เธอคือ คาร่า ฮิลล์ #2

1733 Words

หัวใจของคริสเตียนยังคงเย็นชา เขาไม่รู้สึกอะไรเลยตอนที่ฆ่าแจ็คสัน และตอนนี้เขาก็นั่งอยู่บนเก้าอี้ของแจ็คสัน เพื่อรอให้ลูกน้องคนสนิทของแจ็คสันเข้ามาพบ ขณะเดียวกัน เมื่อฟรังโก้ได้ยินเสียงโทรศัพท์แจ้งเตือนว่ามีข้อความเข้า เขาก็ลอบยิ้ม เพราะเขารู้ว่าเจ้านายของเขา สามารถจัดการกับแจ็คสันได้แล้ว เขามองไปที่อลันผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาของแจ็คสันและยิ้มเยาะ “ไปสิ เจ้านายของนายกำลังรออยู่” เขาพูดพร้อมผงกศีรษะขึ้นไปยังชั้นบน ทำให้อลันดูสับสน แต่ก็ยังตัดสินใจจะขึ้นไปดู แม้อลันจะเกลียดเจ้านายของเขามาก เพราะแจ็คสันป่วย ทั้งโรคจิต อารมณ์ร้าย แถมเอาแต่ใจ แจ็คสันทำร้ายและจะฆ่าลูกน้องได้ เพียงเพราะลูกน้องมาทำงานสาย แล้วเมื่ออลันขึ้นมาถึงบนออฟฟิศ เขาก็พบว่าเจ้านายของเขาได้นอนตายจมกองเลือดไปเสียแล้ว อลันแผดร้องออกมาด้วยความตกใจ ก่อนมองไปยังชายสวมหน้ากากที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ของอดีตเจ้านายของเขา เขารู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร และฟรังโก้เป็นเพียงตัวหลอกล่อที่ทำให้พวกเขาไขว้เขว เพื่อเปิดทางให้คริสเตียน ฮิลล์ มาที่นี่เพื่อฆ่าแจ็คสัน และตอนนี้ คริสเตียนกำลังนั่งอยู่ตรงหน้าเขา “ฉันจะให้นายรับช่วงต่อแทนแจ็คสัน... แต่นายสามารถปฏิเสธได้ ถ้านายไม่ต้องการ จากนั้นฉันจะหาคนมาแทนที่นาย... โทรหาฟรังโก้และบอกเขาว่านายตัดสินใจว่ายังไง... ภายในเที่ยงคืน” คริสเตียนสั่งอลัน อลันจึงตอบกลับด้วยความกลัว “ครับบอส รับทราบครับบอส!” คริสเตียนยืนขึ้นและออกจากห้องออฟฟิศไป พร้อมกับหัวหน้าลูกน้องคนใหม่ของเขา ที่กระตือรือร้น และยอมอ่อนน้อมให้เขา... อลัน ‘ครับบอส รับทราบครับบอส’ บ่งบอกทุกอย่างที่คริสเตียนอยากรู้ ว่าอลันพร้อมที่จะทำหน้าที่แทนแจ็คสัน และเข้าครอบครองทุกอย่างที่แจ็คสันเคยดูแลอยู่ ด้านฟรังโก้ เมื่อสังเกตเห็นคริสเตียนที่เดินลงมาโดยมีอลันเดินตามหลังเขาก็เข้าใจได้ทันทีว่างานเสร็จแล้ว ฟรังโก้จึงเดินออกจากกลุ่มบอดี้การ์ด ที่กำลังอ้าปากค้างเพราะเห็นคริสเตียนกับอลันเดินมาด้วยกันด้วยความสับสน ก่อนฟรังโก้จะเดินตามหลังคริสเตียนหนึ่งก้าว และเดินข้างอลัน เพื่อออกไปขึ้นรถกลับสนามบิน … ด้านคาร่า เธอพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง เธอรู้ว่าคริสเตียนไปทำงานและยังไม่กลับมา แต่เธอต้องการแบ่งปันประสบการณ์ในวันแรกของการไปมหาวิทยาลัยให้เขาฟัง เธอตื่นเต้น และประหม่านิดหน่อย แต่มันก็สนุกมาก ๆ คาร่ามองดูนาฬิกาอีกครั้งในหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา ตอนนี้เวลา 12.16 น. เขาบอกว่าจะกลับตอนเที่ยงคืน แต่เขาอยู่ที่ไหน? เขายังทำงานอยู่หรือเปล่า? แล้วคืนนี้เขาจะกลับมานอนที่บ้านไหม? คาร่ามีแต่คำถามเต็มหัวไปหมด ‘ฉันจะลงไปนอนที่โซฟา ถ้าเขากลับมา ฉันจะได้รู้’ คาร่าคิด