนเมินจนเธอต้องรีบดึงตัวเองกลับมา

"เธอไม่ได้โดนจูบจริง ๆ สักหน่อย"

"รู้ได้ไงอ่า!!!"

"เธอลืมกดวางสาย ตอนนี้ก็ยังไม่ได้วาง" สิ่งที่พ่อเลี้ยงบอกทำให้ชัยชนะต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาให้อิงฟ้าดู ว่าตอนนี้มันสนทนามา 3 ชั่วโมงกว่าแล้ว มันทำให้อิงฟ้าตกใจมาก!!!! เพราะเธอคุยอะไรต่อมิอะไรกับเพื่อนเยอะมาก

"ได้ยินหมดเหรอคะ"

"ใช่ แม้กระทั่งเรื่องช่วยตัวเองด้วย ไม่เคยช่วยตัวเองเลยเหรอ แล้วการไปขอดูเพื่อนดูไม่น่ารักเลยนะ" พ่อเลี้ยงตะวันพูดกับเด็กน้อยที่ทำหน้าเซ็งนั่งกอดอกมองออกไปนอกหน้าต่าง เพราะตอนนี้เขาดันรู้ความลับของเธอ ในแบบที่เธอไม่ได้ตั้งใจเลย

"อยากรอไประเบิดใส่คนที่ได้เปิดซิงทีเดียวอ่าค่ะ"

"ไอ้ชัยมันรอเป็นคนนั้นจะตายแล้ว"

"บอกเขาจีบหนูสิคะ จีบให้ติด รู้ไหมคนจีบหนูเยอะมากเลยนะ แต่หนูไม่ชอบใครเลย ไม่รู้ว่าความรู้สึกชอบเป็นแบบไหนด้วย พี่ชัยลองจีบหนูสิ หนูอยากรู้" อิงฟ้าที่นั่งอยู่เบาะหลังยื่นหน้าเข้าระหว่างกลาง เบาะคนขับ แล้วมอง ชัยชนะที่ขับรถอยู่

"แก่แดด"

"เพราะอยากให้พี่ชัยจีบไง หนูก็เลยเป็นเด็กดี ทำตามที่ป๊าบอกทุกอย่าง หนูเป็นลูกหนี้ยังไงล่ะคะ ไหนสัญญาใช้หนี้ของหนูทำไมมาช้าจัง แบบนี้เท่ากับหลอกหนูทำงานฟรีหรือเปล่า"

"ไอ้ชัย ยิงยัยนี่ทิ้ง พูดมาก"

"กราบขอโทษเจ้าค่ะ หนูไม่กล้าอีกแล้ว หนูจะเป็นเด็กดี" แล้วอิงฟ้าก็รีบซบลงที่ตักของพ่อเลี้ยงเพื่อร้องขอชีวิต แต่มือใหญ่ ๆ กลับลูบเข้าที่หัวของเธอเบา ๆ นั่นมันทำให้เธอรู้ว่า ที่จริงแล้ว พ่อเลี้ยงที่ว่าร้าย ก็มีความใจดีซ่อนอยู่

อิงฟ้าซบตักของตะวันไม่ยอมลุกขึ้นมา ซึ่งมือใหญ่ก็ยังลูบหัวของเธอต่อไปเงียบ ๆ ในรถที่เคยเจี๊ยวจ๊าวตอนนี้ถึงได้เงียบได้ เด็กสาวไม่กล้าขยับตัวเพราะกลัวว่ามือใหญ่จะหยุดลูบหัวของเธอ เลยได้แต่นอนเกร็งตัวอยู่แบบนั้น แม้จะเมื่อยก็ยอมทน

เมื่อมาถึงคฤหาสน์หลังหนึ่ง พ่อเลี้ยงตะวันก็สะกิดเด็กสาวขึ้นมาดู อิงฟ้าได้แต่เกาะขอบกระจกมองไปรอบ ๆ ตัว ถุงกระดาษถูกส่งให้เธอ ทำให้เธอต้องรีบดูในถุง มันเป็นชุดสีกระโปรงสีขาว ผ้าพริ้ว ๆ พร้อมแต่งโบว์และระบายเต็มไปหมด

"แบบรอบที่แล้วไม่เอา อย่างกับผู้หญิงติดป้าย"

"เปลี่ยนในรถหรือคะ"

"ใช่ หรือจะลงไปพร้อมชุดนักเรียนก็เอา"

"ไม่เอา เปลี่ยน ห้ามแอบดูนะ" แต่คำว่าห้ามแอบดูมันกลับทำให้สองหนุ่มหันมามองเธอเป็นตาเดียว พวกเขาไม่ได้แอบดู แต่ดูเธอแบบตรง ๆ เลย

ชุดนักเรียนที่ค่อย ๆ ถูกปลดกระดุมลงทีละเม็ด เรียกเอาสายตาจากชายหนุ่มทั้งสองได้เป็นอย่างดี บราสีชมพูหวานที่ดันหน้าอกอวบอิ่มให้ชิดติดกันถูกเผยให้ชายอื่นได้เห็น มือที่รีบเร่งใส่ชุดสีขาวที่ได้รับมาเริ่มพันกันจนใส่ชุดสวยได้อย่างทุลักทุเล ซิบที่อยู่กลางหลังถูกหันให้ตะวันเป็นคนดึงให้ โดยมีอิงฟ้าเป็นคนรวบผมให้เขาทำได้สะดวกขึ้น มือใหญ่ไล้ไปตามแผ่นหลังขาวเนียนก่อนจะจับที่ปลายซิบแล้วรูดขึ้นช้า ๆ

"ไอ้ชัยมันมองจนจู๋แข็งแล้ว"

"ทะลึ่งกันจังเลย หนูอายจะร้องไห้แล้วเนี่ย มองอะไรกันขนาดนี้"

"นมสวยดีนะ ถามไอ้ชัย ว่าพี่ชอบหน้าอกหนูไหม" ตะวันไม่พูดเปล่า จูบเบา ๆ ลงที่ต้นคอของสาวน้อยพร้อมกับกระซิบให้อิงฟ้าแกล้งคนเป็นลูกน้องของตัวเอง

"พี่ชัยคะ พี่ชอบหน้าอกของหนูไหม" อิงฟ้าหันไปถามชัย ที่ตอนนี้หลบสายตา แล้วเลิ่กลั่กไม่ยอมตอบ เขารู้ว่านี่เป็นแผนของเจ้านายเขาแน่ ๆ

"ฝากไปบอกเขาทีได้ไหมครับ แกล้งผมมาก ๆ ผมจะลาออก"

"แต่หนูก็อยากรู้นะคะ"

"แกล้งกันเข้าไปทั้งพ่อทั้งลูก"