ONE NIGHT STAND WITH BILLIONAIRIO

CHAPTER 2

Nagising ako dahil sa sikat ng araw. Naramdaman ko ang tindi ng sakit sa aking ulo. Hangover pucha!

Nasaan ako? Pinakiramdaman ko ang paligid. Nang makasigurong safe ay ka agad akong bumangon. lsang pag kakamaling ginawa ko iyon dahil biglang gumuhit ang sakit sa pagitan ng aking mga hita. Anong nangyari? Tinignan ko ang sarili ko sa ilalim ng kumot. Sumigaw ako ng pagkalakas-lakas ng makitang wala akong kahit anong suot. s**t! Ito ay isang pagkakamali! Anong ginawa ko? “Ahhh ang sakit na balak ko nanghihina pa mga tuhod ko,

.noon bumukas ang pinto at pumasok ang lalaking nag palaglag ng mga panga ko.

"Ahhhhh Shhhhet"! S-Sir Lance?!" Nanlalaki ang mga matang ko. ilang besis pa akong napalunok nang makita ko ang marahan niyang pag lakad palapit sa kama.

Anong nangyari? Bakit kasama ko ang boss ko?

"Huwag kang gagalaw, sigurado ka pa." Sabi niya nang mapansin ang akma kong pag-alis sa kama niya. "Anong nangyari?" Muntik na akong maiyak, nang tumingin siya sa akin. Puno ng galit ang mga mata niya.

"Ikaw ang nag pumilit, tapos wala kang maalala?" Sabi niya sa malamig na boses. .tuluyan nang bumagsak ang mga luha ko. Anong gagawin ko?!

"M-May nangyari ba talaga S-Sir?" Umiiyak na tanong kahit alam na alam ko ang sagot. Puta, bakit ba ako nag pakalasing!

"Tumili ka na parang wala ng bukas kagabi..hindi pa ba sapat ang nararamdaman mong sakit sa pag kababae mo para mag tanong ka pa kung may nangyari ba sa atin?" Nangungutyang sabi niya sa akin.

Uy, sabay nating ginawa ito. Bakit siya pa itong galit samantalang ako ay naperwisyo?! "B-But Sir, hindi pwede. ltatakwil ako ng pamilya ko kapag nabuntis ako!" lyak ko sa kanila. Pinipilit kong

alalahanin ang mga nangyari kagabi pero malabo ng mga iyon.

"Ligtas ka, sinabi mo yan kagabi." sabi niya habang

habang kinuha lahat ng damit ko. Nahihiya ako dahil sa ginagawa niya. .ako dapat ang magpulot niyon.

Ligtas? Ang alin ba iyon? Wala akong alam sa s*x!

"G-Ginawa ko?" Tanong ko na lang bigla kong

maalala ang sinabi niya. Halatang kausap niya,

Isang bagay na alam mo; iyon bang para hindi yata mabuntis ang babae.

.diyos, siguro kailangan kong mag saliksik pag katapos makipag-usap sa aking boss ko.

"You did," walang ganang sabi niya sabay abot sa akin ng mga damit ko. Mabilis ko namang kinuha iyon.

Maya-maya'y bigla akong natulala nang marealized ang sinabi ni Sir Lance. Ngayon alam ko na ang ibig sabihin nito.

."Teka, you mean sumabog ka sa loob-oh Noh? Bakit mo ginawa yun? Paano kung ma buntis ako?" Umiiyak na tanong ko sabay takip sa aking mukha. lsang malaking kabobohan ito! Malaking kahihiyan ang kakaharapin ko pag nagkataon. Lagot na talaga ako sa mga magulang. Madi-disappoint sila sa akin. "Hoy, sabi mo ligtas ka, kaya hindi ako nag-withdraw! Damn it!" sabi niya sabay sipa sa upuang naroon. sir pareho tayo lasing malay kuba kung ano sinasbi mo sakin!

