สิบทิศกลับไปแล้ว…
สุดท้ายฉันก็ไม่ได้คำตอบว่าทำไมเขาถึงยังอยู่ที่นี่ต่อทั้งที่ควรจะกลับไปตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้วแท้ ๆ
ฉันไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ผู้ชายคนนั้นกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่นะ
ออด…
เสียงออดหน้าประตูดังขึ้น ฉันรู้ได้ทันทีว่าคนที่อยู่หลังบานประตูคือเดย์ เขาบอกว่าจะมาสาย ๆ หลังประชุมแล็บเสร็จ สิบทิศกลับไปชั่วโมงกว่าแล้ว เขาคงรีบไปเข้าประชุมเหมือนกับเดย์
พรึ่บ
ทันทีที่ประตูเปิดออก ร่างสูงพุ่งเข้ามากอดฉันด้วยความคิดถึง เดย์ผลักดันฉันเข้ามาในห้องพลางใช้เท้าปิดประตู เขาช้อนคางฉันขึ้นรับจูบแสนหวานบ่งบอกว่าเขาคิดถึงฉันมากแค่ไหน
“ดะ เดี๋ยวก่อน” สัมผัสของเดย์ทับซ้อนกับสัมผัสของสิบทิศที่เขาทิ้งเอาไว้จนฉันสับสนไปหมดเผลอผลักเดย์ออกด้วยความลืมตัว
“…” เดย์ชะงักนิ่ง สีหน้างุนงงมองฉันด้วยความไม่เข้าใจ ฉันกัดริมฝีปากล่างด้วยความประหม่า เป็นครั้งแรกที่ฉันปฏิเสธจูบเดย์แบบนี้
“ขะ ขอโทษนะ พอดีฉันรู้สึกเ
