Nerd's Bedmate (SPG)

[T H R E E]

a/n: no proofread ahead! may contain grammatical error, spelling error etc., bear with me. :)

Chapter 3

Napabalikwas ako nang tumunog ang alarm ng phone ko na nagpapahiwatid nang alas syete na. Pagmulat ng mata ko ay natigilan ako ng mapansin ko ang ibang lugar kaysa nakasanayan ko.

At biglang parang may kung anong sound na tumunog na sobrang skait sa tenga na kumokonekta sa ulo ko. Ang sakit ng ulo ko!

"Make me forget. f**k me hard. Do everything so that I'll forget everything."

What?

"Wait till I f**k you, doll face."

Oh s**t! That wasn't a dream?! Napapikit na lang ako. Okay, lasing ako pero—hindi ko maitatanggi ang sarap ng nagawa naming kagabi. Okay. Kalma. Kumalma ka Melody.

Sex is casual nowadays right?

Napalingon ako sa side table at may nakita akong dalawang capsules at isang basong tubig at note.

Melody,

Take this painkiller to minimize the pain.

Again, thanks for last night.

Luke

Wala na akong nagawa kundi ang inumin ang gamut at bumalik sa pagkahiga at pinakiramdaman ang katawan ko. Napaisip din ako sa pwedeng mangyari—Teka!

"D-Do you have c-condoms?"

"Of course baby. Safety first is everything."

Tapos—tapos ni hindi lang man nagamit—naputol ang pagiisip ko ng biglang tumunog ang cellphone at sa pagkakataong iyon ay nagpapahiwatig na may tumatawag.

Nakita ko ang mga damit ko na nakatupi at nakapatong sa upuan sa tabi ng kama—kung saan umupo si Luke? At nandoon din ang cellphone ko at wallet.

Sinubukan ko etong abutin ng hindi gumagalaw dahil ramdam ko pa rin ang pananakit ng katawan ko lalo na sa p********e ko. Mabuti na lang ay malapit eto at nakuha ko pero halos tumigil ang t***k ng puso ko ng makita ko kung sino ang caller.

Kuya Chord Calling...

Kung may isang tao akong kinatatakutan, siya na nga eto at wala nang iba. He's back for sure.

"Melody Mendoza! Where are you?! I need you to come home. Now."

Parang isang bomba ang sumabog sa kaloob-looban ng puso ko. Hindi. Hindi pala ako nag-iisa. Dahil may iisang taong nag-aalala pa rin sa akin. Wala nang iba kundi siya.

Halos layasan ako ng espirito the moment na pumasok ako sa study room ni Kuya Chord. Nakaupo siya sa swivel chair at pumipirma ng kung ano-ano pero nang pumasok na ako ng tuluyang ay tumigil siya pero hindi iniangat ang tingin niya.

Damn it! Paano ko iexplain sa kanya ang nangyari kagabi?

Uy! Kuya guess what? Nakipag-s*x ako last night sa lalakeng hindi ko kilala. It was fun!

Gaga! Baka ilampaso ako ni Kuya sa buong bahay kung sasabihin ko iy—napatigil ako sa pagmumuni muni ng sasabihin ko nang mapansin ko ang matilim niyang tingin na kulang na lang humilata ka dahil sa sakit.

Kuya Chord. Malaki man ang agwat ng edad naming ay hindi iyon naging hadlang para maging close kami. Kaya kung may isang taong dapat nakatakutan at dapat pagkuhanan ko ng lakas ng loob ay wala nang iba kundi si Kuya Chord.

Pero higit nang isang dekada ang nakalipas nang huli kaming magkita. Ang masakit lang ay ni hindi kami nakapagpaalam sa isa't isa dahil sa biglaan niyang pag-alis papuntang US.

Hindi man kami magkadugo pero mahal na mahal ko si Kuya Chord. Kagaya ng pagmamahal ko sa mga magulang at sa mga kapatid ko. Hindi ko napansin na tumutulo nap ala ang luha ko. Hindi ko rin napansin na tuluyan nap ala siyang tumayo at nilakbay ang distansya naming dalawa at niyakap ako ng mahigpit.

Feels like home.

"I'm sorry kung nalaman mo iyon sa ganoong paraan." Aniya and he tuck my baby hairs sa likod ng tainga ko. "Tell me, Dee."

Dee. It's been so long since I heard that funny nickname.

