ตอนที่ 2
1063 Words
“พี่เพลิง… เลิกแทนตัวเองว่า ‘กู’ ได้แล้ว รู้จักพูดกับน้องเมียเพราะๆ บ้างสิ ต่อไปแทนตัวเองว่า ‘พี่’ นะครับ ถ้ายังไม่รู้จักพูดเพราะๆ เดี๋ยวต่อไปผมจะไม่มาเยี่ยม”
เมฆทำเสียงเข้มขู่ และดูเหมือนว่ามันได้ผล
“แน่ะ… มาสั่งกู… เอ๊ย มาสั่งพี่อีก”
“แบบนี้ค่อยน่าฟัง”
เมฆยิ้มชอบใจ ที่ตัดสินใจเดินทางมาถึงเชียงใหม่ก็เพราะได้รู้ข่าวจากป้ามะลิซึ่งเป็นคนงานในไร่ แกโทรศัพท์มาบอก ว่าเพลิงสั่งงานคนงานในไร่เอาไว้เหมือนสั่งเสีย แล้วเจ้าตัวก็หายเงียบเข้ามาเก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน วันๆ เอาแต่กินเหล้าเมาหัวราน้ำ แล้วยังประกาศห้ามไม่ให้ใครมาวุ่นวาย
“นี่เอ็งห่วงพี่ด้วยหรือวะ… ไอ้เมฆ”
เพลิงเค้นเสียงถามจริงจัง เมฆคงไม่รู้หรอกว่าความห่วงใยของเขาได้ทำให้พี่เขยคนนี้รู้สึกว่าตัวเองมีค่าขึ้นมาเป็นกอง หลังจากปล่อยชีวิตให้ล่องลอยไร้ทิศทางมานานเป็นเดือน นับจากจ่อมจมอยู่กับความรู้สึกโศกเศร้าเสียใจ ภายหลังสูญเสียภรรยาผู้เป็นที่รักไปอย่างไม่มีวันกลับ
“ก็ห่วงน่ะสิ... โธ่… ถามได้ ถ้าผมไม่ห่วงพี่คงไม่ถ่อมาถึงเชียงใหม่... ระยะทางไม่ใช่ใกล้ๆ นะครับคุณพี่”
คำพูดที่ได้ยิน ทำให้เพลิงแหงนมองหน้าน้องเมียด้วยแววตาซาบซึ้ง ที่ยังอุตส่าห์เป็นห่วง
“ผมจะเช็ดตัวให้… ”
เมฆบอก จากนั้นก็ลงมือเช็ดหน้าเช็ดตาให้เขา
“นี่… ถ้าจะเช็ดขนาดนี้แล้วละก็... วานเอ็งช่วยอาบน้ำให้พี่เลยดีมั๊ย พี่จะได้แก้ผ้าให้เอ็งขัดถูทุกซอกทุกมุม”
คนได้คืบจะเอาศอก
“อุ๊ย... พี่เพลิงลามกอ่ะ”
เมฆว่า
“เปล่าลามก... แต่จะบอกว่าตั้งแต่เมื่อวานจนถึงวันนี้พี่ยังไม่ได้อาบน้ำเลย”
คนตัวโตทำเสียงละห้อย
“อ้าว... ทำไมไม่อาบล่ะ”
เมฆสงสัย
“ข้อมือพี่เคล็ด... เมื่อวานพี่ขึ้นไปตัดกิ่งไม้แล้วพลาดตกลงมา ขาก็กะโผลกกะเผลก ข้อมือก็เคล็ด”
พี่เขยทำเสียงออดอ้อน
“แหม... สำออยจริง มือพี่เคล็ดถึงกับถือขันน้ำไม่ไหวเชียวหรือ?”
น้องเมียสงสัย
“ใช่... ก็จับหล่น... จับหล่น... มือไม้มันอ่อนเปลี้ยไม่มีเรี่ยวแรงเอาเสียเลย”
เพลิงทำสุ้มเสียงให้ฟังดูน่าสงสาร ได้จังหวะก็สำออยไม่หยุด
“โห… ร้ายแรงขนาดนั้นเชียวหรือ?”
