ตอนที่: เสาไม้ เสียงฝัน และพี่ชาย
แสงแดดอ่อนลอดผ่านช่องไม้
กลิ่นน้ำสมุนไพรลอยคลุ้งในบ้าน ขุนลืมตาช้า ๆ หลังจากคืนที่หลับ ๆ ตื่น ๆ ด้วยภาพฝันจากเมืองที่เขาทิ้งไว้เบื้องหลัง
เดือนกำลังชงชาอยู่เงียบ ๆ ไม่พูดอะไร แค่เดินมาแตะหลังเขาเบา ๆ
“พี่ขุน...หนูต้มน้ำไว้แล้วนะคะ”
เขาพยักหน้าช้า ๆ ยังไม่ลุก แค่เอนตัวพิงฝาไม้ ลมหายใจยังหนักหน่วงในอกนิดหน่อย
ข้างนอก...เสียงรองเท้าแตะไม้ดังขึ้นทีละก้าว
แผ่ว ช้า มั่นคง
ขุนหันไปช้า ๆ เห็นร่างสูงคุ้นตาก้าวขึ้นมาบนชาน
พี่เข้ม ไม่ได้ส่งเสียง ไม่ได้ยิ้มกว้าง
แค่ยืนอยู่ตรงนั้น ในเสื้อเชิ้ตสีจางกับหมวกฟางใบเก่า มือหนึ่งถือชะลอม อีกมือแนบอยู่ข้างลำตัว
“ตื่นแล้วเหรอ” พี่เข้มเอ่ยสั้น ๆ
เสียงราบเรียบ...แต่คล้ายจะซึมผ่านเข้ามาถึงอะไรบางอย่างในอก
“ครับพี่” ขุนตอบ ก่อนจะพยักหน้าเชื่องช้าเหมือนยังปลุกตัวเองไม่หมด
เข้มไม่ได้ถามอะไรต่อ
เขาเดินเข้ามา แล้วหย่อนตั
