คนเมามักทำในสิ่งที่จิตใต้สำนึกต้องการเสมอ… การกอดฉันคือสิ่งที่เดย์ต้องการมาตลอด
ไม่ได้… ฉันจะปล่อยให้ตัวเองถลำลึกไปมากกว่านี้ไม่ได้
อย่างน้อย ๆ ก็ไม่ใช่ตอนนี้… ฉันไม่ควรนอนกับผู้ชายสองคนในช่วงเวลาเดียวกันแบบนี้ มันสารเลวเกินไป… ฉันควรจะจบความสัมพันธ์บ้า ๆ กับสิบทิศให้เด็ดขาดก่อน แค่นี้ฉันก็เป็นผู้หญิงสารเลวเกินพอแล้ว
“ดะ เดย์… หยุดก่อน” ฉันเบี่ยงหน้าหนีสัมผัสกรุ่นร้อนแสนหนักหน่วง เดย์ผละใบหน้าออก ดวงตาคมทอประกายเสน่หา เขากระชับกอดฉันแนบแน่น ซุกใบหน้าลงบนไหล่ของฉัน
“ฉันอยากกอดเธอ”
“…”
“ไม่ได้เหรอ…”
ฉันหลับตา ข่มความรู้สึกผิดในใจ หากว่าฉันไม่ได้ทำเรื่องสารเลวนั่นลับหลังเดย์ ฉันอาจจะยอมใจอ่อนกับเขาไปแล้ว เดย์รักฉัน เราเป็นแฟนกัน เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องผิด แต่มันผิดที่ฉันเอง…
“ฉันขอเวลาอีกหน่อยนะ” ฉันสวมกอดเดย์ตอบ รู้สึกผิดจับใจ นี่ฉันกำลังทำร้ายเขาอยู่หรือเปล่านะ
เดย์เงียบไปพักหนึ่
