“พี่เจส เปิดประตูให้พิมหน่อย” ในเวลากลางดึกแบบนี้เธอไม่ควรจะมาเคาะประตูห้องของคนอื่น แต่วรารีไม่อาจห้ามใจของตัวเองได้อีกต่อไป เพราะเธอมั่นใจว่าถ้าได้มีเวลาอยู่กับเขาอีกนิด เขาจะต้องทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นได้อีกครั้งแน่ๆ
“พิม โอเคขึ้นแล้วใช่ไหม?” ธาวินรีบเปิดประตูพลางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย
“ช่วยดื่มเป็นเพื่อนพิมหน่อยสิคะ พี่เจส” วรารีพูดพลางชูขวดไวน์ขึ้น แก้มขาวเนียนเจือสีแดงระเรื่ออยู่จางๆ
“ครับ?” ธาวินไม่แน่ใจว่าตนหูฝาดไปรึเปล่า แต่พอมองขวดไวน์ที่หญิงสาวชูขึ้นถึงได้เชื่อว่าสิ่งที่ได้ยินมันคือเรื่องจริง “ครับ” พูดจบธาวินก็ให้วรารีเข้ามาในห้องนอนของเขา ซึ่งหญิงสาวก็เดินเข้ามาโดยไม่ลังเล
“ขอโทษที่พิมมารบกวนตอนดึกๆ นะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ แล้วโอเคจริงๆ เหรอ?”
“ค่ะ พิมแค่อยากหาเพื่อนคุย เห็นไวน์ที่เดียร์ให้ไว้ก็เลยนึกถึงพี่เจสน่ะ” พูดจบหญิงสาวก็รินไวน์ใส่แก้ว ก่อนจะยื่นแก้วไวน์ให้ธาวินที่น
