En son uykulu bir hâlde sırtımı yasladığım sandalyeden çekip yanağımı kolumun iç kısmına yasladım.
O sırada eğilip yüzüme bakan Ufuk mavi gözlerini meraklı meraklı gözlerimde gezdiriyordu.
"O çocuğu nereden tanıyorsun?" dediğinde esnemeden önce elimle ağzımı kapattım.
Lanetli ders...
"Bir arkadaş." dedim tek kaşını kaldırarak.
"Arkadaş olunacak bir insana benzemiyor." diyerek inat edince kaşlarımı çatmıştım.
"Sen tanıyor musun?" dediğimde bir an duraksadı. O da benim gibi bir kolunu uzatmış, yanağını iç kısma yaslamıştı.
Lisede olsak ormantik bir an olabilirdi.
"Hayır." dedi net bir dille.
Güldüm.
"Tanımadığın birine neden ön yargılı davranıyorsun?" dediğinde bir an profesör edasına büründü.
"Ön yargı zaten tanımadığın kişilere ya da bilmediğin şeylere olur." Dediğinde gö
