Elif'i arkamda bırakıp otele geldim, Demir otelde değildi. O kadının sözünü dinleyip öfkelenemezdim. Demir'in elbette bir açıklaması vardır. Odanın içinde bir o yana bir o yana gidip geliyordum. Aklımdan geçen deli düşüncelere engel olamıyordum.
Ya o kadınla buluşmaya gitmişse? İyi de o kadın kimdi? Demir'in hayatında uzun süreli pek fazla kişi olmamıştı. Odanın ışıklarını bile açmamıştım, balkondan gelen ay ışığı ile oda aydınlanıyordu. Balkon kapısını açıp içime derince nefes çektim, kendimi sanki boğuluyor gibi hissediyordum.
Demir bir türlü gelmek bilmiyordu, telefonda kaç kere aramama rağmen açmıyordu. Otelden çıktım, odada durdukça daha kötü oluyordum. Demir de telefonu açmadıkça içimdeki merak duygusu artıyordu.
Karanlık sokaklardan geçip yürüyordum. Nereye gittiğimi bilmeden.