เธอเดินออกจากห้องกำลังจะลงบันได แต่ต้องหันหลังกลับมาอีกครั้งเมื่อลืมพกผ้าห่มลงไปด้วย ซึ่งหลังจากที่คริสเตียนทำงานเสร็จแล้ว คริสเตียนก็ได้รับเชิญให้ไปงานเลี้ยงไวน์ และรับประทานอาหารโดยลูกน้องของเขาต่อ “ไม่!” คริสเตียนตอบเมื่อฟรังโก้ส่งข้อความถึงเขา ฟรังโก้ก็มองคริสเตียนด้วยความสับสน โดยปกติคริสเตียนจะไม่ปฏิเสธคำเชิญลักษณะนี้ เพราะคริสเตียนเชื่อในการปรากฏตัวของเขา ว่ามันจะทำให้อำนาจของเขาเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง แต่วันนี้จิตใจของเขากลับหวนคิดถึงแววตาเศร้าๆ ของคาร่า ใจที่เยือกเย็นจึงโหยหาความอบอุ่น ที่มีเพียงเธอเท่านั้นที่ให้ได้ ฟรังโก้ต้องการถามเขาว่าทำไมเขาถึงปฏิเสธข้อเสนอนี้ แต่ไม่กล้าเอ่ยถามออกมาจริงๆ ทว่าคริสเตียนก็รู้ทัน ปกติเขาจะไม่บอกเหตุผลหรือสิ่งที่เขากำลังคิด เขาไม่อยากแชร์มันกับใคร แต่เพราะฟรังโก้คิดว่าคาร่าคือน้องสาวของเขา ดังนั้นเขาควรให้ฟรังโก้มีโอกาสได้รู้ ว่าทำไม “ฉันแค่อยากกลับบ้าน” บ้านที่มีคาร่า คำพูดสั้นๆ ของคริสเตียนทำให้ฟรังโก้เข้าใจแล้ว ว่าทำไมเจ้านายถึงอยากจะกลับบ้านในชั่วโมงนี้ เพราะคาร่าสำคัญกับเจ้านายมากกว่าคำเชิญไปงานเลี้ยงดังกล่าว ฟรังโก้รู้สึกดีใจที่เจ้านายของเขาไว้วางใจเขาในเรื่องนี้ และบอกเล่าความรู้สึกออกมา คาร่าทำให้เจ้านายของเขาเปลี่ยนไปมากจริง ๆ “เข้าใจแล้วครับเจ้านาย” ฟรังโก้ตอบและส่งข้อความไปแก้ตัวต่อหัวหน้ามาเฟียที่ส่งคำเชิญมา ขณะเดียวกัน คาร่าก็รู้สึกง่วงมาก แต่คริสเตียนยังไม่กลับบ้าน เธอเลยนอนห่มผ้าอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ เวลาประมาณตี 1 คริสเตียนก็เดินทางมาถึง ก่อนพบว่าบ้านของเขามันเงียบสงบ ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงทีวี ‘เธอคงจะหลับไปแล้วแน่ ๆ’ เขาคิด และเดินตรงไปที่ห้องนอนของเธอเพื่อตรวจสอบ ทว่าเธอกลับไม่ได้อยู่ที่นี่ ‘เธออยู่ที่ไหน?’ เขาคิดว่าเธออาจจะอยู่ในห้องน้ำ แต่ก็พบว่ามันว่างเปล่าอยู่เช่นกัน ‘หรือเธอจะนอนหลับที่ห้องนั่งเล่นอีก’ เขาคิดและรีบลงมาดูทันที และตอนนั้นเอง เขาก็พบกระต่ายน้อยของเขาที่กำลังนอนอยู่บนโซฟา โดยมีผ้าห่มคลุมอยู่บนตัวเธอ อย่างที่เขาบอกเธอเมื่อเช้า เขานั่งลงต่อหน้าเธอและมองดูใบหน้าที่ไร้เดียงสา หัวใจที่เย็นชาก็เริ่มหลอมละลาย เขากำลังจะจับผมที่ร่วงหล่นลงมาบนใบหน้าให้เธอ แต่เขาต้องหยุดตัวเองไว้ เมื่อมองไปที่มือของเขา แล้วพบเลือดที่ติดอยู่ในเล็บ ‘ฉันเป็นปีศาจร้าย กระต่ายน้อย ฉันไม่สามารถปล่อยให้ด้านนี้ของฉันทำลายความบริสุทธิ์ของเธอ’ คริสเตียนคิด แล้วรีบเร่งกลับไปที่ห้องนอนเพื่ออาบน้ำอย่างรวดเร็ว พร้อมทั้งทิ้งเสื้อผ้าที่เขาสวมใส่ในวันนี้ลงถังขยะไป ซึ่งพรุ่งนี้คนของเขาก็จะขึ้นมาเก็บมันไปเผาทิ้ง คริสเตียนสวมกางเกงขายาวผ้านิ่มตัวหนึ่ง และรีบเดินลงไปที่ที่คาร่ากำลังหลับใหลอีกครั้ง เธอยังคงนอนนิ่งอยู่เช่นเดิม