เมฆทำหน้าเห็นใจ
“ใช่... ถ้าเอ็งจะกรุณา... ช่วยอาบน้ำให้พี่นะ คิดว่าเอาบุญก็แล้วกัน”
พี่เขยอ้อนวอนตาละห้อย เมฆทำหน้าเห็นใจ ถ้าหากเขาเจ็บจริงอย่างที่ว่าก็น่าสงสารเอาการ ดูจะใจดำเกินไปถ้าต้องเอ่ยปฏิเสธเขา
“งั้นก็ได้... ”
ชายหนุ่มวางมือจากการเช็ดตัวให้เขา ประคองร่างสูงใหญ่ของเพลิงก้าวมายังห้องน้ำที่แยกออกมาจากเรือน ปลูกสร้างอยู่ใกล้ป่ากล้วยหลังบ้าน
เมื่อน้องเมียพยุงร่างสูงใหญ่ของพี่เขยมาจนถึงห้องน้ำ
“ช่วยถอดเสื้อให้พี่หน่อย”
ได้ทีเพลิงรีบขอ เขาปลดกระดุมออกทีละเม็ดจนสุดแนวสาบเสื้อ แต่คงยกมือขึ้นเปลื้องเสื้อออกจากไหล่ไม่ไหว
“ผมช่วย… แต่กางเกงพี่ต้องถอดเองนะจ๊ะ”
ชายหนุ่มทำท่าเคอะเขิน ช่วยเปลื้องเสื้อออกจากหัวไหล่กำยำไปด้วยมัดกล้าม
“ก็ได้.. ”
เพลิงพยักหน้ายิ้มๆ ความใกล้ชิดกับชายหนุ่มทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง
เมฆเห็นว่ากางเกงขาก๋วยที่เพลิงสวมอยู่นั้นไม่ได้ถอดยากเลยสักนิด เพียงแค่กระตุกปมที่ขมวดกันหลวมๆ ไว้ใต้สะดือ ก็คงหลุดลงมากองที่พื้น
ดูท่าทางเพลิงคงไม่ได้ใส่กางเกงในด้วยซ้ำ เพราะว่าเมฆแอบสังเกตเห็นความเป็นชายชาตรีขนาดไม่ธรรมดาของเขา เหวี่ยงไหวยวบยาบ ขณะพยุงเดินมายังห้องน้ำ
เมฆยิ่งเห็นชัดเจนว่าอวัยวะเพศของพี่เขยใหญ่มาก... ก็ตอนที่กระแสลมพัดเข้ามาปะทะเรือนร่าง ทำให้ดุ้นเนื้ออลังการของเพลิงแนบเน้นเนื้อผ้าขึ้นมาเป็นลำชัดเจน
และในทันทีที่กางเกงขาก๋วยหล่นไปกองอยู่ที่ข้อเท้า สิ่งที่เห็นก็ทำเอาเมฆตกใจจนใบหน้าแดงซ่าน
“โอ้แม่เจ้า... ”
เมฆยกมือขึ้นปิดปาก ร้องอุทาน เพลิงหันหน้ามามองน้องเมียอย่างไม่รู้สึกกระดากอาย ทั้งที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า เหมือนจงใจจะอวดเรือนร่างกำยำและอาวุธประจำกายที่ทำให้คนมองหัวใจเต้นระทึก
“ตกใจอะไรวะไอ้เมฆ... ของเอ็งก็มี อย่าบอกนะว่าเอ็งไม่มี”
เพลิงกล่าวอย่างมีอารมณ์ขัน น้องเมียนึกตอบในใจว่า ‘มีน่ะ… มี’ แต่มันไม่ใหญ่จนน่าสะพรึงแบบนี้
“พี่เพลิง... คือผม... เอ่อ พี่อาบน้ำเองเถอะนะ... ผมอายน่ะ… มันน่าเกลียด”
เมฆเปลี่ยนใจ รีบขยับห่างออกมา มองดุ้นเนื้อตรงหน้าด้วยสายตาหวาดๆ ด้วยขนาดของมันพอๆ กับแขนเด็กเลยทีเดียว
“อะไรที่เอ็งว่าน่าเกลียด”
พี่เขยถาม
“ก็… ”
น้องเมียเอามือชี้ไปที่แก่นกายอลังการ
“แหม... ว่าของคนอื่นน่าเกลียด... ยังกับของตัวเองน่ารักนักใช่ไหม”
คำพูดของพี่เขยทำให้แก้มของชายหนุ่มแดงเรื่อขึ้นมาทันที
“ก็มัน... ”
เมฆเหลือบมองอาวุธคู่กายของพี่เขยอีกครั้ง ยิ่งมองยิ่งหัวใจเต้น ลำเนื้อสีดำดูขรุขระไปด้วยเส้นเลือดและลายเอ็นโอบล้อมรอบๆ ดุ้นเอ็นเด่นตระหง่าน มองผ่านๆ เผินๆ เหมือนดุ้นมะระจีนสีเขียวๆ ใหญ่ๆ ต่างกันก็ตรงที่แก่นกายของเพลิงมีสีน้ำตาลคล้ำ ดุจเดียวกับผิวสีทองแดงคร้ามแดดของเขา
ความใหญ่ยาวที่เห็น ทำให้น้องเมียรู้สึกขนลุกขนพอง จู่ๆ ก็เกิดอาการร้อนวูบวาบแล่นปลาบเข้ามาในรูทวาร
“ถ้าเอ็งอาย... พี่หันหลังให้ก็ได้... เอ็งแค่ราดน้ำกับถูสบู่ให้พี่... นะ เห็นใจพี่เถอะ ก็มือพี่เจ็บออกอย่างนี้เอ็งยังจะใจดำเชียวหรือ?”
เพลิงกล่าวพร้อมกับหันหลังให้ชายหนุ่ม เมฆเหลือบมองบั้นท้ายกำยำของพี่เขย สะโพกสอบสวยแต่แข็งแกร่งไปด้วยริ้วลายกล้ามเนื้อ เมฆนึกชื่นชมอยู่ในใจว่าเพลิงเป็นผู้ชาย
- Writer
