ตอนที่ 5 สาดน้ำ
930 Words
Episode 5 สาดน้ำ
@เช้าตรู่
ฉันลืมตาขึ้นมา ท่ามกลางเสียงหมู่นกที่บินไปมาข้างนอกหน้าต่างพร้อมเสียงร้องเจี๊ยวจ๊าวแต่เช้า หันไปมองข้างๆ ปรากฏว่ามีผู้ชายร่างสูงนอนหลับตาพริ้มอยู่
เขากลับมาตอนไหน ฉันก็ไม่รู้หรอก ไม่ได้รอตั้งแต่แรก เลยไม่แปลกที่จะไม่รู้ความเคลื่อนไหวของเขา
‘ ก๊อกๆๆ ก๊อกๆ ’
“ คุณนิวคะ คุณนิว คุณท่านให้มาตามไปทานข้าวเช้าค่ะ ให้ปลุกคุณบอมด้วยค่ะ ” เสียงของแจ๋วสาวใช้ดังอยู่หน้าห้องนอน
“ จ่ะ เดี๋ยวฉันตามลงไปนะ ” ฉันตอบกลับไป พร้อมลุกขึ้น เดินเข้าห้องน้ำไป อาบน้ำ แต่งตัวเรียบร้อย ออกมาก็เห็นว่าที่สามียังนอนหลับอยู่
“ เอ่อ...คุณบอมคะ คุณๆ ” มือเรียวเล็กเขย่าตัวเขาเบาๆ ทำให้คนที่นอนอยู่งัวเงียและดูจะรำคาญมากกว่า มือหนาเลยปัดมือเล็กออก
“ อย่ามายุ่ง คนจะนอนเว้ย! ”
“ เอ่อ...คุณย่าให้เรียกค่ะ ” ฉันก็ไม่รู้จะปลุกยังไง ไม่กล้าขัดใจเขาเหมือนกัน ผู้ชายคนนี้ดูแล้วน่าจะอารมณ์ร้ายมาก
“ อื้อ ไปบอกย่าว่ากูง่วง จะนอนต่อ ” ทุกครั้งที่เจอกัน เขาไม่เคยที่จะพูดจาสุภาพๆต่อหน้าฉันเลย นอกเสียจากว่าตรงนั้นมีคุณย่านั่งอยู่ด้วย เขาถึงจะพูดว่า เธอกับฉัน!
“ ค่ะ ” ฉันก็ไม่อยากวุ่นวายมากนัก เลยรีบเปิดประตูออกมาจากห้อง แต่ดันเจอคุณย่ายืนกับแจ๋วอยู่ก่อนแล้ว
“ สวัสดีค่ะคุณย่า ”
“ หลีกทางให้ย่าหน่อย ” ฉันสงสัยแต่ไม่กล้าถาม เมื่อคุณย่าเดินเข้ามาในห้องตามด้วยแจ๋วที่ถือกะละมังในมือเดินตามไปติดๆ
“ สาดน้ำเลยแจ๋ว ” คุณย่าชี้นิ้วไปที่คนตัวสูงที่นอนอยู่บนเตียง
“ ให้จะ...แจ๋วทำเหรอคะ แจ๋วไม่กล้าค่ะ ”
“ งั้นหนูนิวก็ได้ ” คุณย่าหันมาทางฉัน
“ นะ...นิวก็ไม่กล้าค่ะ กลัวคุณบอมดุ ” ฉันพูดออกไปตามความจริง
“ งั้นฉันเอง ”
‘ ซ่าาาา!!!!! ’
“ เว้ย! เฮ้ย อะไรวะ นี่น้ำอะไรเนี่ย!... ใครวะ มึงเหรอ? ” เขาลุกขึ้นนั่งแล้วชี้นิ้วมาที่ฉันทันที เขามองข้ามย่าตัวเองไปได้ไง
“ นะ...นิวเปล่านะคะ ” มือเรียวส่ายไปมา
“ แล้วจะเป็นใครไปได้ ในห้องนี้มีแค่กูกับมึง! ”
“ ฉันเอง! ” เสียงดังกึกก้องของผู้เป็นย่าเปล่งออกไป คนเป็นหลานหน้าหดเหลือหนึ่งนิ้ว
“ ยะ...ย่า โธ่ๆ ผมเปียกหมดแล้วนะครับ เล่นอะไรนี่ ”
“ เปล่าเล่นนะ ฉันจริงจัง เมียแกปลุก แกก็ทำรำคาญใส่เขา ต้องให้ฉันเดินขึ้นมาชั้นบนเพื่อปลุกแกเองใช่ไหม ถึงจะตื่นอะ ”
“ ปลุกดีๆสักสองสามครั้ง ผมก็ตื่นแล้ว นี่อย่าบอกนะว่า มึง...เอ้ย เธอไปฟ้องย่าอะ ” เขาก็วกวนมาหาเรื่องฉันอีกจนได้
“ ปะ...เปล่านะคะ ”
“ หนูนิวไม่ได้ฟ้องและไม่ได้เป็นคนขี้ฟ้องแต่ฉันรู้สันดารหลานตัวเองดี เลยขึ้นมาดูถึงห้องนอนเลย แกรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำอาบท่า ย่ารอกินข้าวอยู่ ” คุณย่าพูดจบก็หันหลังเดินตรงมาหาฉัน แล้วก็พากันไปยังห้องครัว ที่โต๊ะอาหาร
06:59 น.
