DYNE ♡ CAKE
“พูดจาไร้สาระ ปล่อยฉัน”
สิ่งที่ปากกำลังห้าม แต่ร่างกายไม่ไปตามคำพูดตัวเองสักนิด มือก็ยังถูกดายน์บีบไว้อย่างนั้น
“หวงเธอมันไร้สาระตรงไหน”
เขาถามหน้าซื่อ แต่ฉันรู้ เขากำลังหาเรื่องแกล้ง
“ไร้สาระตรงที่ฉันไม่ซึ้ง เข้าใจไหม”
ผลักก็แล้ว ใช้ไหล่ดันตัวเขาก็แล้ว ทำไมเขาถึงมือเหนียวเป็นหนวดปลาหมึกขนาดนี้
“ไปกับไอ้ยิมได้ไง อธิบายมา”
เขาดันตัวฉันเข้าห้อง ขาฉันก้าวถอยหลัง จนรู้สึกว่าถึงเตียงกว้างของตัวเอง ดายน์ออกแรงผลักฉันให้นั่งลง แล้วเขาก็ค้ำมือกับที่นอนในท่าที่กักกันฉันไว้ไม่ให้ลุกไปไหน
ระยะห่างเพียงเท่านี้ ไม่ปลอดภัยต่อร่างกายฉันเลย!
“นายไม่ต้องรู้”
ฉันเริ่มจะดื้อ กับการตื้อในเรื่องไม่เป็นเรื่องที่ดายน์กำลังสอบปากคำ
สีหน้าไม่สบอารมณ์สบมองฉันนิ่ง ๆ คิดว่าฉันจะเกรงกลัวต่อท่าทางขรึม ๆ ของเขางั้นเหรอ
ฝันไปเถอะ!
“อย่าดื้อได้ไหม”
ดายน์นำหน้าผากของเขามาโขกหน้าผากของฉัน
“จ