"You can trust me, Dee. Tell me." He brushed my hair at naramdaman ko ang malambot niyang halik sa tuktok ng ulo ko kaya wala na akong nagawa kundi ang umamin.

"Kuya." Pauna ko sa kanya at lumayo ng konti para tignan siya sa mata. "Wala na yung bataan ko." Pag amin ko at tuluyang napahagulgol at niyakap na lang siya dahil sa pagkapahiya.

Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanya ang simula at wakas kaya iyon na lang ang nasabi ko. Narinig ko ang mahina niyang tawa at nilayo niya ako mula sa pagkayakap at hinawakan niya ang baba ko gamit ang dalawang daliri niya.

"I know. The moment you enter my study. I can see those hickies at hindi ka rin makalakad ng diretso." Napabalikwas ako sa pagkahawak niya at nanlaki ang matang napahawak sa leeg ko.

Tangina, Melody! "K-Kuya? Hindi ka galit?"

Kumunot naman ang noo niyang tinignan ako na para bang may mali sa sinabi ko. "Bakit naman ako magagalit?"

"Kuy—"

"I just don't really get people. If lalake ang makipag-casual s*x it's fine. But kung babae parang big deal? No. That's a toxic mindset, Melody."

Napaawang naman ang bibig ko. Wow. Well, kung susumahin Chord Mendoza is not that typical person. Way back noong nakitira pa siya sa mansion ay may na diskubre ako sa cabinet niya habang naglalaro kami ng Hide and Seek ni String. s*x contract. Kung noong bata pa ako ay hindi ko maunawaan iyon pero habang lumalaki ako at narealize ko iyon.

Dito pinanganak si Kuya Chord sa Pilipinas pero pabalik-balik na siya sa US sa murang edad hanggang noong 18 ay doon na siya tuluyang nanirahan at umuuwi na lang siya dito para magbakasyon at minsan kami ang dumadalaw sa kanya sa US.

Kaya hindi big deal sa kanya ang pakikipag-s*x.

Bigla niyang hinawakan ang mukha ko sa magkabilang pisnge ko at napatingin naman ako sa mga mata niya. "Tell me, Dee. Did you like it? Yung nangyari sa'yo kagabi?"

Halos umakyat ang lahat kong dugo sa mukha ko sa tinanong ni Kuya Chord. Nagpumiglas ako sa hawak niya para umiwas sa tanong niya pero sadyang malakas at mahina ako.

Wala akong nagawa kundi ang umiwas ng tingin at tuluyang tumango sa katanungan niya.

"Paano if you met again? Do you want to do it again with him?"

Napatingin ako sa kanya dahil sa diretsahan niyang tanong. Akala ko ay nagbibiro siya pero seryoso ang mukha niya at hindi nagbibiro. "I-I don't kno—"

Pero sa kabilang banda namang iisipin, gwapo naman si Luke. Maganda rin ang hubog ng katawan. Ang ganda din ng porma niya bago niya hubadin ang—Sandali! Kung saan saan na napupunta ang isipan ko.

Hindi ko alam kung may mukha akong ihaharap kay Luke nay un kung sakaling magkita kami ulit. Baka isipin nun na napakababa kong babae—sana lang hindi na kami magkita.

Tuluyan na akong binitawan ni Kuya Chord at lumayo sa akin. "Well—if that's the case the only thing you need to do is..."

Oras ko namang mapatingin sa kanya at tumaas ang kilay. "Is?" wala sa sariling sunod ko sa kanya.

"Go to your class now!"

He shouted in a playfull way at tuluyang bumalik na sa pagkakaupo sa mesa niya.

"I'm busy, Dee. But it's nice to see you again. You became such a beautiful woman."

"Thank you, Kuya. Are you staying here for good?" okay naman diba ang labing dalawang taon simula ng huli naming pagkikita?

"No, Dee. I'm sorry. Umuwi lang ako dahil alalang-alala kami sa'yo ng hindi ka macontact. I moved all my schedule just for you." A sadness blossomed deep inside of me. I'm such a nuisance. "But please don't think we love you less because of that. We love you. I love you as you are our own. Please widen your understanding kung bakit nagawa nila Mama at Papa naitago iyon sa'yo."

Hindi na ako umimik at tuluyan na lang lumabas ng study niya.

Makikitang bored na bored na ang lahat ng estudyante sa gymnasium pero ang head chancellor naming ay parang hindi iyon nakikita at patuloy sa pagkwento ng history niya sa buong paaralan. Mag-iisang oras na siyang nagsasalita at rinding-rindi na kami sa kasaysayan niya.

