DYNE ♡ CAKE
“นี่บ้านนายเหรอ”
ฉันถามขึ้น เมื่อดายน์จอดรถของเขาหน้าบ้านหลังหนึ่ง ที่มีรถจอดอยู่สามคัน
แดงเพลิงหนึ่งซึ่งคือรถหรูราคาแพงหูฉี่ ชนิดที่ว่าชาตินี้ ฉันหาเงินแทบตายก็คงจะไม่มีวันได้ขับ
สีขาวอีกคันเป็นคันสำหรับครอบครัว คล้ายรถตู้แต่ทรงสวยกว่า
สีเขียวสดอีกคันเป็นมินิสำหรับสาววัยซน ซึ่งคนเป็นเจ้าของต้องใช่ผู้หญิงแน่ ๆ หรืออาจจะเป็นรถอีกคันของคุณแม่ล่ะ
“ฉันไม่มีบ้าน”
เสียงแข็งได้อีก นี่แค่พูดเรื่องบ้านเอง แล้วฉันก็แค่ถามด้วย ทำไมต้องพูดไม่มีหางเสียงกับฉัน
“เป็นผีเหรอนายอะ พูดดีด้วยก็ทำเป็น นี่.... ”
ทำไมดายน์ต้องทำแบบนี้ด้วย?
เสียงที่ร้องตกใจ เกิดจากดายน์ที่ทิ้งหัวลงมาหนุนขาฉันแบบเร็วไว มาจอดรถนอนงั้นเหรอ ในบ้านของใครก็ไม่รู้เนี่ยนะ
“ลุกเร็ว”
ฉันสั่งเขา ขณะที่เขาดึงเอาข้อมือของฉันไปกุมไว้ แล้วชิงหลับตาใส่ในตอนที่ฉันกำลังจะเปิดปากถาม
ดีมาก!!!
การกระทำของดายน์ คล้ายคน
