หญิงสาวหลับตาพร้อมเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง คืนนี้อากาศเย็นสบาย ลมทะเลลอยพัดผ่านเข้ามาให้กายสาวสั่นสะท้าน ผ้าม่านปลิวไสวท้าแสงนวลจันทร์ เพียงฟ้าเริ่มรู้สึกร้อนวูบวาบทั้งๆ ที่ก่อนหน้าเธอห่มผ้าจนถึงคอ สาวเจ้าสะบัดผ้าห่มออกแล้วดิ้นไปมาบนเตียง
“ร้อน… อื้อ! ร้อน…” เสียงหวานครางอู้อี้ในลำคอ โทมัสไม่ได้หลับเพราะตัวเองเริ่มมีอาการเล็กน้อยแต่ไม่มากเท่าเธอ ชายหนุ่มเด้งตัวมองแม่กวางน้อยดิ้นไปดิ้นมาแล้วพาลให้ใจเต้นแรง มือเรียวเริ่มปลดกระดุมเสื้อนอนออกทีละเม็ดอย่างไม่รู้ตัว
“คุณฟ้า” เสียงเข้มละเมอเพ้อ แววตาหยาดเยิ้มยามจดจ้องคนตัวเล็ก เขาทิ้งตัวลงบนเตียงกว้าง
เพียงฟ้ารับรู้ถึงการมาเยือน หญิงสาวปรือตามองร่างสูงกำยำ
“คุณ… ฉัน… ทำไม?” เพียงฟ้านอนมองเขาทั้งๆ ที่หล่อนไล่ปลดกระดุมจนถึงเม็ดสุดท้าย สาบเสื้อแยกออกจากกันเผยให้เห็นร่องอกลึก ลมหายใจของโทมัสแทบขาดห้วง มือหนาเอื้อมไปลูบไล้สัมผัสแผ่วเบา เพียงฟ้
