โปรดปราน...คนไม่คิดรัก

ตอนที่3-2

บนเพนท์เฮาส์สุดหรูของทายาทตระกูลดังระดับประเทศ บรรยากาศดูเงียบสงบเหมือนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ทั้งๆที่สภาพห้องโดยรอบเละเทะด้วยข้าวของบางอย่างที่แตกหัก กระจัดกระจายตามอารมณ์ที่ไม่สุนทรีย์ของเจ้าห้องสุดหรู มีเสียงร้องไห้กระซิกๆจากหญิงสาวหน้าตาดีที่มีเพียงผ้าขนหนูพันรอบกาย นั่งกอดเข่าตัวสั่นอยู่อีกมุมของห้องในสภาพตระหนกตกใจดังขึ้นตลอดเวลา

อีกมุมของห้องชายหนุ่มร่างสูงใหญ่นั่งจิบไวน์มองบรรยากาศด้านนอกยามค่ำคืน สีหน้าเรียบเฉย หากแววตานั้นกลับดุดันคล้ายกับกำลังไม่พอใจอะไรบางอย่าง ปลายนิ้วเรียวกระดกเคาะไปมาอย่างใช้ความคิด หวนนึกถึงแม่เสือสาวเจ้าของเอวร่อนสวาทที่นั่งควบเขาตลอดทั้งคืนจนแทบไม่ได้พัก กว่าจะยานรกนั่นจะหมดฤทธิ์ก็ทำเอาเขาแทบหมดแรงตามเธอไป

พริมต์ริตา ภานิกุล ชื่อนี้ทำให้ริมฝีปากหนายกยิ้มมุมปากเล็กน้อย เมื่อได้นึกถึงลีลาสวาทที่เธอทิ้งร่องรอยไว้บนตัวเขามากมาย หากเป็นคนอื่นเขาคงไม่ยินยอม แต่กับเธอคนนี้ เพียงได้สบตาแวบแรกก็นึกถูกใจ อยากได้มาครอบครอง เลี้ยงดู เหมือนกับผู้หญิงที่ผ่านมาหลายคนของเขา ซึ่งมีพันธะสัญญากันอย่างชัดเจนและพวกเธอก็พึงพอใจกับสิ่งที่ได้รับ ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีที่สุดตอบแทนผู้หญิงเหล่านั้นจนเธอพอใจ

เสียงฝีเท้าของใครบางคนดังเข้ามาใกล้ ก่อนจะหยุดอยู่ที่ด้านหลังของเขา หางตาเหลือบมองหญิงสาวที่นั่งร้องไห้อยู่ด้วยแววตาแปลกใจเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่า พอลลี่ นางแบบสาวสวยที่เคยเป็นคนโปรดของเจ้านายเขาจะตกกระป๋องล่วงกระเด็นออกจากบัลลังค์คนโปรดได้ในระยะเวลาอันสั้นขนาดนี้

“ได้เรื่องว่าไง” เอ่ยถามโดยไม่ต้องหันไปมองด้วยซ้ำ

“เธอออกจากที่นี่ก็นั่งรถแท็กซี่ ตรงกลับบ้านเลยครับ”

“อืม...”

“พรุ่งนี้เธอจะต้องไปงานแถลงข่าวกับเดินสายขอบคุณสื่อครับ นายจะให้ผมเข้าไปคุยกับเธอเลยไหมครับ”

“อืม...แล้วเรื่องนายพีรพัฒน์นั่นล่ะ”

“หึ เมื่อวานมันหัวเสียน่าดูเลยครับ ที่นายไปแย่งผู้หญิงของมันมา” เคลย์ตันได้ยิน ถึงกับหัวเราะในลำคอเบาๆ เมื่อนึกถึงชายอีกคน พีรพัฒน์ เลิศอมรกุล ลูกชายนักการเมืองคนดัง แต่ไม่เคยได้รับตำแหน่งอะไร เป็นเพียงแค่คนสร้างสีสันในสภาเวลามีประชุมเท่านั้น ที่ผ่านมาไม่เคยมีตัวตนหรืออยู่ในสายตาของเขา แต่ครั้งนี้ริอาจจะตั้งตนแย่งผู้หญิงที่เขาหมายปอง ถ้าเขาไม่ให้คนคอยจับตาดูไว้ตั้งแต่แรก มันก็คงทำสำเร็จเช่นทุกครั้งที่มันลงมือทำ หลอกให้นางนกต่อ ส่งเหยื่อไปให้ถึงห้อง แล้วก็ถ่ายคลิปแบล็คเมล์

“ให้รางวัลมันหน่อย ปล่อยข่าวเรื่องเว็บพนันมันซะ”

“ได้ครับนาย แล้วผู้หญิงที่ชื่อพาขวัญล่ะครับ”

“มึงยังต้องถามกูอีกเหรอ” ย้อนถามเสียงเรียบ หางตากระตุกเล็กน้อย

“ครับนาย ผมจะจัดการให้เรียบร้อยครับ”

