DYNE ♡ CAKE
“มึงเอาจริง?”
ทอยถามดายน์พลางเลิ่กคิ้วขึ้นสูง
เอาจริงอะไรของพวกเขากัน.....
“อืม... คิดดีแล้ว”
แล้วดายน์ก็มองมาที่ฉันนิ่งเลย
เกี่ยวกับฉันแน่ ๆ!
ฉันเข้าห้องน้ำ มาล้างหน้าล้างตา เมื่อเห็นว่าทอยต้องการคุยกับดายน์เพียงลำพัง
คิดแค่ว่า ถ้าดายน์อยากให้ฉันรู้ เดี๋ยวเขาก็คงจะพูดออกมาเอง...
“กลับกันเถอะ”
พอขาฉันก้าวพ้นห้องน้ำ ดายน์ก็เอ่ยออกมา นี่เขายืนดักตรงนี้นานเท่าไหร่แล้ว?
ฉันพยักหน้า พลางคิดว่าควรจะลาคนเจ็บสักหน่อย แต่ดายน์กลับจับมือฉันไว้
“กลับเค้ก”
เสียงนิ่งของเขาจริงจัง ใครกันที่คุยอยู่กับทอย ทำไมดายน์ทำเหมือนไม่อยากให้ฉันเจอ
เวลาที่เจอกับอะไรแบบค้าง ๆ คา ๆ ฉันมักจะเงียบไปเองโดยอัตโนมัติเสมอ
เมื่อเขาไม่ต้องการให้เจอ ฉันจะไม่สะเออะไปถามเขาก่อนเด็ดขาด
“แม่รอตั้งแต่เมื่อคืน พาน้องไปไหนมา”
แม่ของดายน์ส่งเสียงถาม เมื่อเราสองคนก้าวข้ามเข้าประตูห้อง
น้อง?
“จะแยกเ
