Sonunda ameliyat bitmiş yoğun bakıma alınmıştı. Son 48 saatin kritik geçeceğini söylemişti, doktorla. Çocuk için gelen ne bir anne babası ne de bir aile yakını gelmişti.
Sabahtan beri hastanedeydik, saate nerdeyse akşam olmak üzereydi. Durmadan kolumdaki saatte bakıp duruyordum. Telefonum çalınca çantamdan telefonumu çıkardım. Demir arıyordu, elim ayağım birbirine dolandı.
Ebru'nun bakışları beni buldu, kim der gibi başını salladı.
"Baban arıyor. Sana ulaşamayınca beni aradı sanırım." Ebru yoğun bakım kapısında uzaklaşıp yanıma geldi.
"Sakın hastanede olduğumuzu söyleme. Bu gece biraz kız kıza takılacağız falan de. Şimdi ben konuşursam anlar. Lütfen Ezgi, babam öğrenirse her şey en ince ayrıntısına kadar öğrenir." başımı salladım. Ebru dan biraz uzaklaşıp telefonu açtım.
"Bu kadar
