ตอนที่ 1
ถนนหมู่บ้านแถบชานเมืองไร้ซึ่งผู้คนในยามวิกาล มีเพียงแสงไฟจากหลอดไฟสองข้างทางสาดส่องให้มองเห็นทางเดินโล่ง ๆ
แมทเดินทอดน่องหิ้วถุงอาหารเต็มสองมือมุ่งตรงกลับบ้าน อีกแค่ไม่กี่ก้าวก็จะถึงหน้าบ้านของเขาแล้ว แต่สายตาเหลือบไปเห็นกล่องกระดาษใบย่อมวางทิ้งไว้อยู่ข้างถังขยะหน้าบ้านตัวเอง
"ใครเอาขยะมาทิ้งหน้าบ้านเราเนี่ย" แมทบ่นงึมงำกับความไร้จิตสำนึกของใครก็ไม่รู้ที่ทำแบบนั้น ทั้งที่หมู่บ้านมีกฎชัดเจนเรื่องทิ้งขยะ และทุกบ้านก็มีถังขยะเป็นของตัวเอง กลับมีคนมักง่ายเอามาทิ้งหน้าบ้านคนอื่นอีก
แมทกรอกตาไปมาอย่างนึกรำคาญใจ รีบเดินเข้าบ้านเพื่อเอาของไปเก็บแล้วค่อยมาจัดการกับกล่องกระดาษเจ้าปัญหา
แต่แล้วขาข้างหนึ่งก็ต้องหยุดชะงักเมื่อหูแว่วได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง
แมทหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาต้นตอของเสียงกลับไม่พบอะไร แต่พอกำลังจะออกเดินเสียงนั้นก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
เมี้ยว เมี้ยว
"แมว" แมทหยุดเดินแล้วตั้งใจฟังทิศทางของเสียง จนแน่ใจว่าเสียงร้องนั่นอยู่ใกล้เขามาก
"เมี้ยว เมี้ยว เมี้ยว" เมื่อมั่นใจว่าเป็นเสียงของอะไร แมทตัดสินใจวางของทุกอย่างลงตรงนั้น แล้วออกสำรวจบริเวณที่ได้ยิน ซึ่งไม่ไกลจากที่เขายืนอยู่นัก
"เมี้ยว เมี้ยว" แมทร้องเรียก เจ้าแมวตัวนั้นก็ร้องตอบ เจ้าตัวยิ้มอย่างพอใจ ค่อย ๆ เดินเข้าไปยังที่มาของเสียง
กล่องกระดาษเจ้าปัญหา
แมทเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้ากล่องกระดาษใบนั้น มันวางอยู่ติดกับถังขยะหน้าบ้านเขาเอง
ชายหนุ่มนั่งยอง ๆ ก้มลงมองสำรวจ สภาพกล่องถูกปิดไว้เฉย ๆ ไม่ได้ติดเทปกาวหรืออะไรทั้งนั้น เขาลองร้องเรียกดูอีกครั้ง
"เมี้ยว เมี้ยว"
และได้ผล ฝากล่องถูกดันขึ้นจนมีหัวของเจ้าก้อนขนสีขาวสะอาดโผล่ออกมาชื่นชมบรรยากาศยามค่ำคืน
แมวสีขาวขนฟู กำลังแข่งจ้องตากันกับชายหนุ่มที่ร้องเรียกมันอยู่เมื่อครู่ ต่างหยั่งเชิงกันไปมา
แมทกลืนน้ำลายอึกใหญ่ อมยิ้มให้กับเจ้าแมวน้อยที่หรี่ตาจ้องมองเขาตาเขม็ง ชายหนุ่มวัดใจโดยยื่นมือออกไปหมายจะลูบหัวเจ้าก้อนขนตรงหน้า
เจ้าแมวน้อยมองตามมือที่ขยับเข้าใกล้ จนฝ่ามือนั้นวางแหมะลงบนหัวของมัน สัมผัสนุ่มนวลลูบไล้ไปบนขนสีขาวสะอาดตา เจ้าแมวน้อยหลับตาพริ้มอย่างเคลิบเคลิ้ม แมทเลยยิ่งได้ใจ เลื่อนนิ้วเกาคางน้อย ๆ จนเจ้าก้อนขนแหงนหน้ารับสัมผัสนั้นอย่างพอใจ
การสานสัมพันธ์เป็นผลสำเร็จ แมทจัดการอุ้มเจ้าก้อนขนไว้แนบอก ไร้การต่อต้านจากเจ้าแมวน้อย มันถูส่วนหัวเข้ากับแผงอกของชายหนุ่มอย่างออดอ้อน ดูเหมือนมันจะตกมนุษย์หนุ่มหล่อได้คนหนึ่งแล้ว