DYNE ♡ CAKE
“นายพูดแบบนั้นได้ไงห๊ะ”
ฉันแหวขึ้นใส่คนขับรถที่ผิวปากอย่างอารมณ์ดี
วันนี้ดูจะดีเป็นพิเศษ เพราะดายน์เคาะพวงมาลัยรถเล่นตลอดทาง
“ดายน์อย่าเงียบนะ”
ฉันว่าให้เขาอีก ดายน์หันมามองฉันด้วยแววตานิ่งเฉย ก่อนจะหันกลับไปสนใจรถด้านหน้า ไม่เอื้อนเอ่ยวาจาออกมาสักคำ
นั่นทำให้ฉันเริ่มหงุดหงิด!
“ดายน์... ”
ฉันจับแขนเขาเขย่าเบา ๆ เพราะต้องการให้เขาสนใจ
“เค้ก ขับรถอยู่”
น้ำเสียงติดจะดุนั่นปรามฉันเบา ๆ แต่มุมปากของเขากำลังยิ้มที่เห็นฉันร้อนรน
“เค้ก... ”
เมื่อฉันนั่งเงียบ ๆ สักพักดายน์ก็เรียกชื่อฉัน พลางหันมามองกัน เพราะรถได้จอดตามสัญญาณไฟพอดี
“เรื่องวันนั้น ขอโทษนะ”
มือของเขา เลื่อนมาวางไว้บนหลังมือของฉันนิ่ง ๆ
ฉันมองสิ่งที่ดายน์ทำด้วยความรู้สึกหลากหลาย เขาเริ่มชัดเจน เริ่มแชร์ความรู้สึกนึกคิด เริ่มที่จะบอกและตั้งคำถามด้วยความอยากรู้เรื่องราวของกันและกัน
เขาทำให้ฉัน เริ่มรู้ต
