เวลาผ่านไป 10 นาที
"เธอเก็บของมาหมดหรือยัง" ผมที่เห็นเธอและลูกน้องถือของกันมาอย่างละนิดอย่างละหน่อย เลยได้แต่เอ่ยถามด้วยความแปลกใจ
"หมดแล้วค่ะ หนูไม่มีทรัพย์สินอะไรมากหรอก" ฉันที่ทำงานเลี้ยงตัวเองไปวันๆจะมีเงินทองที่ไหนมาซื้อของล่ะ
"อืม งั้นไปกันเถอะ ฉันจะพาเธอไปซื้อของ" ผมก็ลืมไปว่าเธอลำบากมามาก จะมีเงินไปซื้อของเยอะแยะได้ยังไง แค่หาเช้ากินค่ำก็ไม่รู้จะพอกินรึป่าว คงยากที่จะมีเงินเก็บ
"ค่ะ" หลังจากนั้นเราก็พากันออกจากที่นี่ทันที
"ไอ้นพขับรถไปที่ห้างไอ้ติน" ไอ้ตินมันเป็นเจ้าของห้างใหญ่ แถมมันไม่ได้ทำธุรกิจห้างสรรพสินค้าอย่างเดียวด้วยนะ มันยังมีธุรกิจโรงแรมอีกต่างหาก ส่วนผฃมแค่บ่อนคาสิโนก็ปวดหัวจะตายห่าอยู่ล่ะ ยิ่งไอ้พวกติดหนี้หนิยิ่งน่ารำคาญ
"ครับนาย" นพจึงขับรถไปที่ห้างของตินทันทีตามที่เจ้านายสั่ง
ณ ห้างสรรพสินค้าติน
"โอ้โห!! ทำไมห้างพี่ตินใหญ่จัง คนก็เยอะด้วยค่ะ" ฉันมอง