“ ในที่สุดแกก็ลงมานะตาบอม! ย่าหิวจะตายอยู่แล้ว มัวทำอะไรอยู่ถึงลีลาชักช้าอยู่ได้ ” เมื่อเห็นคนเป็นหลานเดินเข้ามาในห้องอาหาร ผู้เป็นย่าก็เอ่ยปากทันที
“ ก็อาบน้ำไงครับ ” เขาพูดจบก็นั่งลงใกล้ฉัน
“ เมื่อคืนแกไปมหาวิทยาลัยมาจริงๆใช่ไหม ” คุณย่าถามขึ้น
“ ใช่ครับ ย่ามีอะไรหรือเปล่า ” เขาตอบกลับด้วยใบหน้าที่ดูนิ่ง
“ เปล่า อย่าให้รู้นะว่าแกโกหก แล้วนั่นที่คอโดนอะไรมา ถึงมีรอยแดงๆ ” ว่าจะไม่มองเขาแล้ว แต่ก็อดใจไม่ได้ด้วยความอยากรู้ ฉันเลยหันไปมอง เป็นรอยแดงๆ วงใหญ่
“ เอ่อ...คือผมไปเกามันจนแดงเลยครับ ไม่รู้อะไรกัด ” เขาพูดแล้วลูบที่รอยนั้นไปด้วย
“ แต่แจ๋วว่ารอยมันแปลกๆนะคะ ”
“ ยัยแจ๋ว!! ” น้ำเสียงที่เปล่งออกมา ห้วนแกมดุจนทำให้แจ๋วใบหน้าซีดถอยไปหลบหลังคุณย่าทันที
“ แกไปดุยัยแจ๋วทำไม!? ” คุณย่าถาม
“ ก็ผู้ใหญ่พูดกันอยู่ แล้วจู่ๆก็มาแทรกเขาเรียกว่าไม่มีมารยาทนะครับ ย่าเคยสอนผมหนิ ” เขาพูดจาดูมีเหตุผลแต่...รู้สึกขัดๆไปนะ
“ อืม พรุ่งนี้พาหนูนิวไปฮันนีมูนสิ ย่าจองที่พักหัวหินไว้แล้ว ไปกันสองคนก็พอ ”
“ ทำไมต้องไปด้วย! ”เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงขึงขัง
“ อ้าว ก็พึ่งแต่งงานกัน ต้องมีเวลาสวีทกันบ้างสิ ใช่ไหมหนูนิว ” เอาแล้วๆ พอคุณย่าพูดชื่อฉัน เขาก็หันมาจ้องฉันตาเขียวปั๊ด
“ เอ่อ...นิวว่า...อยู่บ้านก็ได้ค่ะ ไปข้างนอกอาจจะมีค่าใช้จ่ายอีก ” ฉันสบตาเขาเพียงแว๊บนึง
“ ใช่ๆ ผมก็ว่างั้น ” ใครจะรู้ว่าเขาจะเห็นดีเห็นงามกับคำตอบฉันด้วย
“ ไม่ได้ ย่าจองไว้แล้ว หลานทั้งสองก็ควรจะไปนะ ขัดใจคนแก่มันบาปนะ ” คุณย่าพูดจบก็กินข้าวทันทีส่วนเราสองคนเงียบไม่กล้าพูดอะไรต่อ
❤️___________________❤️
นามปากกา ผกายมาส
- Writer
