ค่ำคืนนั้น หลังจากการเอ่ยชวนให้ร่วมสร้างฝันของ ขุน คำตอบตกลงของ เดือน ได้จุดประกายความหวังในใจของทั้งคู่ให้ลุกโชน เดือนกลับบ้านไปด้วยรอยยิ้มที่สดใสผิดปกติ เธอช่วย ข้าวหอม จัดการงานบ้านอย่างกระตือรือร้น แต่ในใจก็อดคิดถึงแววตาและคำพูดของขุนไม่ได้
เมื่อฟ้ามืดลง และทุกคนในบ้านเข้านอนจนเงียบสงัด เดือนก็ลอบออกจากบ้านอย่างเงียบเชียบ หัวใจของเธอเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นและคาดหวัง เดือนเดินลัดเลาะไปตามทางเดินเล็กๆ ที่คุ้นเคย ท่ามกลางความมืดมิดของไร่ลำไย มีเพียงแสงจันทร์สลัวๆ ส่องนำทาง
ไม่นานนัก เธอก็มาถึงบริเวณที่ดิน 50 ไร่ผืนใหม่ของขุน บ้านหลังเล็กๆ ที่พี่เข้มสร้างให้ตั้งตระหง่านอยู่กลางความมืด มีเพียงแสงไฟดวงเล็กๆ ส่องออกมาจากหน้าต่าง เดือนรู้ว่าขุนรอเธออยู่
เธอเดินขึ้นบันไดไม้เอี๊ยดอ๊าดไปที่ประตู และเคาะเบาๆ เพียงไม่กี่วินาที ประตูก็ถูกเปิดออก เผยให้เห็นใบหน้าของ ขุน ที่ยืนอยู่ตรงนั้น ดวงตาของเ
