เช้าวันนั้น ขุนเดินสำรวจไร่ของตัวเองอย่างเงียบ ๆ ลมอ่อน ๆ พัดเอากลิ่นลำไยลอยมาตามสาย แสงแดดส่องกระทบยอดไม้ที่กำลังแตกใบอ่อน เหมือนจะบอกเขาว่า…การเริ่มต้นครั้งนี้ช่างเต็มไปด้วยความหวัง
สายตาเขาเหลือบไปเห็นแนวรั้วไม้เตี้ย ๆ ที่กั้นระหว่างไร่เขากับไร่อีกฝั่งหนึ่ง ไร่ดอกไม้ของพอล
ดอกคัตเตอร์สีขาวสะบัดไหวอยู่ใต้แสงเช้า พร้อมกับกลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ลอยมาตามลม มันชวนให้รู้สึกสงบ ลึกลงไปถึงใจ
ขุนยิ้มออกมาเบา ๆ เขาเดินไปหาพี่เข้มที่กำลังดูแลระบบน้ำในสวน ก่อนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแน่วแน่
“พี่เข้ม…ขุนมีเรื่องอยากปรึกษา”
เข้มหันมามองน้องชาย สีหน้าสงบนิ่งเช่นเคย “ว่ามา”
“ขุนอยากเปิดโฮมสเตย์ในไร่นี่ครับ…ตรงพื้นที่ด้านบนที่ติดกับไร่ดอกไม้ของพอลน่ะ”
เข้มหรี่ตามอง แล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย “เออ…ดีนะ วิวตรงนั้นสวย เห็นทั้งลำไยกับดอกไม้”
พอลที่เดินผ่านมาได้ยินพอดีก็หัวเราะ “ถ้าคิดจะเปิดจริง ๆ บอกลินดาด้วยนะ เ
