Revenge Of A Goddess

CHAPTER 1

Morgayne Serene's POV

    "I'll gonna go Morgayne, Amber sweetheart." Mom said at ni-hugged kami ni Amber, pero si Amber may kasamang kiss. Ako? Wala, hindi ako yung anak eh. "By the way Zues, take care of my niece okay?" He just nodded for response.

Hinatid ko si mommy sa labas ng bahay. Bago pa man siya makapasok sa sasakyan ay niyakap ko siya ng mahigpit pero hindi siya gumanti, sa halip ay tinanggal niya ang kamay ko at nagmamadaling pumasok sa kotse.

      "Kuya dahan-dahan lang sa pagdadrive ha, ingatan mo si mommy." Yumuko naman siya at pumasok na rin sa kotse. Nagwave pa ako kahit na alam kong hindi yun mapansin ni mommy.

Tuluyan na ngang nilisan ni mommy ang bahay at pumasok na ako sa loob. Pagkapasok na pagkapasok ko, yung dalawa agad ang sumalubong sa mga mata ko.

Napatingin naman ako sa braso ni Zues na hanggang ngayon ay kinakapitan parin ni Amber. Nag-uusap silang dalawa. Seryoso? Hindi naman ako gaano kalayo sa kanila tapos nakaharap pa sila sa'kin ni hindi man lang ako napansin?

     "Ahh, ehem." Naagaw ko naman ang attention nilang dalawa, nagngitian kami ni Amber habang si Zues ay nangingitim pa rin ang tingin sa'kin. "Nakaalis na si mommy." I said at tumingin ako sa kamay ni Amber na nakakapit parin.

I think she got my point naman kaya bigla na siyang bumitaw.

     "Uhm, I need to do something pa pala. Una na ako, enjoy." Amber said at naglakad na patalikod sa'min.

      "Amber." Lumingon naman siya sa'kin na nakangiti. "Thank you for saving me. Again." Yes, siya yung hero ko pagdating kay mama kapag nakakagawa ako ng kabobohan.

     "Wala yun." Sabi niya bago kami tuluyang iwan ni Zues.

Hinanap ko yung dala-dala niyang chocolates at flowers gamit ang mga mata ko, pero wala na akong nakita. Tumingin naman ako kay Amber na nasa dulo na ng hagdan, ngunit bago pa mn siya mawala nahagilap ng mata ko yung bit-bit niyang tulips bouquet.

    "Ikinakahiya mo ba ako sa mommy mo?" Zues said naibinalik ko na ang tingin ko sa kanya.

    "No babe, that's not what─"

    "Really Morgayne? Todo deny ka kay tita. Pauli-ulit mong sinabi na kaibigan mo lang ako. Akala mo ba hindi masakit?" Nakipag eye to eye ako  sa kanya. I can see the pain in his eyes, at pinagsisihan ko yung ginawa ko kanina.

   "I'm sorry, nataranta lang ako kanina. Hindi ko alam kung anong unang gagawin ko kasi nga─ bakit hindi ka kasi nagsabi na pupunta ka?!" Naningkit ang mga mata niya pagkatapos ko siyang sigawan.

    "Are you fooling me? Tsk." Namewang siya at tumingala sabay pikit ng kanyang mga mata. May nasabi ba akong mali?

He took a deep breath bago umayos ng tayo at namulsa. Ngumisi pa ito at umiling ng tatlong beses.

  "Ba-bakit?" Nautal na ako dahil bigla akong kinabahan.

   "Ano ba ngayon?" Mahinahon niyang tanong at may kung anong tinignan sa phone niya.

   "Sunday." I answered.

   "Don't be so stupid Morgayne. I'm asking you kung anong date ngayon?" Halatang nagpipigil lang siya na mapataas ang boses niya.

   "S-september 17." Mas lalong naningkit ang mga mata niya.

   "Hindi mo parin naaalala?" He asked again. I opened my eyes and nodded. "f****d it Morgayne Serene!" Umiigting ang panga niya na sinipa ang sofa, hinilamos niya pa ang dalawang palad bago lumapit sakin at mahigpit na hinawakan ako sa braso.

    "B-babe, m-masakit."

Pilit kong tinatanggal ang kamay niya dahil sobrang sakit na. Tumulo na ng tuluyan ang mga luha ko. Pero ilang segundo pa ang lumipas bago niya ako bitawan.

    "Look." Nilapit niya ang cellphone niya sa mukha ko, tinignan ko naman ang calendar kahit na medyo lumalabo ang paningin ko dahil sa luha. 'SEPTEMBER 17: OUR 2ND MONTHSARRY', yan ang nakalagay.

