Charlie
1126 Words
[Phoenix POV]
Nataranta ako nang magsuka si Charlie. Bigla itong namutla kaya tinawagan ko agad si mommy. Nanginginig ang kamay ko na dinial ang numero nito sa aking cellphone. Nag-ring ito ng makailang ulit at dumiretso sa voicemail.
I tried calling her clinic sa annex ng Cebu Medical Center ngunit wala siya roon. Si Hazel ang assistant nurse ni mommy ang sumagot sa tawag ko. May emergency ceasarian delivery raw si mommy. Sabi ko kay Hazel ay emergency kaya nag-page ito.
Mommy called me back in a few minutes. Sinagot ko agad ito putting my cellphone on a loudspeaker. I lifted Charlie’s head na nakalupaypay sa upuan with my right hand. My left hand on the steering wheel. Mabuti na lamang at maaga pa hindi pa masyadong traffic. I am so worried. Puputlang-putla na si Charlie para itong tinakasan ng dugo.
“Hello, Mommy ? Tapos na surgery mo?”
“Katatapos lang. Bakit, anak?”
“Mom, si C-Charlie—“ nanginginig pa rin ako sa takot,”— Mommy, si Charlie.”
“What happened to my baby Charm?”
“She passed out. I don’t know what to do, mommy.”
“Take her to ER. Feel her pulse.”
Ginagap ko ang kamay nito at dinama iyon,”Mabilis naman ang pulso niya.”
“Ilagay mo ang kamay mo sa may ilong niya. Do you feel air?”
“Opo, humihinga pa naman.”
“Pull on the side, anak. Luwagan mo ang damit at tanggalan mo ng sapatos.”
I pull on the side as mom instructed me to do.
“Feel her heart, anak.”
“Tumitibok naman po. She looks like having palpitation.”
“Before she passed out. Anong ginagawa ni Charm?”
“I handed her the breakfast I cooked for her. Iyong favorite niyang friend rice na maraming bawang at hinaloan ng longganisa at kamatis.”
“Okay, and then, what happened?”
“She started throwing up. Tapos nawalan ng malay.”
“Ngayon lang ba nangyari kay Charm?’
“Mommy, normal kay Charlie ang mahilo. Madalas naman siya nahihilo at nagsusuka because of her anemia. Pero hindi naman nahihimatay bigla-bigla.”
“Dalhin mo siya rito at nang ma-check up ko.”
Sinalyupan kong muli ang pinsan ko na namumutla pa rin. Kapanpansin ang pagbabago ng kulay ni Charlie dahil hindi naman siya mistasahing katulad ko. Kayumanggi ang kulay ng aking pinsan na si Charlie Margoeux Javier. Ang pinsan kong modelo maganda, matalino, masunuring anak, at napakabait na kaibigan ngunit may anking katangahan pagdating sa pag-ibig.
Saksakan pa ito ng kaartehan at may pagkamaldita kung minsan. At the age of twenty-three, Charlie is a pâtissier and own a coffee and pastry shop called Charlie’s Café.
Unang negosyo ito ng pinsan ko matapos maglibot sa Europe upang maging dalubhasa sa pagtitimpla ng kape. Ang weirdo niya ‘di ba?”
She decided to open her cafe business after her few years in Italy. Unexpectedly, Charlie’s coffee and pastry shop business boom in less than a year. Business partners kami ni Charlie. Ako ang nagdesenyo sa cafe habang siya sa industrial part ng cafe. Pareho naman kami nag-ambag ng pera para sa simula. Hindi namin inakala that our profit return will be more than what we expected. Pumatok agad sa Cebu City ang concept ng café namin. Naging sikat ang Charlie’s Café that even tourist made it a pit stop for coffee and pastry break.
Dalawang buwan na ang nakakalilipas nagyaya si Charlie magbakasyon. She said, “she is so exhausted with the café’s expansion at kailangan niyang mag-relax.” Charlie also recently acquired a coffee farm. It was a very toxic process for her, but she needs her own coffee plantation to lower the cost of importing the coffee bean we use for the café.
Charlie decided to take a weekend break. She booked everything and dragged me with her in Buntod, Masbate at Buntod Marine Reef Sanctuary and Sandbar beach resort to unwind.
Nang makabalik kami sa pagbabakasyon hindi na umuwi pa sa bahay ng Dada niya si Charlie. Tumuloy ito sa aking condominium dahil malayo ang Remedios sa Charlie’s Café. It was a two-hour drive instead of a ten-minute drive if she lives at my condo.
Nang pumatok sa customers ang cafe. Pina-renovate ni Charlie ang second floor ng café na dati nitong tinutuluyan upang lumaki ang space ng café to accommodate more patrons.
May kapatid si Charlie kasing edad ng pinsan ko. Half-brother sa ama pero bihira na rin umuwi sa bahay nila si Uno dahil may sarili na rin itong condominium unit malapit sa restaurant business nito.
Last month, Charlie’s father went to Australia for a week convention but decided to prolong his stay. Ang araw na ito ay importante sa akin pero dahil sa kalagayan ni Charlie. I don’t think I can make it to my meeting with Mr. Fonacier.
I called my cousin to attend the meeting in my behalf instead. May meeting rin si Charlie sa Kona Coffee tree supplier para sa coffee farm ngunit kinansela ko na iyon pagkarating namin sa hospital. Magpapatanim si Charlie ng kape na katulad sa coffee supplier namin sa Kona, Hawaii.
Ewan ko ba, isang linggo nang parating iritado sa akin si Charlie. Ganito rin naman siya sa akin kapag may buwanang dalaw kaya ipanagkibit balikat ko na lamang.
Kaninang umaga,simula ng magising ito ay masama na ang pakiramdam ni Charlie. Sa tuwing makikita ako nito ay bumabaliktad raw ang sikmura niya. It feels weird na iritado at inis na inis si Charlie sa akin na walang dahilan.
She is becoming more sensitive to almost every little thing. Just like kanina. Napaka-weirdo because my perfume is making her feel sick pero siya naman ang bumili noon.
Naghihintay na ang aking ina sa emergency room ng makarating kami. Wala pa ring malay si Charlie. Naroon na rin ang kukuha ng bloodtest at nang kung ano-anong pang test. The hospital is equipped with modern portable equipments kaya hindi na kailangan magpabalik-balik sa nga laboratories.
Makalipas ang isang oras. Hindi pa rin nagigising ang pinsan ko. Nilagyan na ito ng IV fluid at oxygen. Lumapit sa akin ang aking ina na may mapunuring mata at medyo galit na aura.
“Filomena!” sigaw nito ng tunay na pangalan ko. Hindi ni mommt binabanggit ang first name ko na bigay ni daddy maliban kung nakagawa ako ng kasalanan.
“May kasintahan ba si Charm?”
“Why mom? Wala po. Very much single ready to mingle ang diyosa ng mga kape.”
“Sigurado ka ba, Phoenix? Baka naman pinagtatakpan mo lang ang pinsan mo.”
- Writer
