Dear wife mafia มาเฟียกับเมียคนโปรด

A episode ที่ 1 มาเฟียขี้เมากับสาวใจบุญ

Dear wife mafia1

มาเฟีย กับเมีย คนโปรด

A episode ที่ 1

มาเฟีย ขี้เมา กับสาวใจบุญ

โดย GINOICHI

ฟ้าครึ้มสลัวสลัวในยามเช้ามืด ร่างบางในชุดออกกำลังกายสีชมพูอ่อน หญิงสาวหิ้วตระกล้า ใบโต เชง้อคอคล้ายกับ กำลังมองหาใครสักคน

"ไกล้สว่างแล้ว ทำไม พระท่านยังไม่มา"

ริมฝีปากอวบอิ่มพึมพำเบาๆ

ไม่ห่างจากจุดที่หญิงสาวยืนมีรถหรูคันงามจอดอยู่ นิ้วมือเรียว คีบบุหรี่ พ่นควันลอยคลุ้ง ดวงตาเรียวรี สีน้ำตาลเข้ม มองจ้องคนที่ยืนอยู่ ริมฝีปากหนาพึมพำ

"...วันนี้ก็เจออีกแล้ว"

"จะไม่เจอได้ไง ก็มึงมาจอดรอ"

"ว่าแต่ใครวะหนึ่ง เห็นมึงมาจอดตรงนี้จะอาทิตย์นึงแล้ว กลับไหม กูง่วง"

อาชา เอ่ยปากถามเมื่อ คุณหนึ่ง หรือ ศิปกร

เพื่อนรัก เอาแต่มองจ้องหญิงสาวตรงหน้าไม่ละสายตา

ศิปกร ปรายตามองเพื่อนรักเพียงชั่วครู่ ก่อนจะเปิดประตูลงรถไป

อาชา ทำหน้าแตกตื่นฉวยมือคว้า แต่ช้ากว่าคนที่ตั้งใจเดินหนี

"ไม่ต้องตาม" เสียงเข้มขรึมสั่งขึ้น อาชาลดมือกลับ ถอยหลังไปนั่งที่ ขณะที่ตาคมยังสอดส่ายสายตามองตามคนที่อยากเดิน แต่เดินไม่ตรงทางอย่างเป็นห่วง

"นั่งในรถ ยังตัวงอ มีหน้าอ้อร้อ จะลงไปเดิน ไอ้หนึ่งเอ้ย"

ร่างหนาเดินตุปัดตุเป๋ ไปจนถึงจุดที่หญิงสาวยืนอยู่ อัญญา ขมวดคิ้วแปลกใจ เท้าเล็กเดินตรงเข้าไปถามไถ่ อย่างนึกเป็นห่วง

"คุณคะ โอเครไหม?"

กลิ่นแอลกอฮอล์ คละ กับกลิ่น บุหรี่ โชยคลุ้ง เข้ามาประทะ ทำให้เธอรู้ได้ทันทีว่าคนตรงหน้า

'ไม่ได้ป่วย...แต่เมา'

ร่างเล็กถอยออกมารักษาระยะห่าง มองชายตรงหน้าที่ทิ้งตัวนั่งลงข้างฟุตบาท เมื่อเห็นว่าเขาไม่ตอบคำถาม เธอจึงล่าถอย

ศิปกร มองจ้องหญิงสาวเงียบๆ ไร้คำพูด

ในขณะที่เจ้าตัวชะเง้อมองทางไม่หยุดจนฟ้าเริ่มสว่าง

หัวที่เคยหนักอึ้งจากการดื่มหนักมาหลายชั่วโมงเริ่มปลอดโปร่ง พร้อมกับที่สมองสั่งการให้รู้

ว่าเขาต้องสร่างแล้ว

ชายหนุ่มสลัดศีรษะ ขับไล่อาการมึนๆ ค่อยๆยันกายลุก

อัญญา ถอนหายใจ หลุบตามองตะกร้าดวงตากลมโตฉายแววผิดหวัง

"สงสัย จะไม่มาแล้ว...แย่จริงเชียว มารอตั้งนาน"

เสียงหวานหูพึมพำ เตรียมถอยหลังจะกลับบ้าน

แต่กลับถูกมือของใครบางคนคว้าเอาใว้จนร่างเล็กเซถลา

"เดี้ยวก่อน ของในตะกร้า ขอได้ไหม"

ศิปกร เอ่ยเสียงขรึม

ทั้งชีวิตตั้งแต่เกิดมาจนถึง31 ปี ไม่เคยต้องเอ่ยปากขอร้องใคร

ด้วยที่เกิดมาเป็นลูกชายคนเดียว ในตระกูลใหญ่โต อีกทั้งกิตติศัพท์ ความเลือดร้อนและมุทะลุของชายหนุ่มยังเลื่องชื่อลือชา

จนได้รับ ฉายา มาเฟีย อสังหา

ทั้งรูปทรัพย์ และนามทรัพย์ ไม่เป็นสองรองใคร

สมกับที่ชื่อ หนึ่ง ย่อมาจากคำว่า เป็นที่หนึ่ง

"คะ?"

"อะไรนะคะ?"

ิอัญญาเอียงคอมอง

"ของในตะกล้า ขอ...ได้รึป่าว"

ศิปกรเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า

อัญญา หัวเราะร่วนในรำคอเสียงนุ่มนิ่มเอ่ยตอบ

กลับไม่ปล่อยให้เรารอนาน

"ถ้าคุณไม่ถือ ว่าเป็นของใส่บาตร จะเอาไปก็ได้ค่ะ เอยให้"

ขาดคำ ที่คล้ายกับการอนุญาต ศิปกร ฉวยคว้าเอาของในตะกร้ามาถือ ซ้ำมือหนา ยังแตะลงที่หลังมือคู่น้อยเบาๆ ราวกับไม่จงใจ

อัญญาชงักกับการกระทำของชายแปลกหน้า

ใบหน้าหวานยิ้มละมุนลดมือชายหนุ่มออกอย่างมีมารยาท

ศิปกรยิ้มมุมปาก

"อ๋อ..เชื่อเอย"

"ฉันชื่อหนึ่ง คุณหนึ่ง"

ศิปกรเอ่ยเสียงขรึม ก่อนจะเดินเลี่ยงกลับมาที่รถ ในใจเต้นโครมคราม

"อะไรของเค้า...ท่าจะเมาหนัก"

อัญญามองตามอย่างไม่ใส่ใจ

.