“กระหม่อมทราบข่าวแล้วพะยะค่ะจึงได้มาขอเข้าเฝ้าทูลถวายฎีกา” เงียบไปครู่แล้วกล่าวต่อ “กระหม่อมขอกราบทูลเรื่องราชโองการสมรสพระราชทานพะยะค่ะ”
“อืม..ว่ามา” ฮ่องเต้รอฟัง
“ตอนนี้ทั่วทั้งเมืองหลวงต่างพูดคุยกันถึงเรื่องการอภิเษกสมรสขององค์ชายทั้งสองพระองค์กับบุตรีของท่านเสนาบดีจู พวกเขาต่างไม่เห็นด้วยพะยะค่ะ กระหม่อมเกรงว่าหากพระองค์มิทรงแก้ไขเรื่องนี้ อีกไม่นานคนพวกนั้นอาจจะลุกฮือก่อการร้ายกันขึ้นมา…” พระหัตถ์ยกขึ้นห้าม
“เราต้องขอบใจเจ้าจริงๆ ที่คอยสอดส่องดูแลเมืองหลวงให้เราจนทั่วถึง” องค์ฮ่องเต้กล่าวดัก “เจ้าคิดว่าเราควรแก้ไขเช่นใดรึลองกล่าวมาสิ”
“กระหม่อมคิดว่าหากเราแก้ไขราชโองการครั้งนี้ให้ถูกต้องด้วยการให้องค์ชายทั้งสองพระองค์อภิเษกสมรสกับสตรีสองคนอาจจะแก้ไขปัญหานี้ได้พะยะค่ะ”
“และสตรีอีกคนที่เจ้าจะเสนอคงจะมิพ้นบุตรสาวของเจ้าที่นั่งด้านข้างด้วยกระมัง” จางฮองเฮานั่งฟังความหน้าด้านไร้ยางอา