Ako dapat itong galit dahil nawala ang iniingatan ko para sa magigin asawa ko, Pero hindi ko rin naman siya masisisi. Ako nga naman ang nagpilit ng sarili ko.

Paano nga kung mabuntis ako? Anong mangyayari? Matatanggal na ba ako sa Trabaho ko? .mawawalan ng ako trabaho dahil sa nangyari samin? Paano kung ganoon nga? Bababa ang tingin sa akin ng mga tao. Pandidirihan nila ako!

lniwan ako ni Sir na umiiyak sa kwarto niya. Hindi ko alam kung saan siya pupunta, kaya bago pa siya makabalik ay dali-dali na akong nagbihis at umalis sa kwarto niya.

.

Marahan kong isinara ang pinto ng condo ni Sir Lance. Saglit akong napabuntong-hininga bago sumandal ahhhhh shhhhet masakit palakan ko. Pero biglang nanlaki ang mga mata ko nang makita ang nasa harap ng condo niya. iisa lang hotel tinutuloyan ko nasa 3rd floor siya ako second floor. "What the hell?! Kapit bahay ko lang si Sir?!" sabi ko habang nakatingin sa ako sa baba. Hindi ako nagkakamali! .pinto iyon ng condo ko!

Bakit hindi ko alam iyon? Sa tagal ko na sa condo ko ngayon ko lang nalaman na dito rin siya nakatira. Alam niya kaya?

"s**t!" I hissed. Binuksan ko ang pinto ng condo niya nang makita ko siyang naglalakad sa hallway. Hindi naman siguro niya ako napansin di ba?

.as if naman may pakialam siya. Halatang galit siya sa akin.

Mariin akong napapikit nang maramdaman ang

pananakit ng ulo. Dali-dali akong tumungo sa kuwarto ko sa second floor, para itulog na lang iyon. Pero isang pagkakamali ang ginawa ko. .paglapat pa lang ng likod ko sa malambot na kama'y parang agos ng tubig na bumalik ang alaala ng nangyari kagabi.

Muting bumagsak ang luha kong maalala ang pangyayaring iyon. Pinaghalong sakit at pagsisisi ang lumukob sa puso ko. .simula nung nakaharap ko si Jerald, hanggang sa nangyari sa pagitan namin ng boss ko. Dang. Baka buong puso ko na lang tanggapin ang katotohanang matatanggal ako sa Trabaho kapag may nakaalam ng mga kahihiyang nangyari sa akin.

Damn mo Sir Lance! .you took advantage of me, tapos ikaw pa itong may karapatang magalit?!

Napapikit ako nang maalala ko ang sakit niya

pag pasok sa akin. Malumanay siya.

Si Sir Lance ay isang hunk. Isang hunk billionaire.

Siya lang 28 taong gulang. Lahat ng tao sa office niya gustong makasama siya. .pero syempre hindi ako kasama sa kanila. I was madly inlove with Jerald before. Hindi ko nga napapansin na may hitsura pala siya. He's my boss billionaire. but, we never talk that much. I mean, hindi naman siguro required na maging close ako sa mga boss ko diba? .I'm not a fan of those stories na may kinalaman sa office relationship. Maya-maya'y bigla akong napabangon. Walang mangyayari kung buong maghapon akong magkukulong sa kuwarto habang nilalamon ng mga nakakahiyang alaala. Pumunta ako sa shower, at hinayaang dumaloy ang tubig sa katawan ko. .pero kahit pala anong gawin ko. Susundan at susundan pa rin ako ng mga alaalang iyon. Putangina.

Mariin akong napapikit habang ninananamnam ang malamig na tubig na yumakap sa katawan ko. Kabaligtaran ng init na yakap ni Sir Lance kagabi. Naaalala ko ang paraan ng paghalik niya sa akin, ang paraan ng paghawak niya sa akin. .lahat ng iyon ay may kalakip na pag-iingat. Pero bakit? Paano kung mabuntis ako? Tatanggapin niya ba? Papanagutan niya ba ako?

