chapter 3 เบอร์โทร
1299 Words
-เป้-
"หลง...กูหลง...ไอ้สัสเอ้ยกูหลงเชี้ยๆ"ตอนนี้ผมกำลังนอนบิดตัวไม่มาอยู่ในห้องของไอ้ทอยที่มันกำลังเล่นเกมอยู่ส่วนผมก็นอนเพ้อไปเรื่อยอย่างที่ทุกคนเห็น
หลังจากที่ผมกลับมาจากห้องน้องสายป่านคืออยากจะบอกว่าตอนนี้กูแม่งโคตรหลงน้องเขาเลยน้องเขาแบบใสซื่อบริสุทธิ์ผุดผ่องมากคือแบบน้องแม่งสีขาวมากๆอะซึ่งเทียบกับผมนี่แทบจะหาสีขาวในชีวิตไม่เจอเลย
"กื๊ดดดด...อ๊ากกก....โอ้ยยยกูชอบบบ"ผมกัดหมอนข้างไอ้ทอยด้วยความมั่นเขี้ยวคือแบบเคยเป็นกันป่ะอารมณ์กัดหมอนแบบนี้อะเหมือนพวกผู้หญิงที่ดูชีริย์เกาหลีโอ๊ปป๊าหล่อๆอะเชี้ยอารมณ์เดียวกับกูเลยเนี่ย
"ไอ้สัสเอ้ยมึงเป็นเหี้ยไรเนี้ยกูตายเลยเหยดเป็ด!"จู่ๆไอ้ทอยก็หันมาด่าผมซึ่งผมก็ตกใจไม่น้อยที่โดนมันด่ากูก็ยังไม่ได้ทำไรเลยนะไม่ได้ไปยุ่งกับเม้าส์มันเลยผมจะทำให้เกมมันตายได้ไง
"กูทำไร...กูก็นอนเพ้อของกูอยู่บนนี้"ผมลุกขึ้นบอกมัน
"กูรู้..แต่มึงช่วยเพ้อเบาๆได้ป่ะว่ะกูว่ามึงใกล้จะบ้าเข้าไปทุกทีละไอ้สัส"มันทอยมันยืนด่าผมฉอดๆซึ่งผมไม่สนใจคำด่ามันหรอกด่าไปเหอะผมไม่เจ็บหรอกหน้าด้านพอ
"ก็กูอยากเพ้อ"
"มึงแดกก***ามาใช่ไหมสัส!"คำพูดของไอ้ทอยทำเอาผมนิ่งไปเล็กน้อยนี่มันหาว่าที่ผมเพ้อเพราะเมายางั้นหรอไอ้เพื่อเหี้ยเอ้ยกูเสพยาที่ไหนกัน!
"ชาพ่อมึงสิสัส!"ผมด่ามันแต่ดูมันตอบผมกลับมาสิ
"พ่อกูกินกาแฟ"
-.- -.- -.- -.- -.- -.-
หลังจากนั้นมันก็เดินไปเล่นเกมต่อส่วนผมก็หมดอารมณ์เพ้อล่ะได้เวลาไปทำงานล่ะพอดีว่าผมทำงานพิเศษด้วยล่ะเป็นพนักงานเซเว่นอยู่กะหนึ่งทุ่มถึงตีสี่ ซึ่งผมจะทำเฉพาะเวลาไม่มีเรียนเท่านั้นซึ่งผู้จัดการร้านก็ใจดีให้ผมทำถ้าเป็นที่อื่นคงไม่ให้ผมทำหรอกครับ
"กูไปทำงานละ"ผมบอกมัน
"ดีเลยรำคาญเหี้ยๆ"ไอ้เพื่อนเลวแทนที่จะอวยพรเพื่อนกลับด่าซะงั้นนี่กูทนคบกับไอ้เหี้ยนี่ได้ไงว่ะ
งงใจ!
-เซเว่นแห่งหนึ่งที่มีพนักงานหน้าหล่ออย่างเฮียเป้ทำงานอยู่-
"สวัสดีครับเชิญครับ"ผมเอ่ยทักทายลูกค้าที่เดินเข้ามาใช้บริการของเซเว่นแห่งนี้ซึ่งผมพึ่งจะคิดได้ว่าเซเว่นที่ผมทำอยู่ใกล้หอของสายป่านด้วยแหะ
"เวฟไหมครับ"ผมถามลูกค้าเมื่อมีของต้องเวฟบางคนเขาก็จะไม่เวฟไงเราเป็นพนักงานก็ต้องถามก่อนไม่ใช่เจอของเวฟก็หยิบเอาไปเวฟทันที
"เวฟค่ะ"ผมยิ้มรับและหยิบแฮมเบอเกอร์ไปเวฟให้ซึ่งข้างถุงก็จะมีเลขบอกว่าให้เวฟหมายเลขอะไรอ๋อก่อนจะเวฟอย่าลืมเอาไปคิดเงินก่อนนะไม่งั้นอาจจะลืมได้
พอกดเวฟเสร็จผมก็มาคิดเงินต่อไม่นานของเวฟก็เสร็จผมก็จัดการแยกใส่ถุงให้คิดเงินอะไรเสร็จสรรก็เป็นการจบ
เป็นพนักงานเซเว่นมันไม่ยากหรอกครับแต่มันจะค่อนข้างเนื่อยแต่ก็นะไม่มีงานไหนที่ไม่เหนื่อยหรอกครับงานทุกงานก็เหนื่อยเหมือนกันหมด
ผมทำงานไปเรื่อยๆจนเจอเข้ากับลูกค้าหญิงคนหนึ่งเธอเดินเข้ามาโดยที่หน้ายังแปะมาร์คไว้อะคนอะไรกล๊ากล้าไม่กลัวคนอื่นเขาตกใจบ้างหรือไงกันยิ่งตอนนี้เที่ยงคืนแล้วด้วยมันก็จะหลอนหน่อยๆแหละ
"ทั้งหมด245บาทครับ...รับมา250บาทนะครับ....เงินทอน5บาทพร้อมกับสิทธิ์แลกซื้อ2สิทธิ์ครับ...ขอบคุณครับโอกาสหน้าเชิญใหม่นะครับ"บอกเลยว่าใครที่พูดน้อยลองมาฝึกงานเซเว่นดูคุณจะกลายเป็นคนพูดมากทันทีพูดไม่หยุดไม่ย่อนอะ
03.01น.