    "I just want to surprised you kaya hindi na ako nagsabi na pupunta ako dito. Sinadya ko talaga na pumunta na nandito pa si tita, para personal na niya akong makilala and to let her know our relationship. Gusto ko na hingin yung kamay mo sa harapan niya mismo. But what did you do? Itinanggi mo ako ng paulit-ulit. And you know if what's the funniest thing? Si Amber pa yung nagpakilala sa'kin, na dapat ikaw ang gumawa." He kept himself calm when he said those things, habang ako humihikbing nakikinig.

   "I'm sorry *hik*." Yan lang ang mga salitang lumabas sa bibig ko ng paulit-ulit. Niyakap ko siya ng mahigpit.

    "I don't need your sorry Morgayne, ang gusto kong malaman kung bakit nagawa mong kalimutan yung isa sa pinakaimportanteng bagay sa ating dalawa." Kumawala na ako sa pagkakayakap sa kanya nang wala akong may nakuhang response, pero nasa bewang niya parin ang mga kamay ko.

Dahil nga may katangkaran siya, kailangan ko pang tumingala ng kunti para makita yung mukha niya.

    "Nagfocus kasi ako sa pagrereview k-kaya─"

     "POTANGINANG REVIEW YAN!" Bigla niyang sigaw at tinapon ang cellphone niya sa kung saan. Nanginig naman ang tuhod ko dahil doon, lumayo ako ng kunti sa kanya at tinignan siya.

     "PWEDE BA MORGAYNE BIGYAN MO NAMAN NG ORAS YUNG RELASYON NATIN─AKO, KAHIT KUNTING ORAS O PANAHON LANG, HINDI YUNG PURO LIBRO LANG ANG INAATUPAG MO! IPARAMDAM MO NAMAN SA'KIN NA MAHAL MO AKO OH!" Sa nakikita ko halo-halong emosyon na ang nasa mukha niya.

   "Kailangan kong gawin yun Zues! Dahil yun nalang ang paraan para mapansin at maging proud sa'kin si mommy!" Hindi ko na rin napigilan ang sarili ko at nakipagsigawan na sa kanya kahit na patuloy sa pagdaloy ang mga luha ko.

   "Why can't you just accept the fact na hindi ka talaga mahal ng mommy mo, na mas mahal niya yung PINSAN mo kesa sayo─" Malakas na sampal ang dumapo sa pisngi niya dahilan para mapatagilid ang mukha nito. He laugh sarcastically. "Ang lakas ng loob mo manampal ah, pero ni hindi mo nagawa na maipakilala ako."

Gago, anong connect?

Hindi na ako umimik. Lumayo pa ako ng kunti sa kanya, baka kasi kung ano nanaman ang magawa ko kapag bumitaw pa siya ng masasakit na salita.

    "Since day one parang napipilitan ka lang pagdating sa'kin. Yung totoo babe, mahal mo ba ako? Minahal mo ba talaga ako? Kasi kung OO, bakit hindi mo ako nagawang ipaglaban kay tita? Maipaglalaban mo ba ako?..... You're so..... selfish." Kagaya ko, lumabas na din ang mga luha sa mata niya. Damn, this is all my fault. But wait. Ako? Selfish? Selfish ako? How could he....

I sighed deeply to get enough strength to speak again. I also comfort myself to talk to him calmly. Once again, I took a deep breath and took a one step back and look at him directly.

    "Sorry kung naduwag ako kanina, kasi babe. Si mommy na yun eh, ayaw ko siyang madisappoint, ayaw ko na mas lalong lumayo ang loob niya sa'kin. Nag promised ako sa kanya eh. Ayaw kong maghintay ka sa'kin kasi baka dumating sa punto na mapagod at maghanap ka ng iba, I know there's a possibility that it would gonna be happen. That's the reason why I broke that promised of mine on mom, it's because of you. So don't asked me again if I used to love you. I love you more than myself, my homie. " Pinunasan ko ang mga luhang sunod-sunod na lumalandas sa pisngi ko. "I know that I'm selfish kaya huwag mo ng ipamukha sakin."

Tinalikuran ko na siya kahit labag sa kalooban ko. Well, gusto ko siyang yakapin, gusto ko siyang halikan, gusto kong iparamdam sa kanya kung gaano ko siya kamahal, na pinagsisisihan ko yung ginawa ko kanina. He's right, I'm too weak para ipaglaban siya kay mommy, samantalang siya hindi nagdalawang isip na ipakilala ako sa parents niya.