Halatang hindi, galit siya sa akin. Kita ko sa mga mata niya kanina ang galit at disgusto. lsa pa 'y manager niya ako. Mahalaga kay Sir Lance ang pagiging CEO niya. .halata sa naging reaksyon niya kanina na hindi niya nagustuhan ang naging tanong ko.

Gaya ng sabi ko, hindi naman kami close. Kung magkakausap man kami, dahil sa mga inuutos niya sa akin. Minsan niya lang din ako kung tawagin para

magrecite. Kahit na top one ako sa pagigin manager building hotel restaurant niya. president CEO siya. hindi niya ako madalas kausapin. Ganoon rin naman ako sa kanila.

Si Jerald lang ang nakikita ko noon. Si Jerald na pinagkatiwalaan ko. Si Jerald na minahalko nang sobra. Si Jerald na minahal kuna subra, puntangina! Hayop sila. Magsama sila ni karra!

Nang matapos maligo'y kaagad na akong nagbihis. .medyo nawala na rin ang sakit ng ulo ko. Gumaan na ang pakiramdam ko. Pati nga ang sakit sa pagitan ng mga hita'y medyo nawala na rin.

Kaagad akong tumungo sa kusina para sana kumain. Kagabi pang walang Iaman ang sikmura ko. Lagpas tanghalian na kaya siguro nakaramdam na ako ng gutom. lsang maong shorts at white shirt lang ang sinuot ko. Kumuha rin pala ako ng black hoodie at black cap. Wala lang, ayaw ko lang na may makakita sa aking kakilala. Baka tsikahin pa ako. Habang naglalakad sa hallway ay hindi ko maiwasang isipin kung anong mga susunod na mangyayari. .saturday ngayon day off ko. may isang araw pa para maghanda ako sa paghaharap namin ni Sir Lance sa office niya.

Anong gagawin ko? Paano kung may nakita pala sa aming mga ka trabaho ko sa bar? Paano kung nakita nilang sumakay ako sa kotse ni Sir Lance?

Napapahawak sa ulong pumasok na lang ako sa loob ng elevator. Akmang lalapit na ako sa kinaroroonan ng mga buttons nang pumasok si Sir Lance. Nakasuot lang din siya ng ripped jeans at white hoodie. May puting sombrero rin siyang hawak. Puti rin ang kanilang suot na sapatos.

napapairap na iniwas ko na lang ang tingin. Sana

pala hindi na lang ako naghoodie. "Saan ka pupunta?" "Wala kang pakialam." Hindi ko napigilan ang

magtaray. Dapat ngayon pa lang praktisin na namin ang ganito. Ayaw kong maghinala ang mga kaklase ko.

"Wow..." tumawa siya.

"Ano nakakatawa? tahimik lang kami sa buong oras namin sa loob ng elevator. Hindi na ako nakarinig ng kung ano sa kanila. Mabuti iyon, dahil unti-unti ko nang nararamdaman ang InIS.

Ngayon lang kasi tumitimo sa isipan ko ang mga

sinabi at naging reaksyon niya kanina. lakas ng loob niyang magalit gayong ako nga itong nasa ilalim ngnespiritu ng alak! Sa madaling salita, pinagsamantalahan niya ang kahinaan ko! Dapat naging maingat rin siya! Dapat inisip niya rin kung anong mangyayari pagkatapos! Siya itong matino ang pag-iisip kagabi! .tapos ako pa itong sisisihin niya?! Oo may mali ako, pero dala iyon ng kalasingan!

Marahas akong napahinga habang tinapunan ng masamang tingin ang numerong lumitaw sa taas ng elevator. bakit ang tagal mong makarating sa lobby?