เขาจึงอุ้มเธอขึ้นมาเพื่อจะพาเธอไปยังห้องนอนของเธอ ทว่าคาร่ากลับรู้สึกตัวตื่นขึ้น เมื่อรู้สึกว่ามีคนมาแตะต้องเธอ เธอหรี่ตาขึ้นมองเล็กน้อย เพราะตอนนี้เธอรู้สึกง่วงมากเกินกว่าที่จะลืมตาแบบเต็มตาได้ แต่เธอก็มองเห็นใบหน้าของคริสเตียนที่กำลังอุ้มเธออยู่ “คุณมาช้า” เธอพึมพำอย่างงัวเงีย เขาจึงคลี่ยิ้มให้กับข้อกล่าวหาของเธอ “เธอรอฉันอยู่หรือเปล่ากระต่ายน้อย” เขาถามเธอแทนที่จะตอบคำถามของเธอ “ใช่ ฉันรอคุณอยู่ เพราะฉันอยากจะบอกว่า ฉันชอบมหาวิทยาลัยใหม่ของฉันมาก มันใหญ่มากและมีนักศึกษามากมาย เดินไปมาจนฉันตาลายไปหมดเลย... ฉันไม่เคยเห็นคนมากมายแบบนี้มาก่อน มันสนุกกว่าที่ฉันคิดเอาไว้เสียอีก” เธอพึมพำกับอกเขา คริสเตียนคิดว่าท่าทางง่วงนอนของเธอช่างน่ารักเหลือเกิน ก่อนเขาจะวางเธอลงบนเตียงและห่มผ้าให้เธอ และเมื่อเขากำลังจะจากไป เธอก็เอ่ยเรียกชื่อเขา “คริสเตียน” “มีอะไรหรือเปล่ากระต่ายน้อย” เขาหันกลับไปหาเธอ “คุณทานข้าวหรือยังคะ” หลังจากที่มัมของเขาเสียชีวิต ก็ไม่มีใครเคยสนใจเรื่องอาหารการกินของเขามาก่อน เขาจะทานเมื่อเขาหิว และบางทีเขาจะนอนไปเลยในขณะที่ท้องยังว่าง ถ้าไม่มีอาหารอะไรให้ทาน เขานั่งลงบนเตียงข้างๆ เธอ ตอนนี้เธอกำลังมองเขาอย่างรอคอยคำตอบในขณะที่กึ่งหลับกึ่งตื่น “ฉันกินมาแล้ว” เขาโกหกเธอ เพื่อให้เธอสบายใจ “อ๋อ” เธอดูผิดหวัง และเขาก็ดูออก “เธอทำอาหารไว้ให้ฉันหรือเปล่ากระต่ายน้อย” เขาถามเธอ คาร่าจึงพยักหน้า “ฉันรู้สึกมีความสุขและรู้สึกเบื่อ ฉันเลยตัดสินใจทำสปาเกตตีแบบเผ็ดไว้ให้คุณ... แต่ไม่เป็นไร ฉันจะทำให้คุณอีกครั้งในวันพรุ่งนี้” เธอพูดอย่างสดใส จนลักยิ้มของเธอเผยขึ้นมา “ไม่เป็นไร ฉันหิวพอดี ฉันจะไปกินอาหารที่เธอทำ... ส่วนเธอก็นอนต่อเถอะ” เขาบอกเพราะหิวจริงๆ แต่คาร่าจะปล่อยให้เขานั่งทานคนเดียวได้ยังไง เธอจึงตัดสินใจที่จะลงไปเป็นเพื่อนเขา “ไปเถอะค่ะ ฉันจะไปด้วย” เธอพูดแล้วพยายามลุกขึ้น “แต่พรุ่งนี้เธอมีเรียน เธอควรนอน ฉันจะลงไปเอาอาหารขึ้นมาทานที่นี่เอง เธอจะได้ไม่ต้องลุกขึ้นมา” เขาห้าม ซึ่งเธอก็ตกลง ก่อนเขาจะลงไปยังชั้นล่าง และพบว่าอาหารของเขาอยู่ในไมโครเวฟ เขาจึงหยิบอาหารแล้วเดินกลับขึ้นไปบนห้องอีกครั้ง และตอนนี้คาร่าก็กำลังนั่งเอนหลังพิงศีรษะกับหัวเตียง พลางมองเขาที่นั่งลงข้างเธอ เธอก็เริ่มเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้เขาฟัง “วันนี้ฉันเห็นผู้หญิงชุดแดง ที่ฉันเคยเห็นในไนต์คลับวันนั้นด้วย” เขาจับคำว่า ‘ผู้หญิงในชุดแดง’ และเขาก็รู้ทันทีว่าเธอเป็นใคร ‘ไอวี่’ เขาก่นด่าไอวี่อยู่ในใจ ‘ฉันต้องจัดการอะไรบางอย่างกับไอวี่แล้วล่ะ เธอจะได้ไม่มาก่อกวนกับกระต่ายน้อยของเขา’ คริสเตียนคิดอย่างมีแผนการ และพอเขาทานอาหารเสร็จ เขาก็วางจานเปล่าไว้บนโต๊ะข้างๆ เตียงนอน ก่อนคาร่าจะค่อยๆ เอนศีรษะมาซบที่ไหล่เขา เขาโอบกอดเธอตอบด้วยความอ่อนโยน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more