“ส่วน พริมต์ริตา มึงไปสืบมาว่าเธอเป็นใคร มาจากไหน กูอยากรู้ทุกเรื่อง”

“ได้ครับนาย พรุ่งนี้ผมจะนำมารายงานครับ” โฬมก้มโค้งคำนับให้กับคนเป็นนายทำท่าจะเดินออกไปจากห้องแต่ก็ต้องชะงัก เพราะถูกเรียกไว้ก่อน

“เดี๋ยว...เอายายนี่ไปด้วย ร้องไห้เสียงดังน่ารำคาญ”

“ครับนาย” โฬมรับคำ ก่อนจะหันไปพยุง นางแบบคนดังที่เพิ่งจะกระเด็นตกจากตำแหน่งคนโปรดในเวลาเพียงชั่วข้ามวัน ทั้งๆที่ปกติแล้วก่อนหน้า นายของเขาออกอาการถูกใจนางแบบสาวคนนี้พอสมควร ทั้งความสวย ลีลาการเอาอกเอาใจ ออดอ้อน ทำให้นายของเขาเรียกหาได้เกือบทุกวัน ในระยะเวลาเกือบสองเดือน แต่วันนี้นอกจากจะไม่แตะต้องแล้ว ยังออกอาการหัวเสียอาละวาดพังข้าวของ จนขับไล่ออกมาแบบนี้ เห็นที เขาคงหาต้องหาผู้หญิงคนใหม่ให้กับเจ้านายของเขาในเร็ววันนี้แน่ๆ

ทายาทรัฐมนตรีที่มีตำแหน่งสำคัญทางการเมือง พ่วงท้ายด้วยตำแหน่งทายาทตระกูลศาตนันท์ ตระกูลใหญ่ที่มีธุรกิจมากมายทั่วเอเชีย หยิบโทรศัพท์กดหาเบอร์คนที่เขาคิดถึงเวลานี้ ไม่นานปลายสายก็กดรับพร้อมกับกรอกเสียงหวาน

“พี่เคลย์ตัน มีอะไรคะ”

“คิดถึง พรุ่งนี้ว่างไหม ทานข้าวกันหน่อย” ได้ยินเสียงน้องสาวก็ทำให้อารมณ์ดีขึ้นมาทันที

“หื้ยย พี่เคลย์ เซียลมีนัดกับพวกเฟย์กับพราว มะรืนได้ไหม”

“อืมได้ ไปกินที่บ้านนะ”

“ทำไมคะ เหงาเหรอ งั้นก็มาหาน้องสิ วันนี้น้องว่าง”

“หึหึได้ ไปเจอกันที่ร้านพี่คิรินไหม”

“ดีลค่ะ งั้นเซียลชวนพราวกับเฟย์มาด้วยนะ”

“อืม งั้นเจอกัน” เขากดวางสายด้วยสีหน้าสดใส อารมณ์ดีขึ้นจากก่อนหน้านี้พอสมควร ทุกครั้งที่เขารู้สึกหงุดหงิด มีเรื่องให้รำคาญใจการได้ยินเสียงน้องสาวตัวเอง หรือได้นัดเจอทานข้าว พูดคุยกันมันก็ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายได้มากพอควร

ในสายตาคนอื่น หากใครได้ยินชื่อเคลย์ตัน ศาตนันท์ เขาคือหนุ่มเจ้าชู้ตัวอันตราย ที่ไม่เคยจริงจังกับใครเลยสักคนเป็นดั่งเปลวเพลิงที่คอยเผาไหม้แมงเม่าตัวเมียที่อยากบินเข้าหาเขา แต่สำหรับคนในครอบครัวเขาแล้ว เขาเป็นเพียงน้องเคลย์ตัน หรือพี่เคลย์ตันของทุกคนในครอบครัวเท่านั้น

Tonic Bar ในเวลาสองทุ่ม สามสาวที่กำลังสนุกอยู่บริเวณหน้าเวทีชั้นล่าง หันมายิ้มทักทายเขา โดยเฉพาะเคเซียทันทีที่เห็นเขาว่าเขาเดินเข้ามาในร้านก็ฉีกยิ้มสดใสพร้อมกับโบกมือทักทายอย่างร่าเริง

ชายหนุ่มเดินผ่านกลุ่มคนมายังช่องทางสำหรับวีไอพี ขึ้นมาชั้นบนซึ่งเป็นโซนสำหรับลูกค้าวีไอพีของร้าน ซึ่งเขาเป็นเพียงหนึ่งในหุ้นส่วน ที่มีพี่คิรินและพี่ธีร์ธามลูกพี่ลูกน้องของเขาเป็นหุ้นส่วนใหญ่

“ไง วันนี้ทำไมมา” คิรินญาติผู้พี่ ที่มีเชื้อสายญี่ปุ่นครึ่งหนึ่งเอ่ยถามทันทีเห็นหน้าเขาเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะ โซนประจำของร้านซึ่งมีอาพุฒิภาคย์และธีร์ธามนั่งอยู่ก่อนแล้ว