Naiinis na ikinuyom ko ang mga kamao. .nakahinga lang ako ng maluwag nang bumukas na ang pinto. Hindi ko na nga pinansin si Sir Lance. Dire-diretso lang ang lakad ko palabas.

Sa katapat na fast food restaurant ako tumungo. Kaagad akong pumila sa counter. Kaunti lang naman ang tao. Dahil siguro iyon sa patapos na ang lunch time.

."Your order Ma'am?" Tanong sa akin ng babaeng nasa harap. Napansin ko ang peke nitong ngiti. siguro

ay kanina pa niya akong tinatanong.

Mabilis kong sinabi ang order ko. Nang matapos ay marahan akong gumilid para pagbigyan ang taong nasa likuran ko. .pero bigla akong napamaang nang makita ang pamilyar na puting sapatos. Mariin akong napapikit bago tumingin nang matalim kay Sir Lance.

Hindi niya ako pinansin. Diretso lang ng tingin niya sa babaeng kumukuha ng order niya. Napapailing na hinintay ko na lang ang pagkaing in-order ko. .nang makuha iyo'y kaagad na akong umalis.

Hindi pa man ako nakapasok sa lobby ng building ay isang kamay ang humila sa akin. Mas !along kumulo ang dugo ko nang makita si Jerald.

"Ano?!" asik ko. Niyakap niya ako.

Mahigpit iyon na parang ayaw niya na akong

pakawalan. ."Please, Shan, patawarin mona ako. Hindi ko na iyon uulitin. Hindi na ulit kita sasaktan."

"Talagang hindi mona ako masasaktan dahil huli na iyon! Mahiya ka naman jerald ang kapal na mukha mo magpakita pa sakin! Nakakadiri ka." Mariin kong sabi bago siya itinulak nang malakas. Tatakbo na sana ako papasok nang muli niya akong yakapin.

.hindi ko alam, pero bigla'y nakayanan kong hindi umiyak sa harap niya. Pinatigas ko ang ekspresyon ko bago ko siya muling itinulak. "Stay away from me kung ayaw mong sampahan kita ng kaso sa pinag gagawa mo!" "Hindi mo magagawa, Shaine! Mahal ko diba? Mahal na mahal mo ako!" ."Kapal ng mukha mol" mariin kong bulong habang umiiwas sa mga kamay ni Jerald "Ang kapal ng pagmumukha mol Anong mahal? Simula ng makita ko ang nangyari sayo at kay karra, puro pagkasuklam at pandidiri na lang ang nararamdaman ko para sayo!

Umalis kana Jerald"

.saglit ko pang tiningnan nang matalim si Jerald bago ako tuluyang pumasok sa loob. Hinabol ko pa ang papasarang elevator. Baka kasi sumunod si Jerald, maabutan niya pa ako.

Lima kaming nasa elevator. Kasama si Sir Lance na nasa gilid. Lumayo ako ng kaunti sa kanila. .sa likod ako pumuwesto dahilpakiramdam ko bibigay ang mga tuhod ko. Nanginginig pa nga ang mga kamay ko sa sobrang galit. llang beses pa akong nagpakawala ng mararahas na paghinga.

Nang makarating sa top floor ay mabilis ang lakad na tinungo ko ang pinto ng unti ko. .naiinis na sinipa ko ang pinto nang hindi ko mailagay nang maayos ang password. Grabe pa rin kasi ang panginginig ng mga kamay ko. Nagkandamali-mali na ako sa paglalagay ng numero.

"Shaine..."

"Okay lang ako!" Sigaw ko kay Sir Lance bago muting sinubukang ilagay ang password.

"Nanginginig ka..." "Alam ko, please shut up!" lnis ko pang sabi bago pumasok sa loob nang mabuksan ko na ang pinto. Tuloy-tuloy akong napaupo sa sahig. okay lang ako...

Galit lang ako kay Jerald Hindi ko na siya mahal diba? Hindi na ako nasasaktan diba?.