ผ้าห่มผืนเดิมยังคลุมตัวทั้งสองคนไว้ ขณะเดือนนอนกอดแขนพี่ขุน ใบหน้าแนบอยู่ตรงอกของเขา เงียบ สงบ แต่เต็มไปด้วยความอุ่นใจ
ไม่มีใครพูดอะไรต่อจากบทสนทนาเมื่อครู่
เธอเพียงยกมือแตะเบา ๆ ที่ข้างแก้มของเขา ก่อนจะโน้มตัวขึ้นไปจูบริมฝีปากเขาอย่างแผ่วเบา...เหมือนคนที่คุ้นเคยและรู้ดีว่าจะปลุกความรู้สึกของอีกคนได้ด้วยจังหวะไหน
ขุนตอบรับอย่างเงียบ ๆ มือสอดเข้าใต้ผ้าห่มมากุมเอวเธอไว้แน่น ริมฝีปากของเขาละเลียดจูบตอบกลับลึกขึ้นทีละนิด ท่วงท่าไม่ได้เร่งเร้า ไม่ใช่ความตื่นเต้นของการเริ่มต้น
แต่มันคือ...ความผูกพันของสองคนที่เคย รู้จักกันในจังหวะเรือนกาย มาก่อนแล้ว
มือของเดือนเลื่อนลงไปปลดกระดุมกางเกงของเขาอย่างมั่นใจ ไม่ใช่ด้วยความกล้าแบบคนเพิ่งเรียนรู้ แต่ด้วยสัมผัสของคนที่เคยรู้ว่าคนตรงหน้าชอบให้แตะตรงไหน ช้าแค่ไหน
“วันนี้...ทั้งวันพี่แทบไม่ได้พักเลยนะคะ” เธอกระซิบเสียงอ่อน
“เดี๋ยวหนูจะทำให้พี่รู้สึกด