“เบื่อๆ”

“เรียกใครมานั่งด้วยไหมล่ะ จะได้หายเบื่อ” สายตาคมกริบกวาดตามอง ก่อนจะพยักหน้าให้คิริน ส่งสัญญาณให้ลูกน้องหาใครมานั่งเป็นเพื่อนญาติผู้น้องของเขา

ไม่นาน พนักงานในร้านก็เดินนำหญิงสาวหน้าสวยหุ่นดี สวมเดรสสั้นสีดำเดินเข้ามานั่งข้างเขาอย่างรู้งาน เพราะเคยมาบริการกลุ่มของชายหนุ่มเจ้าของร้านอยู่แล้วหลายครั้ง

“น้องเรา ท่าจะเอาใหญ่ ดูทำสิ” พุฒิภาคย์ที่มองจ้องไปยังกลุ่มของภรรยาตนเองที่กำลังเต้นสนุกสนานอยู่หน้าเวที โดยมีหัวเรือใหญ่ในการนำเพื่อนอีกสองยกแก้วชนให้แขกที่มาเที่ยวในร้านอย่างเป็นกันเอง จนคนเป็นอาคิ้วกระตุกหลายรอบด้วยความหงุดหงิด

“หึ ปล่อยไปเถอะครับ เซียลก็เล่นสนุกไปงั้นแหละ” ยังไงเขาก็เข้าข้างน้องสาวคนเดียวของเขาอยู่ดีไม่แปลกที่เขาจะออกตัวปกป้อง พลางวาดมือโอบไหล่หญิงสาวข้างกายที่ได้ทีเบียดตัวกระแซะถือโอกาสกอดชายหนุ่มแน่น

กลิ่นฉุนจากน้ำหอมของหญิงสาวข้างกายทำให้เจ้าของใบหน้าหล่อนิ่วหน้าด้วยความหงุดหงิด พลางเบี่ยงหน้าหนีเล็กน้อย ก่อนจะดันเธอให้ออกห่าง

“ไปนั่งตรงโน้นไป” เอ่ยไล่น้ำเสียงนิ่งๆ แต่หญิงสาวก็รีบลุกออกไปทันทีไม่กล้าเซ้าซี้ หรือวุ่นวายเพราะเกรงจะไม่เป็นผลดีต่อตนเองนัก

“เป็นอะไรวะ ทำไมวันนี้มึงดูหงุดหงิด” คิรินเลิกคิ้วถาม พลางมองหน้าญาติผู้น้องด้วยความสงสัย

“เบื่อๆเฉยๆพี่ ไม่มีไรหรอก เหม็นน้ำหอมด้วย ใส่อะไรเยอะแยะ”

“หึหึ คนอย่างไอ้เคลย์ตัน เหม็นน้ำหอมผู้หญิงด้วยเหรอวะ” ธีร์ธามที่ได้ยินถึงกลั้วหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะยกแก้วน้ำสีอันพันขึ้นดื่ม

“เออมีเรื่องจะบอก พี่ได้ยินแม่พี่พูดกับพูดกับแม่เอ็ง เรื่องคู่หมั้นเอ็งด้วยนะ” ธีร์ธามเป็นคนเอ่ยขึ้น

“ผมมีคู่หมั้นตอนไหน” เคลย์ตันเลิกคิ้วย้อนถามด้วยความข้องใจ เพราะเขาไม่เคยรู้ตัวมาก่อนด้วยซ้ำว่าตัวเองนั้นมีคู่หมั้นอยู่แล้ว

“หึหึ มึงมีมาตั้งแต่เกิดแล้วล่ะ”

“เหอะๆ ผมไม่สนหรอกว่าใครจะคู่หมั้น อยากแต่งก็แต่ง แต่งได้ก็แค่นั้น”

“แล้วไม่อยากรู้เหรอ ว่าใครคู่หมั้นมึง” คิรินเอ่ยเสียงนิ่งๆ พลางส่งสายมองให้เขามองตามไปยังอีกมุมของร้านด้านหน้าเวที ไม่ไกลจากจุดที่น้องสาวกับกลุ่มเพื่อนเต้นอยู่มากนัก

หญิงสาวในชุดเสื้อสายเดี่ยวเอวลอย เว้าครึ่งหลังกับกางเกงยีนส์สกินนี่แนบเนื้ออวดหุ่นเพรียวลมของนาง สะกดสายตาของใครหลายคนในร้านได้เป็นอย่างดี แต่หากเป็นเวลาอื่นที่ไม่ใช่ตอนที่เขาขุ่นมัวเช่นตอนนี้ เขาคงจะรู้สึกสนุก และถูกใจหล่อนไม่น้อย

สายตาคมกริบมองไปยังหญิงสาวที่กำลังเต้นโยกย้ายตัวเองไปมากับกลุ่มเพื่อน สีหน้าเรียบนิ่งไม่พูดหรือแสดงความคิดเห็นอะไร นอกจากยกแก้วน้ำในมือขึ้นดื่มเท่านั้น