DYNE ♡ CAKE
ฉันลืมตาตื่นในเช้าของอีกวัน คนที่ขลุกกันตั้งแต่ที่ยังไม่ค่ำลากยาวมาจนแทบรุ่งสางนั้นยังไม่คิดจะตื่น
ไอ้หื่นเอ้ย!!!
“อย่ากวน... ”
น้ำเสียงติดรำคาญนั่นบ่งบอกว่าฉันควรจะเลิกสนใจเขา
ได้เราแล้วก็เป็นงี้...
รู้งี้ให้ชักไปจนแก่จะดีกว่า...
“ไอ้หมา... ”
ฉันว่าให้เขา ก่อนที่เจ้าของร่างใหญ่นั้นจะพลิกตัวหนีจากฉันโดยเร็วไว
กอดเราจนพอใจแล้วหนิ!
กอดมาทั้งคืนแล้วไง เลยไม่สนใจกัน ก็ได้ไปเยอะแล้วนี่นา.....
ฉันขยับตัวเล็กน้อย ค่อย ๆ หย่อนขาที่สั่นเทาลงกับพื้น มันไม่ถึงกับเดินไม่ได้ แต่พอก้าวแต่ละที มันก็จี๊ด ๆ ขึ้นมาบ้าง
จัดการกับตัวเองในห้องน้ำอยู่นาน ร่างกายฉันช้ำเป็นบางจุด แดงปื้น ๆ เป็นบางที่ เกิดจากห้วงอารมณ์ที่มีทั้งนั้น จะโทษใคร.....
นึกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาได้ ความรู้สึกเขินอายก็เข้าโจมตี นี่เราเป็นของกันและกันแล้วนะ ฉันควรจะเข้าใจเด็กในวัยนี้ ความรักในช่วงอายุเท่านี้
