ฉันพยายามจะผลักคุณริวออก แต่เขากลับรวบฉันเข้ามากอดแน่นจนขยับไม่ได้ ริมฝีปากที่ขยับในขณะที่ฉันกำลังเม้นปากแน่น มันยิ่งทำให้ฉันต้องสะบัดหน้าหนี อะไรนี่ก็บทเหรอ นี่บทของคุณริวเหรอ
"บางทีหล่อนก็อาจจะไม่ได้แย่ ถึงคราวหล่อนต้องทำหน้าที่เมียแล้ว" คุณริวพูดขึ้นมาแล้วอุ้มช้อนฉันขึ้นมาจากพื้น ในช่วงที่เขาอุ้ม แววตาละมุนของเขาก็กลับมา มันทำเอาฉันโล่งใจ ที่สิ่งที่เขาทำมันเป็นแค่บท ไม่ได้นอกบทแบบป๊า
คุณริวอุ้มฉันกลับเข้ามาในห้องที่ฉันเพิ่งจะหนีพ่อเลี้ยงออกมา นี่ต้องกลับมาที่เตียงอีกแล้วเหรอ แต่พอประตูจะปิด พ่อบ้านของฉันก็เอาตัวกระแทกประตูเข้ามา นี่ก็บทเหรอ เรามีบทกับคนละฉากไม่ใช่เหรอ
"แกเป็นใคร!!" คุณริวถามคนที่เข้าราวกับไม่รู้จักกัน
"พ่อมึงไง" นั่นนักเลงไปอีก
"นั่นสินะ ถ้างั้นก็คงเป็นผี พ่อฉันตายไปแล้ว ว้าาาาา แกเป็นใคร นอกบทจะโดนลูกปืนนะ" คุณริวพูดขึ้นมาทำให้นักเลงเมื่อกี้คิ้วกระตุก แล้วจำใ