"I think that would be all." Lumipas pa ang sobrang kalahating oras bago niya tuluyang tinapos ang Flag Ceremony. Kaya tinatamad pumasok sa school ang mga estudyante tuwing Monday dahil parang nakikinig sila sa MMK. Mabuti sana kung paiba-iba ang topic pero paulit-ulit na kwento. Sinong hindi ang maririndi doon?

Kumalat na ang lahat at pumasok sa kanya kanyang department.

Habang hindi pa tuwid ang paglalakad ko at inaantok na rin ay nagulat ako ng matulak ako ng isang babaeng nagmamadali sa pagtakbo, mabuti na lang ay nabalanse ko ang pagkatayo ko at hindi ako natumba.

"Anak ng—" napansin ko na nagkukumpulan ang tao sa bulletin board. Dahang-dahan akong naglakad at pasimpleng sumilip sa likod ng mga studyante kung anong meron sa board. Hindi pa naman oras ng evaluation.

"Ano? Section B?"

"Sayang! Sana naging Section A na lang siya. For sure matalino naman siya."

"Di bale magkatabi lang naman ang room natin sa kanila."

"Buti na lang dito nilipat si Zandro."

Sino ba kasing Zandro iyan?

Nang biglang may mga kamay na tumakip sa bibig ko at walang pasabing binuhat niya ako at pinasan sa likod niya na para akong isang sakong bigas.

Teka! Sino 'to?! Kinikidnap ako?!

"hala! Ang sweet!"

"Sana all!"

"Diba si Melody yun?"

Teka! Kinikidnap ako bakit Sana all?

Hala! Eto ba yung kidnapper na nangunguha ng bata tapos binibenta ang kidney tapos papatayin? Teka—hindi naman ako bata.

Nung nakalayo kami sa bulletin board ay binitawan niya sa pagkakatakip ang bibig ko at binuhat naman ako sa bridal style.

Sandali—ew—nakakasuka. Sino ba kasi eto?

"Hoy! Sino ka!" nagpumiglas ako sa pagkakahawak niya. Naka sunglasses kasi siya at naka-mask kaya hindi ko maidentify kung sino eto. Baka isa to sa mga kaibigan ko, kakalbuhin ko talaga ang hayop--.

Bigla niya akong nilapag at dahang-dahang hinubad ang sunglasses niya. Sandale—ba't siya nagso-slowmotion? May filter ka bhe?

Nagulat din ako ng bigla niyang suklayin ang buhok niya in slow motion din at dahan-dahan niyang hinubad ang mask niya at nagbitaw ng isang ngiti sa akin.

Anong trip ng lalakeng eto?

Natigilan siya sa pagngiti nang mapansin niya na nakakunot ang noo ko sa kanya. Pahiya ka sa trip mo bhe?

"Oh tapos?" nakakunot ang noo kong tinignan siya at kumunot din ang noo niya.

"Luh? Bingi ka bhe? Diyan ka na nga! Ewan ko trip mo sa buhay mo." Parang bingi ata yun eh.

I roll my eyes at napailing na lang. nagfe-flex ata yun sa muscle niya edi siya na ang kaya akong buhatin! Pero mabuti na rin na binuhat niya ako—mas lalong napadali ang pagdating ko sa dulo ng hallway para bumaba na at mag proceed na sa kwarto ko.

Bumaba na ako sa hagdan nang maalala ko na dapat magdadala pala ako ng Mechanical Pencil. Agad ko namang hinalukay sa bag ko kung nadala ko ba kasi malalagot ako sa professor kung—nang biglang may mabunggo ako na kasulubong ko.

"Sorry." Aniya lang at daling-daling tumakbo paakyat ng hagdan.

That voice. It's familiar. And that scent.

Luke?

Pero huli na nang marealize ko dahil tuluyan na siyang nakaakyat at hindi na nahagilap ng mata ko ang structure ng katawan niya. Hahabulin ko sana siya ng tumunog na sa ikalawang pagkakataon ang bell na hudyat na limang minuto na lang ang natitira at magsisimula na ang klase.

Parang imposible namang si Luke iyon. Ilang taon na akong ditong nag-aaral dapat familiar ako sa mukha niya—napailing na lang ako. Wala na akong nagawa kundi ang tumakbo pababa para umabot sa first period ko.