EP.21 #พาล

1030 Words

“อื้อ อร่อยมาก หว๊านหวาน” เขาทำเสียงทะเล้นใส่แถมยังแลบลิ้นเลียริมฝีปากด้วยท่าทางเซ็กซี่อีกต่างหาก “เลอะหมดแล้วเนี่ย” ฉันส่ายหน้ายิ้ม ๆ ใช้ปลายนิ้วปาดเช็ดเค้กที่เลอะริมฝีปากเดย์ เขาทำตัวเป็นเด็ก ๆ เลยแฮะ ปึง! ประตูห้องแล็บเปิดออกด้วยความแรงระดับหนึ่งเรียกสายตาจากทุกคนหันมองเป็นตาเดียว ที่ตรงนั้นปรากฏร่างสูงของคนที่ฉันไม่อยากเจอมากที่สุด เขากำลังยืนล้วงกระเป๋าเสื้อกาวน์และมองมาทางฉันด้วยสีหน้าเย็นชา “อ้าว มึงกลับเข้าแล็บด้วยเหรอ นึกว่าจะกลับบ้านไปเลย” เดย์ทักสิบทิศก่อนจะหันมาจับมือฉันแล้วแลบลิ้นเลียคราบเค้กบนปลายนิ้วของฉัน การกระทำนั้นของเดย์ทำฉันยืนนิ่งอึ้งไปเลย ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำอะไรแบบนี้ต่อหน้าเพื่อน ๆ เขาด้วย “หวานอ่ะ อยากกินอีก” “มะ มันหมดแล้ว นายกลับไปทำงานก่อนเถอะ ไว้ค่อยซื้อมากินใหม่ก็ได้” ฉันดุนหลังเดย์ให้กลับไปที่โต๊ะตัวเอง เดย์ทำท่าขัดใจหน่อย ๆ แต่ก็ยอมเดินไป พอไล่เดย์กลับไปทำงานสำเร็จ ฉันหันกลับมาจะเก็บของกินบนโต๊ะ ก็ต้องชะงักเมื่อร่างสูงของใครอีกคนเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าแล้ว สิบทิศที่ดูจะอารมณ์ไม่ดีสุด ๆ หลุบสายตามองหน้าฉันโดยไม่พูดอะไร แถมยังยืนขวางทางฉันไม่ยอมหลบด้วย บ้าเอ๊ย… ฉันก็ไม่ได้อยากมาเจอเขาแบบนี้หรอกนะ ถ้ารู้ว่าสิบทิศจะย้อนกลับมา ฉันคงไม่มาที่นี่หรอก “ฮึ” เสียงหัวเราะหยัน ๆ เรียกสายตาฉันหันมอง สิบทิศใช้ดวงตาคมเข้มแสนร้ายกาจมองกันตาไม่กะพริบ เขายืนจ้องฉันอย่างไม่กลัวว่าคนอื่นจะผิดสังเกตเลย “ควีน ๆ เธอมาช่วยฉันทางนี้หน่อยสิ” ฉันอยากจะขอบใจชบาเหลือเกินที่ช่วยเรียกฉันไปจากที่น่าอึดอัดตรงนี้ ฉันแทบจะวิ่งไปหาเพื่อนรักเลยก็ว่าได้ “เธอช่วยถือกล้องให้ฉันหน่อยได้ไหม เดี๋ยวฉันจะช่วยเกอร์มันจด” ชบายื่นกล้องวิดีโอให้ฉันซึ่งรับมาถือแบบงง ๆ มองยัยเพื่อนรักเดินฉิวไปทางภาคี กลายเป็นว่าตอนนี้มีแค่ฉันที่ยืนถือกล้องเก้ ๆ กัง ๆ อยู่คนเดียว “ถ่ายไปเรื่อย ๆ เลยควีน เดี๋ยวพวกฉันไปย้อนเทปดูอีกที” ไทเกอร์เดินมาตบไหล่เบา ๆ ก่อนเดินไปหาเฟรม “โอเค” ฉันตอบรับ และหันเลนส์กล้องไปทางเดย์ที่กำลังก้ม ๆ เงย ๆ อยู่หน้าหุ่นยนต์กลางห้อง พอเดย์เห็นว่าฉันกำลังถ่ายคลิปเขาอยู่ เขาหันมายิ้มตาหยีให้อย่างน่ารักจนฉันอดยิ้มเขินไม่ได้ ตึง “ใครอนุญาตให้ถ่ายคลิปในแล็บ” เสียงตบโต๊ะดังมาจากด้านหลัง ไม่ต้องมองก็รู้ว่าใคร สิบทิศไงจะใครล่ะ! ทุกคนหันมองสิบทิศเป็นตาเดียว แต่สายตาเขากลับมองมาทางฉันด้วยแววตาไม่พอใจ ฉันกดปิดปุ่มบันทึกภาพและเอากล้องลง มองไปทางชบา เธอทำหน้าไม่สบายใจ สีหน้าแบบนั้นแสดงว่ายังไม่ได้ขออนุญาตสิบทิศสินะ “ใจเย็นมึง กูเป็นคนอนุญาตให้พวกควีนเข้ามาทำวิจัยเองแหละ” “วิจัยอะไร? ทำไมไม่ปรึกษากู” น้ำเสียงสิบทิศเย็นชามาก ๆ เขาเป็นคนจริงจังในการทำงานมากแค่ไหนฉันรู้ดี การที่เขาจะไม่พอใจมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอก “วิจัยของพวกเอกเคมี แค่สังเกตพฤติกรรมและการทำงานของพวกเราเฉย ๆ กูเห็นว่าไม่ได้เสียหายอะไรก็เลยไม่ได้บอกมึง ไม่คิดว่ามึงจะกลับเข้ามาด้วย” เดย์พยายามอธิบายอย่างใจเย็น เขารู้จักนิสัยของสิบทิศดี สิบทิศไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล นอกจากว่าเขาจะพาล “แล้วทำไมต้องถ่ายคลิป ไม่รู้หรือไงว่าโปรเจ็กต์นี้ห้ามเผยแพร่” เขาปรายสายตามองฉัน แววตาเหยียดหยันแฝงความดุดันนั่นคืออะไร? สิบทิศกำลังพาลสินะ เขาจงใจพาลทุกเรื่องเลย นี่เขาไม่พอใจฉันแล้วพาลใส่เพื่อน ๆ ฉันใช่ไหม “เอ่อ ถ้างั้นพวกเราไม่ถ่ายคลิปก็ได้นะ” ชบาส่งสายตาให้ฉันเก็บกล้องใส่กระเป๋า ฉันมองหน้าเธอกับไทเกอร์อย่างรู้สึกผิด ก่อนจะมองค้อนใส่คนงี่เง่านิสัยขี้พาลไปหนึ่งที “ฮึ” สิบทิศทำเสียงฮึโต้ตอบใส่ฉัน รู้สึกหัวร้อนขึ้นมาตงิด ๆ เลย “คนงี่เง่า” ฉันอดพึมพำด่าเขาเบา ๆ ไม่ได้ ทุกคนต่างกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองกันต่อแล้ว มีแต่ฉันที่ดูจะไร้หน้าที่และว่างงานอยู่คนเดียว ฉันเดินเข้ามาด้านหลังของห้องแล็บ ซึ่งมีฉากกั้นทำเป็นห้องเล็ก ๆ คล้ายกับห้องทานข้าว ฉันเปิดตู้เย็นหยิบน้ำเทใส่แก้วดื่มอึกใหญ่ และเกือบจะสำลักตอนที่หันกลับมาเจอกับร่างสูงของใครคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ไม่ไกลจากฉันนัก ไม่รู้ว่าเขาเดินตามเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ที่แน่ ๆ คือฉันอยากออกไปจากตรงนี้แล้ว หมับ “อ๊ะ…” ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก ฉันที่กำลังจะเดินหนีสิบทิศออกมา จู่ ๆ ต้นแขนถูกคว้าไว้ ร่างทั้งร่างหมุนเคว้งไปตามแรงดึงก่อนแผ่นหลังสัมผัสกับผนังเย็นเหยียบ โดยมีร่างสูงกักกันฉันไว้กับผนังไม่ให้ขยับหนีไปไหน ฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจเพราะไม่ทันคาดคิดว่าสิบทิศจะกล้าทำแบบนี้กับฉันทั้งที่เดย์ยืนอยู่ไม่ไกล ดวงตาคมเข้มแฝงแววดุดันจ้องลึกลงมาพร้อมใบหน้าหล่อเหลาราวพระเจ้าสร้างสรรค์ขยับเข้าใกล้ ริมฝีปากหนาบิดยิ้มเย็นน่าหวาดหวั่นกระซิบเสียงต่ำกดดัน “เธอผิดคำพูด”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more