โปรดปราน...คนไม่คิดรัก

ตอนที่ 6-2

บรรยากาศในห้องชุดสุดหรูที่อยู่บนชั้นสูงสุดของโรงแรมเคลย์คิงตัลบนชั้นสามสิบ มองเห็นวิวทิวทัศน์ได้สุดแสนจะกว้างขวาง เป็นห้องพักส่วนตัวที่ใช้สำหรับคนในครอบครัวเขาเท่านั้น ระเบียงกว้างที่มีสระว่ายน้ำส่วนตัวที่มองเห็นวิวแม่น้ำเจ้าพระยาได้อย่างสวย สิ่งอำนวยความสะดวกครบครันจนแทบจะกลายเป็นบ้านได้อีกหนึ่งหลังเพราะเนื้อที่ในการใช้สอยค่อนข้างกว้างขวาง แบ่งสัดส่วนห้องต่างๆได้อย่างดีลงตัว ห้องนอนใหญ่สองห้องนอน ห้องนั่งเล่น ห้องครัว และห้องสำหรับฟิตเนต

ความหรูหราที่ในชีวิตแทบไม่เคยสัมผัส กับราคาค่าห้องที่ในชีวิตนี้เธอก็คงไม่มีโอกาสได้เข้าถึง กับห้องราคาเกือบแสนต่อคืน สำหรับเธอแล้วมันคงเป็นเรื่องไกลตัวและไม่อาจเอื้อมถึงมัน เมื่อคิดถึงตรงนี้ก็อดสะท้อนใจตัวเองไม่ได้ ชีวิตเขากับเธอนั้นช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง จะแปลกอะไรถ้าหากที่ผ่านมาเขาจะลืมเลือนเธอจนจดจำอะไรไม่ได้ว่าได้เคยทำเลวอะไรกับเธอไว้บ้าง หนทางที่จะมาบรรจบกันมันแทบจะไม่มีด้วยซ้ำ เธอเป็นเพียงเถ้าธุลี เป็นเพียงเศษฝุ่นเศษดินในชีวิตเขาเท่านั้น จะมาจดจำอะไรกับคนอย่างเธอ และมันกลับเป็นเรื่องตลกร้ายมากกว่าเพราะที่ผ่านมาเป็นเธอเองที่ไม่เคยลืมเขาได้เลยแม้แต่นาทีเดียวแต่ไม่ใช่เพราะรู้สึกรักหรอกนะที่ผูกมัดให้ใจจดจำ หากแต่เป็นความเกลียดชังที่มันยังฝั่งแน่นอยู่ในใจต่างหาก แต่ที่น่าขำคือในวันนี้เขากลับมาเที่ยวไล่ต้อนไล่ตามเธอ

ภายใต้ความนิ่งเฉย ที่เธอพยายามข่มความหวาดกลัว ไม่แสดงสีหน้าหรือท่าทีให้เขารับรู้อารมณ์ของเธอได้แต่เดินตามเงียบๆ จนมาหยุดยืนอยู่กลางห้อง มองดูเขาหายเข้าไปอีกห้องหนึ่งโดยไม่พูดอะไรกับเธอสักคำ ในขณะที่เธอพยายามกวาดสายตามองรอบๆห้อง คิดหาหนทางเอาตัวรอด หากเธอจะต้องโดนเขากระทำย้ำยีเหมือนที่ผ่านมา

เป็นเวลาเดียวกับที่เคลย์ตันเดินกลับออกมาจากห้องด้านหลังซึ่งเป็นห้องสำหรับจัดเตรียมเครื่องดื่ม เป็นห้องสำหรับสังสรรค์ มีบาร์เล็กๆพร้อมกับจอเธียเตอร์ขนาดใหญ่และโซฟาตัวยาวรูปตัวยู ตกแต่งด้วยไฟที่ปรับระดับความสว่างได้ ในมือถือแก้วไวน์สองใบเดินออกมาหาหญิงสาว ที่มีอาการสะดุ้งเบาๆ คล้ายกับกำลังคิดและหวาดระแวงอะไรบางอย่างอยู่

“หึ ดื่มนี่สิ”

“ไม่ค่ะ” เธอปลายตามองแก้วไวน์แดงที่อยู่ในมือเขา สายตาหวาดระแวงไม่ไว้ใจเขาอย่างไม่ปิดบัง

“กลัวผมวางยาคุณหรือไง” ริมฝีปากหนากระตุก มองสีหน้าหวาดหวั่นของเธออย่างอารมณ์ดี

“คุณทำอยู่แล้ว ฉันรู้”

“ผมไม่เคยทำ” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นทันที คิ้วกระตุก สีหน้าดุดันไม่พอใจที่ถูกใส่ความจากหญิงสาวตรงหน้า

“วันนั้นคุณยังทำ”

“วันนั้นผมไม่ได้วางยาคุณ” กล่าวเสียงแข็ง จ้องมองเธอนิ่งสายตาไม่พอใจ

“หึ คุณมันเลว คุณเคลย์ตัน!” หญิงสาวแค่นหัวเราะใส่ ไม่เชื่อคำพูดเขาแม้แต่นิดเดียว

เคลย์ตันมองหญิงสาวนิ่ง กระดกแก้วไวน์ที่ถืออยู่ในมือรวดเดียวทั้งสองใบ ก่อนจะขว้างทิ้งอย่างไม่ไยดี เสียงดัง เพล้ง!!! จนเธอถึงกับสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ

และไม่ให้เธอได้ตระหนักคิด ระวังตัว ร่างสูงก็ย่างสามขุมเดินเข้ามาคว้าตัวเข้าไปกอดรัด พร้อมกับดันร่างบางจนชิดกับแผ่นกระจกขนาดใหญ่บานใสที่กั้นระหว่างห้องรับรองกับสระว่ายน้ำด้านนอก มองเห็นวิวทิวทัศน์ของกรุงเทพได้อย่างชัดเจน จนหญิงสาวถึงกับสะดุ้งแรงสีหน้าตื่นตระหนก เนื้อตัวสั่นเทาราวกับลูกนก ด้วยเพราะลืมคิดว่าตอนนี้ตนเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นรอง แต่ยังไปพูดจายั่วโทสะเขาเช่นนั้น จะขยับตัวหนีก็ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อร่างกายถูกยึดตรึงกับผนังกระจกด้วยสองมือที่จับกดเธอไว้แน่น ลมหายใจอุ่นร้อนรดใกล้บริเวณผิวหน้า

“ค...คะ...คุณจะทำอะไรน่ะ” น้ำเสียงเริ่มตะกุกตะกักพยายามเบือนหน้าหนี หวั่นใจกับการรุกรานจนชิดของเขา

“หึทำไม ทีอย่างนี้ทำกลัว คนปากเก่งเมื่อครู่หายไปไหนแล้วล่ะ”

“ฉัน...เอ่อคุณปล่อยฉันก่อน” บอกเสียงสั่น สีหน้าหวาดหวั่น

“วันนั้นผมไม่ได้วางยาคุณ แต่ตอนนี้...” พูดยังไม่ทันจบประโยค ปากประกบปากเธออย่างรวดเร็ว ปากบางพยายามเม้มแน่นไม่ยอมให้เขารุกรานเธอได้ง่าย ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังดูดดึงขบเม้ม ลิ้นร้อนชื้นไล่ต้อนตวัดเลียวนดูดดึงริมฝีปากเธอระรานด้วยการจูบที่หนักหน่วง มือหนาข้างหนึ่งจับรวบมือเธอยกสูงขึ้นด้วยมือข้างเดียว ก่อนจะใช้มืออีกข้างลูบไล้ตัวเธอที่พยายามดิ้นหนี แต่ก็ไม่อาจสู้แรงคนร่างสูงได้

“ไม่!!!” เสียงหวานอู้อี้พยายามร้องบอก

มือหนาเลื่อนบริเวณสะโพกบีบเฟ้นจนหนำใจ ก่อนไล่เลื่อนลงต่ำ สอดมือเข้าไปใต้ร่มผ้า สัมผัสที่กลางกายสาวของเธอใช้ปลายนิ้วบดคลึงจุดอ่อนไหวที่ให้เธอถึงกับผวาเฮือกเพราะถูกสัมผัสจุดที่อ่อนไหวจนเผยอปากรับลิ้นร้อนที่ดูดดึงคลอเคลียรออยู่ก่อนแล้ว

เสียงหวานครางอู้อี้ดังขึ้นพลอยทำให้อารมณ์ที่คุกรุ่นพลุกพล่านเมื่อครู่เริ่มเบาบางลง ความหยาบโลนเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นนุ่มนวล ทว่ายังเต็มไปด้วยความเร่าร้อน เร่งเร้าจากการฉกชิมความหวานจากโพลงปากเล็ก ก่อนที่ร่างสูงจะยิ่งโหมพัดคลื่นสวาทใส่ด้วยปลายนิ้วร้ายที่สะกิด ระรัวเร็วยังจุดอ่อนไหวให้เธอยิ่งเสียวซ่านสะท้าน ตัวสั่นเทิ้ม

อื้มม

เสียงครางในลำคอของชายหนุ่มดังขึ้นอย่างพึงพอใจกับการตอบรับของอีกฝ่ายที่ดูจะเคลิบเคลิ้มกับรสสวาทที่เขามอบให้ มือหนาข้างที่ลูบไล้กลีบดอกไม้งามค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอออกอย่างชำนาญ กระโปรงพลิ้วตัวยาวร่วงหล่นออกจากตัว ปากยังประกบปากไล่ต้อนจูบดูดดึงจนเธอเคลิบเคลิ้มคล้อยตาม เมื่อร่างบางโอนอ่อนจนแทบจะไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืน

เคลย์ตันถอดถอนริมฝีปาก ยกมือขึ้นเช็ดคราบน้ำหวานที่มุมปาก กระตุกยิ้มด้วยความพอใจกับท่าทีของเธอ มองหน้าใบสวยหวานที่เขาสะดุดตาตั้งแต่คราแรกที่เห็น ภาพรอยยิ้มบนเวทีประกวดในวันนั้นยังตราตรึงหัวใจของเขา เป็นความสวยที่ดูคุ้นตา เหมือนเคยรู้จักแต่เขาก็นึกไม่ออกว่าเคยรู้จักเธอที่ไหน

ใบหน้าหล่อร้ายโน้มเข้าซุกไซ้บริเวณซอกคอระหงที่หอมหวานจนเขายิ่งหลงใหล อยากครอบครองมากขึ้น ริมฝีปากดูดดึงไล่จูบซุกไซ้ซอกคอเนียนหอมกรุ่น ลามโลมเลียจนทั่วกรอบหน้าสวย เนื้อตัวเนียนนุ่มน่าลูบไล้น่าสัมผัสยิ่งทวีความต้องการของเขามากขึ้นเรื่อยๆ