เกือบแปดโมงกว่า หญิงสาวเริ่มรู้สึกตัวตื่นลุกมาล้างหน้า อาบน้ำแปรงฟัน แล้วค่อยเดินออกมาหาลูกสาวตัวน้อยของเธอ นั่งยิ้มแต้อยู่ที่พื้นกลางห้องนั่งเล่น ตรงหน้ามีหนังสือสำหรับประเทืองสมองของเด็กในช่วงวัยนี้ สมุดพูดได้ที่สามารถเปล่งเสียง ก.ไก่ ถึง ฮ.นกฮูก ทุกครั้งที่นิ้วป้อมๆออกแรงจิ้มลงไป ตามมาด้วยเสียงหัวเราะชอบใจ
“ทำอะไรอยู่คะสาวน้อย”
“นี่ๆๆๆค่ะ มะมี้ๆ เล่นนี่ค่ะ” เธอจิ้มๆที่สมุดเปล่งเสียงได้ ให้แม่เดินไปนั่งเล่นด้วยกัน
“อุ้ย...นี่ตัวไรคะเนี่ย”
“ ซอ ซ๊าง ค่า”
“เก่งจังเลย ออกเสียงอีกทีได้ไหมคะ ชอช้าง ค่ะ
“ซอซ้าง”
“หึหึ ซอซ้างก็ซอซ้าง แล้วหนูทานข้าวหรือยังคะคนสวย” ศีรษะน้อยพยักหน้าหงึกๆ แทนคำตอบ สายตายังจดจ้องอยู่กับสมุดตรงหน้าสีหน้าจริงจังจนนึกเอ็นดู
“แล้วนี่ใครทำผมให้คะ สวยจังเลย” มือบางลูบศีรษะไปมาอย่างเอ็นดู
“ยายทวดค่า”
“เก่งจังเลย...งั้นเดี๋ยวคุณแม่มานะคะ หนูเล่นคนเดียวได้ใช่ไ