ตีสามแล้วคนที่มาใช้บริการก็จะน้อยลงเพราะนี่ก็เป็นเวลานอนของใครหลายๆคนเคาท์เตอร์ก็ว่างผมจึงยกลังเบรกมาจัดของใส่ที่แทนพนักงานคนอื่นๆก็แอบไปหงีบหลับกัน
ตื๊อติ๊ง
"สวัสดีครับเชิญครับ"ผมพูดต้อนรับลูกค้าแต่ตัวก็ยังจัดของอยู่ในโชนขนมก่อนหางตาจะเห็นเด็กผู้หญิง(มั้ง)ใส่ชุดนอนสีชมพูเดินมาแถมๆโซนนี้เธอหยิบขนมไปหลายห่อซึ่งผมก็ก้มหน้าก้มตาจัดของไป
"อ่าไม่ถึงแหะ"เสียงผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นมาเบาๆแต่ด้วยที่ผมจัดของอยู่ใกล้ๆเธอผมจึงได้ยินเต็มๆ
และด้วยที่เป็นพนักงานของที่นี้ผมจึงต้องดูแลลูกค้าผมเงยหน้ามองผู้หญิงผมปรกหน้าเล็กน้อยแต่ดูแว๊บๆก็รู้ว่าสวยแถมเธอยังไม่ใช่เด็กผู้หญิงอีกด้วยเพราะค่อนข้างสูงอยู่แต่ก็เตี้ยมากสำหรับผม
เธอกำลังเอื้อมมือหยิบขนมที่อยู่ชึ้นบนสุดผมเห็นดังนั้นจึงเอื้อมมือไปหยิบให้แทนโดนที่ผมไม่ได้เขย่งสักนิดแค่เอื้อมมือไปก็ถึงแล้ว
"อ่า...ขอบคุณค่ะ...พะ...พี่เป้"
"อ่าวน้อง!"ตกใจสิครับตอนที่น้องหันมาขอบคุณผมผมจึงได้เห็นหน้าน้องชัดๆเชรดเข้!หน้าสดโคตรดี! ว่าแต่ออกมาซื้อขนมตอนตีสามเนี่ยนะ! ฮึ่มมันน่าจับตีก้นซะจริงๆเลย
"ทำไมไม่นอน"
"หนูหิว"ครับ-.-
"ไปเดี๋ยวพี่คิดเงินให้แล้วเดี๋ยวเดินไปส่ง"ผมจูงแขนน้องให้เดินไปที่เคาท์เตอร์
"หนูกลับเองได้"
"มันอันตราย..แล้วนี่...ใส่ปะเนี่ย"ผมชี้ไปที่น่าอกของเธอ
"สะ...ใส่คะ"สายป่านตอบผมเขินๆผมผ่อนลมออกมาด้วยความพึงพอใจนึกว่าน้องจะเดินออกมาโดยไม่ใส่บราซะอีก
พอคิดเงินเสร็จผมก็เดินไปหาพี่พนักงานอีกคนบอกผมขอพักเบรกพี่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรและผมก็พาน้องเดินออกมา
"ทีหลังอย่าออกมาคนเดียวรู้ป่าวมันอันตราย"ระหว่างเดินไปผมก็สอนเธอไปด้วยคิดได้ไงเดินมาเซเว่นคนเดียวตอนตีสาม
"ก็หนูหิวขนมถ้าไม่ได้กินจะนอนไม่หลับ"
"เฮ้อเรานะเราถ้ามีคนจับตัวไปจะทำยังไงยิ่งโง่ๆเอ้ยยิ่งเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆเนี่ย"สัสเอ้ยกูพูดอะไรออกไปป่ะนี่กูด่าน้องเขาเรอะ
ไอ้สัสเป้ ตบปากมึงเดี๋ยวนี้เลย
"ค่ะหนูจะจำไว้"
"ก็ดี...แต่ถ้าหิวเมื่อไหร่ก็โทรหาพี่แล้วกันเดี๋ยวพี่ซื้อไปให้"เอาว่ะหยอดหน่อยเผื่อน้องติดกับ
"แต่หนูไม่มีเบอร์พี่นิคะ"ก็ขอสิน้อง!
"096097xxxx..โทรได้ตลอด24ชั่วโมงครับ^.^"
"แต่หนูไม่ได้เอาโทรศัพท์ลงมา"เวรกรรม!
"งั้นเอาเบอร์น้องมาสิ"อั้ยย๊ะ!แบบนี้มันดูท่าจะดีกว่าป่ะว่ะ
"089452xxxxค่ะ"ผมนี่รีบกดเช็ฟเบอร์น้องอย่างไวเลยครับ
"ไว้โทรหานะ"นานแค่ไหนแล้วที่กูไม่ได้พูดคำนี้แม่งคำเหมือนเด็กวัยรุ่นพึ่งจีบกันตอนสมัยฮายไฟล์อะแต่ก็ช่างแม่งเถอะเบอร์น้องก็มีแล้วเบอร์ห้องก็รู้แล้วอีกไม่นานน้องก็เสร็จกู วะฮะฮ่า!
-เป้-
- Writer
