“คุณฟ้าครับ คุณฟ้าอยู่หรือเปล่าครับ”
เจคอบตะโกนเรียกหญิงสาวอยู่ที่รั้วหน้าบ้าน สองวันแล้วที่เธอไม่ออกมาพบหน้า คราแรกก็คิดว่าเธออยากอยู่คนเดียว เพราะสาวเจ้าเคยบอกว่าเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง บางทีก็ชอบอยู่กับตัวเองเพื่อคิดอะไรเรื่อยเปื่อย เขาจึงเลือกที่จะไม่รบกวน แม้จะคิดถึงใบหน้าหวานซ่อนเปรี้ยวใจแทบขาดแต่ก็ต้องหักห้ามความรู้สึกด้วยกลัวว่าเธอจะไม่ชอบเอาได้
แต่ตอนนี้เขาว่ามันแปลกไป หล่อนเงียบหายราวกับไม่ได้อยู่ในบ้าน ซึ่งจะไม่อยู่ได้ยังไงในเมื่อเขาไม่เห็นเธอออกจากบ้านเลยสักครั้ง
หรือว่า…!
“คุณฟ้าครับ ได้ยินผมไหม คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?!”
เจคอบคิดไปไกลว่าเธออาจได้รับอันตราย ชายหนุ่มตัดสินใจปีนรั้วข้ามไปยังด้านใน โชคดีที่ช่วงสายทุกคนไปทำงานกันหมดจึงไม่มีใครเห็นการกระทำอุกอาจของเขา ไม่เช่นนั้นคงพากันคิดว่าเป็นโจรผู้ร้ายปล้นจี้เอาได้
“คุณฟ้าครับเปิดประตูให้ผมหน่อย คุณอยู่ข้างในหรือเปล่า
