เสียงเลื่อยไม้ดังแว่วเป็นจังหวะสม่ำเสมอ แผ่นไม้สนขนาดยาวถูกตัดแบ่งอย่างระมัดระวัง กลิ่นไม้สดใหม่คลุ้งอบอวลไปทั่วบริเวณ ขุนยืนอยู่กลางพื้นที่ที่เริ่มมีเสาไม้ตั้งตระหง่านขึ้นมาแล้วเป็นแนว เขาสวมหมวกฟาง ใบหน้าเปื้อนเหงื่อแต่เต็มไปด้วยความตั้งใจ
“ตรงนี้ยึดดีแล้วพี่พอล?” เขาหันไปถามชายหนุ่มที่กำลังช่วยขันน็อตตรงมุมเสา
พอลเงยหน้าขึ้นจากบานไม้ที่กำลังเล็งระดับอยู่ก่อนจะพยักหน้า “ดีเลย แต่อย่าลืมเว้นจุดรับน้ำหนักตรงมุมนี้ด้วย เดี๋ยวตอนวางโครงหลังคาจะได้ไม่เอียง”
“ได้ครับ” ขุนยิ้มรับ ก่อนจะหันไปหยิบแปลนบ้านที่ม้วนไว้ข้างผนังโครงไม้ เขากางมันออก ตรวจเช็คอีกครั้งถึงตำแหน่งเสา ประตู และหน้าต่าง ทุกจุดถูกวัดและจัดวางอย่างแม่นยำ
เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังใกล้เข้ามาอีกครั้ง เดือนเดินถือกล่องใส่ข้าวหลามกับน้ำสมุนไพรเย็น ๆ มาให้ มือเธอเปื้อนแป้งเล็กน้อยจากการเตรียมอาหารในครัว
“พักหน่อยไหมคะพี่ขุน พี่พอลด้วย
