เช้าวันรุ่งขึ้น เดือน ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่แปลกไปจากเดิม ร่างกายยังคงอ่อนล้าเล็กน้อย แต่ในใจกลับเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขและความสดใสที่ไม่เคยมีมาก่อน เธอใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวนานกว่าปกติ พลางนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมา ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อด้วยความเขินอายทุกครั้งที่นึกถึงสัมผัสของ ขุน และคำกระซิบข้างหูของเขา
เมื่อมาถึง คาเฟ่ดอกไม้ของลินดา เดือนพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด เธอทักทาย ลินดา และพนักงานคนอื่นๆ ด้วยรอยยิ้มที่สดใส แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหม่าเล็กน้อย
ลินดาที่ยืนจัดดอกไม้อยู่หลังเคาน์เตอร์หันมามองเดือนด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเอ็นดู แต่แววตาของเธอกลับฉายแววสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
“เดือน วันนี้ดูสดใสเป็นพิเศษเลยนะ” ลินดาเอ่ยแซว พลางเดินเข้ามาใกล้ “แต่ทำไม…เดินแปลกๆ ล่ะจ๊ะ”
คำแซวของลินดาทำให้เดือนสะดุ้งเล็กน้อย ใบหน้าของเธอแดงก่ำขึ้นมาทันที เธอพยายามยิ้มกลบเกลื่อน
